Kjell Magne Bondevik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kjell Magne Bondevik

Data i miejsce urodzenia	3 września 1947 Molde
Premier Norwegii
Okres	od 17 października 1997 do 17 marca 2000
Przynależność polityczna	Kristelig Folkeparti
Poprzednik	Thorbjørn Jagland
Następca	Jens Stoltenberg
Premier Norwegii
Okres	od 19 października 2001 do 17 października 2005
Przynależność polityczna	Kristelig Folkeparti
Poprzednik	Jens Stoltenberg
Następca	Jens Stoltenberg
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Kjell Magne Bondevik (ur. 3 września 1947 w Molde) – norweski duchowny i polityk. Dwukrotnie premier Norwegii w latach 1997–2000 oraz 2001–2005.

Ukończył teologię na Uniwersytecie w Oslo w 1975. W 1979 został pastorem luterańskiego Kościoła Norwegii. Jest żonaty z Bjørg Rasmussen, z którą ma trójkę dzieci.

Reprezentując partię Kristelig Folkeparti, zasiadał w Stortingu od 1973 do 2005. Był przewodniczącym klubu parlamentarnego partii w latach 1981–1983, 1986–1989, 1993–1997, 1997 oraz 2000–2001. Pełnił również funkcję przewodniczącego partii w latach 1983–1995. W latach 1989–1990 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych Norwegii w rządzie Jana Pedera Syse, od 1983 do 1986 był ministrem ds. kościoła i edukacji w rządzie Kåre Willocha. W latach 1985–1986 jednocześnie zajmował stanowisko wicepremiera^[1].

W latach 1997–2000 był premierem rządu tworzonego Kristelig Folkeparti, liberalne ugrupowanie Venstre i Partię Centrum (Senterpartiet). W latach 2001–2005 kierował rządem tworzonym przez macierzystą partię chadecką, konserwatywną partię Høyre i liberałów. Po odejściu z parlamentu założył organizację działającą na rzecz praw człowieka.

• Kjell Magne Bondevik (Kristelig Folkeparti) – premier
• Knut Vollebæk (Kristelig Folkeparti) – minister spraw zagranicznych
• Ragnhild Queseth Haarstad (Senterpartiet) – minister lokalnych rządów i rozwoju regionalnego (do 1999)
• Magnhild Meltveit Kleppa (Senterpartiet) – minister spraw socjalnych
• Eldbjørg Løwer (Venstre) – minister pracy i administracji (do 1999), minister obrony (od 1999)
• Gudmund Restad (Senterpartiet) – minister finansów
• Aud Inger Aure (Kristelig Folkeparti) – minister sprawiedliwości (do 1999)
• Anne Enger Lahnstein (Senterpartiet) – wicepremier (do 1999), minister kultury (do 1999)
• Hilde Frafjord Johnson (Kristelig Folkeparti) – minister praw człowieka
• Valgerd Svarstad Haugland (Kristelig Folkeparti) – minister ds. dzieci i spraw rodziny
• Jon Lilletun (Kristelig Folkeparti) – minister ds. Kościoła i edukacji
• Peter Angelsen (Senterpartiet) – minister rybołówstwa (do 2000)
• Dagfinn Høybråten (Kristelig Folkeparti) – minister zdrowia
• Kåre Gjønnes (Kristelig Folkeparti) – minister rolnictwa
• Odd Einar Dørum (Venstre) – minister transportu i komunikacji (do 1999), minister sprawiedliwości (od 1999)
• Dag Jostein Fjærvoll (Kristelig Folkeparti) – minister obrony (do 1999), minister transportu i komunikacji (od 1999)
• Lars Sponheim (Venstre) – minister przemysłu
• Marit Arnstad (Senterpartiet) – minister energetyki
• Guro Fjellanger (Venstre) – minister środowiska
• Laila Dåvøy (Kristelig Folkeparti) – minister pracy i administracji (od 1999)
• Odd Roger Enoksen (Senterpartiet) – wicepremier (od 1999), minister lokalnych rządów i rozwoju regionalnego (do 1999)
• Åslaug Haga (Senterpartiet) – minister kultury (od 1999)
• Lars Peder Brekk (Senterpartiet) – minister rybołówstwa (od 2000)

• Kjell Magne Bondevik (Kristelig Folkeparti) – premier
• Jan Petersen (Høyre) – minister spraw zagranicznych
• Erna Solberg (Høyre) – minister lokalnych rządów i rozwoju regionalnego
• Dagfinn Høybråten (Kristelig Folkeparti) – minister zdrowia (do 2004), minister pracy i spraw społecznych (od 2004)
• Lars Sponheim (Venstre) – minister rolnictwa
• Per-Kristian Foss (Høyre) – minister finansów
• Odd Einar Dørum (Venstre) – minister sprawiedliwości
• Valgerd Svarstad Haugland (Kristelig Folkeparti) – minister kultury i spraw Kościoła
• Hilde Frafjord Johnson (Kristelig Folkeparti) – minister współpracy gospodarczej z zagranicą
• Laila Dåvøy (Kristelig Folkeparti) – minister ds. dzieci i rodziny
• Kristin Clemet (Høyre) – minister edukacji
• Svein Ludvigsen (Høyre) – minister rybołówstwa
• Ansgar Gabrielsen (Høyre) – minister przemysłu i handlu (do 2004), minister zdrowia (od 2004)
• Torild Skogsholm (Venstre) – minister transportu i komunikacji
• Kristin Krohn Devold (Høyre) – minister obrony
• Børge Brende (Høyre) – minister środowiska (do 2004), minister przemysłu i handlu (od 2004)
• Victor Norman (Høyre) – minister rozwoju (do 2004)
• Ingjerd Schou (Høyre) – minister pracy i spraw społecznych (do 2004)
• Einar Steensnæs (Kristelig Folkeparti) – minister energetyki (do 2004)
• Morten Andreas Meyer (Høyre) – minister rozwoju (od 2004)
• Knut Arild Hareide (Kristelig Folkeparti) – minister środowiska (od 2004)
• Thorhild Widvey (Høyre) – minister energetyki (od 2004)

• Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa (2004, Norwegia)
• Krzyż Wielki Orderu Ziemi Maryjnej (2002, Estonia)
• Krzyż Wielki Orderu Quetzala (1990, Gwatemala)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (2004, Portugalia)^[2]
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2004, Włochy)

• Kjell Magne Bondevik. stortinget.no. [dostęp 2013-08-02]. (norw.).