Klooga (KL) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klooga
Konzentrationslager Klooga
Podobóz Vaivara (KL)
Ilustracja
Pomnik ofiar Holocaustu na terenie obozu
Typ

obóz koncentracyjny

Odpowiedzialny

 III Rzesza

Rozpoczęcie działalności

1943

Zakończenie działalności

1944

Terytorium

III Rzesza Komisariat Rzeszy Wschód

Miejsce

Klooga, nad Zatoką Fińską

Liczba więźniów

≈3000

Narodowość więźniów

Żydzi, Rosjanie

Liczba ofiar

≈2000

Wyzwolony przez

Armia Czerwona

 

20 września 1944

Upamiętnienie

pomnik

Położenie na mapie Estonii
Mapa konturowa Estonii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Klooga”
59,319700°N 24,211200°E/59,319700 24,211200
Więźniowie, grzebiący ciała zmarłych w obozie koncentracyjnym Klooga

Konzentrationslager Klooga, Arbeitslager Klooganiemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1943–1944 na terytorium podbitej przez III Rzeszę Estonii, nad Zatoką Fińską. Formalnie, największy podobóz KL Vaivara.

Historia obozu

[edytuj | edytuj kod]

Obozy koncentracyjne na terenach najbardziej oddalonych od Rzeszy działały krótko, a historia KL Klooga jest dwunastomiesięczna. Obóz został założony w sierpniu – wrześniu 1943 roku i już rok później, we wrześniu 1944 roku SS musiało ewakuować się pod naporem Armii Czerwonej. Był to jednak jeden z najważniejszych obozów na terytorium Estonii. Celem założenia obozu było wspomożenie wysiłków wojennych na froncie wschodnim, toteż więźniowie byli wykorzystywani w fabryce cementu i w cegielni. Mniejsze grupy pracowały przy innych komandach związanych z konstrukcjami frontowymi.

Obóz składał się z obozu męskiego i obozu kobiecego. Obozu strzegło SS (Niemcy i Estończycy).

Wobec postępu ofensywy Armii Czerwonej część więźniów ewakuowano w kierunku KL Stutthof. Ostatnie kilkaset osób rozstrzelano na miejscu.

Więźniowie i ofiary

[edytuj | edytuj kod]

Więźniowie byli w przytłaczającym procencie Żydami, głównie z gett z Wilna i Kowna. Prócz nich w obozie znaleźli się również jeńcy radzieccy. Na terenie obozu istniała organizacja podziemna, obejmująca ok. 75 więźniów. Praca więźniów była bardzo ciężka. W obozie zostało umieszczonych od dwóch do trzech tysięcy osób. Doczekało się wyzwolenia 85, którzy się ukryli i nie zostali zabici 19 września 1944 w ostatnich dniach przed wyzwoleniem.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wykaz bibliografii dla serii artykułów o niemieckich obozach w latach 1933–1945 został umieszczony na osobnej stronie.