Knorydy – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Widok z drogi krajowej nr 19 w kierunku północno-zachodnim | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | Knorydy[2] |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna | 85 |
Kod pocztowy | 17-111[5] |
Tablice rejestracyjne | BBI |
SIMC | 0023461[6] |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Bielsk Podlaski | |
52°41′37″N 23°07′19″E/52,693611 23,121944[1] |
Knorydy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski[6][7].
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0023509 | Gaj | kolonia |
0023478 | Knorydy Górne | część wsi |
0023484 | Knorydy Podleśne | część wsi |
0023490 | Knorydy Średnie | część wsi |
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Zaśnięcia Matki Bożej w Boćkach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii św. Józefa Oblubieńca w Boćkach[8].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1673 roku właścicielem wsi był koniuszy litewski Franciszek Stefan Sapieha[9]. W 1795 roku miejscowość leżała w ziemi bielskiej województwa podlaskiego[10].
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku Knorydy były wsią liczącą 66 domów i zamieszkałą przez 199 osób (95 kobiet i 104 mężczyzn). Większość mieszkańców miejscowości (106 osób) zadeklarowała wyznanie prawosławne, pozostali podali wyznanie rzymskokatolickie (93 osoby). Pod względem narodowościowym większość stanowili mieszkańcy narodowości białoruskiej (100 osób); reszta zgłosiła narodowość polską (99 osób). W okresie międzywojennym miejscowość znajdowała się w gminie Łubin[11].
Do 1944 roku we wsi znajdował się dwór.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]We wsi znajduje się cmentarz prawosławny z kaplicą pod wezwaniem św. Jerzego, pochodzącą z 1846 r., należącą do parafii w Boćkach.
Zabytki utracone
[edytuj | edytuj kod]Na łące, w pobliżu wsi, znajdowała się, wzniesiona w 1872 r., kaplica pod wezwaniem Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”, która wskutek podpalenia doszczętnie spłonęła w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 2016[12]. Obiekt odbudowano do czerwca 2017[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54815
- ↑ Wykaz sołectw i sołtysów w gminie Bielsk Podlaski. Urząd Gminy Bielsk Podlaski. [dostęp 2013-11-23].
- ↑ Wieś Knorydy w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-11-25] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 482 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 121.
- ↑ Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 22 (31).
- ↑ Knorydy (woj. podlaskie): Za 20 zł podpalili cudowną kapliczkę. Wpadli w ręce policji. Super Express, 2017-12-10. [dostęp 2019-07-10].
- ↑ Weronika Niczyporuk – Święć się Imię Twoje! [dostęp: 25.06.2017.]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Knorydy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 199 .
- Knorydy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 93 .