Zatoka Fińska – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zatoka Fińska, widok od Peterhofu | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Powierzchnia | 29 500 km² |
Wymiary | 428 × do 120 km |
Głębokość • maksymalna |
|
Zasolenie | 4‰ |
Cieki wodne uchodzące | |
Miejscowości nadbrzeżne | |
Położenie na mapie Finlandii | |
60°00′N 26°00′E/60,000000 26,000000 |
Zatoka Fińska[1] – zatoka w północno-wschodniej części Morza Bałtyckiego, pomiędzy Finlandią, Rosją i Estonią. W głębi lądu, na przedłużeniu Zatoki Fińskiej znajdują się największe jeziora Europy: Ładoga i Onega.
Uzdrowiska na Zatoce Fińskiej:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Morze Bałtyckie, Zatoki. W: Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10 - Morza i oceany. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2008, s. 52. ISBN 978-83-254-0462-8.