Morze Tasmana – Wikipedia, wolna encyklopedia

Morze Tasmana
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne Morza Tasmana w pobliżu wybrzeży Australii
Kontynent

Australia

Państwa

 Australia
 Nowa Zelandia

Powierzchnia

2,331 mln. km²

Średnia głębokość

3285 m

Objętość

11 mln. km³

Wyspy

Norfolk, Lord Howe

Położenie na mapie Oceanu Spokojnego
Mapa konturowa Oceanu Spokojnego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Morze Tasmana”
Ziemia40°S 160°E/-40,000000 160,000000
Mapa morza

Morze Tasmana (ang. Tasman Sea, maori Te Moana Tapokopoko a Tawhaki) – morze przybrzeżne ograniczone od zachodu Tasmanią i Australią, od wschodu Nową Zelandią, Norfolkiem i Nową Kaledonią. Od północy przylega do Morza Koralowego. Na południowym zachodzie poprzez Cieśninę Bassa, łączy się z Oceanem Indyjskim. Główne porty: Sydney (Australia) Auckland (Nowa Zelandia).

Morze Tasmana ma około 2000 km długości równoleżnikowej i około 2800 km szerokości południkowej. Jego powierzchnia wynosi ponad 3 mln km², a średnia głębokość 3285 m. Pod wschodnią częścią morza znajduje się Wyniesienie Lord Howe.

Morze nazwano na cześć holenderskiego odkrywcy Abla Janszoon Tasmana, którego wyprawa na Tasmanię w latach 1642–43 była pierwszą odnotowaną wyprawą Europejczyków na Tasmanię i Nową Zelandię. Brytyjski odkrywca, kapitan James Cook, później intensywnie żeglował po Morzu Tasmana w latach 70. XVIII wieku w ramach swojej pierwszej podróży eksploracyjnej.