Narva-Jõesuu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Narva-Jõesuu

Narva-Jõesuu, sanatorium z lat międzywojennych
Herb Flaga
Państwo	Estonia
Prowincja	Virumaa Wschodnia
Powierzchnia	11,0 km²
Populacja (2006) • liczba ludności • gęstość	2734 252 os./km²
Kod pocztowy	29001, 29002, 29021, 29022, 29023
Tablice rejestracyjne	I
Położenie na mapie Estonii Narva-Jõesuu
59°28′N 28°03′E/59,466667 28,050000
Multimedia w Wikimedia Commons

Narva-Jõesuu (niem. Hungerburg) – miasto uzdrowiskowe w Estonii, w prowincji Virumaa Wschodnia, nad rzeką Narwa, nad Zatoką Fińską i przy granicy z Rosją. Niegdyś uzdrowisko dla szlachty z Piotrogrodu. U ujścia Narwy do Morza Bałtyckiego w 1957 roku zbudowano 31-metrową latarnię morską Narva-Jõesuu^[1]. W miejscowości znajduje się również cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej z 1867 r., przeniesiona po II wojnie światowej ze wsi Meriküla^[2].

Kurhaus w Narva-Jõesuu został zbudowany wg projektu Mariana Lalewicza^[3]. W okresie przedwojennym w kurorcie wypoczywali polscy wojskowi^[3]. W miejscowości na początku XX wieku znajdowało się wiele drewnianych willi w stylu ruskim, które później zostały zniszczone, zarówno w okresie sowieckim, jak i po 1991 roku^[3]. Najpopularniejszym pensjonatem w kurorcie był do 1945 roku pensjonat Iren^[3]. W miejscowości aż do wprowadzenia sankcji wobec Rosji wypoczywało wielu mieszkańców Sankt Petersburga^[3].

Około 2,5 km na południe od miasta usytuowane jest stanowisko archeologiczne Narva-Jõesuu związane z kulturą ceramiki sznurowej^[4]. Zostało odkryte w 2009 roku. W latach 2011–2018 przeprowadzono wykopaliska na powierzchni 111,5 m²^[5].

Stanowisko składa się z pozostałości osady oraz dwóch pochówków: jednego ocenianego na dwuosobowy oraz jednego jednoosobowego. Pochówki datuje się na połowę trzeciego tysiąclecia p.n.e.^[5]