Morze Tasmana – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Morze Tasmana

Zdjęcie satelitarne Morza Tasmana w pobliżu wybrzeży Australii
Kontynent	Australia
Państwa	Australia  Nowa Zelandia
Powierzchnia	2,331 mln. km²
Średnia głębokość	3285 m
Objętość	11 mln. km³
Wyspy	Norfolk, Lord Howe
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego Morze Tasmana
40°S 160°E/-40,000000 160,000000
Multimedia w Wikimedia Commons

Morze Tasmana (ang. Tasman Sea, maori Te Moana Tapokopoko a Tawhaki) – morze przybrzeżne ograniczone od zachodu Tasmanią i Australią, od wschodu Nową Zelandią, Norfolkiem i Nową Kaledonią. Od północy przylega do Morza Koralowego. Na południowym zachodzie poprzez Cieśninę Bassa, łączy się z Oceanem Indyjskim. Główne porty: Sydney (Australia) Auckland (Nowa Zelandia).

Morze Tasmana ma około 2000 km długości równoleżnikowej i około 2800 km szerokości południkowej. Jego powierzchnia wynosi ponad 3 mln km², a średnia głębokość 3285 m. Pod wschodnią częścią morza znajduje się Wyniesienie Lord Howe.

Morze nazwano na cześć holenderskiego odkrywcy Abla Janszoon Tasmana, którego wyprawa na Tasmanię w latach 1642–43 była pierwszą odnotowaną wyprawą Europejczyków na Tasmanię i Nową Zelandię. Brytyjski odkrywca, kapitan James Cook, później intensywnie żeglował po Morzu Tasmana w latach 70. XVIII wieku w ramach swojej pierwszej podróży eksploracyjnej.