Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej
Zabytek: nr rej. kl.V-WK-101/37/61 z dnia 30.12.1961 r.
oraz A-280/78 z 20.03.1978 r.[1]
nieużytkowany, obiekt muzealny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Polanka Wielka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Mikołaja w Polance Wielkiej

Wezwanie

św. Mikołaja

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej”
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego
Mapa konturowa powiatu oświęcimskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej”
Położenie na mapie gminy Polanka Wielka
Mapa konturowa gminy Polanka Wielka, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej”
Ziemia49°59′06,3″N 19°19′36,9″E/49,985083 19,326917

Kościół św. Mikołaja w Polance Wielkiej – obecnie nieużytkowany drewniany kościół znajdujący się w Polance Wielkiej w powiecie oświęcimskim, w województwie małopolskim. Wybudowany w I połowie XVI wieku, w 1658 przebudowany w stylu barokowym, do roku 1991 kościół parafialny parafii św. Mikołaja w Polance Wielkiej, następnie funkcję tę przejąła nowa świątynia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny[2]. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego.

Budowa kościoła

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia ma konstrukcje zrębową o ścianach oszalowanych pionowo z listowaniem i usztywnione lisicami. Nawa i prezbiterium pokryte są jednolitym dachem wielopołaciowym o jednej kalenicy. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia zamknięta wielobocznie. Od strony zachodniej do nawy kościoła przylega dwukondygnacyjna wieża o konstrukcji słupowo- ramowej i o ścianach oszalowanych pionowo i poziomo. Wieża pokryta jest hełmem kopulastym zwieńczonym obeliskiem z blachy. Nad świątynia znajduje się sześcioboczna wieżyczka sygnaturkową z pozorną latarnią.

Świątynia jest wyposażona w rokokowe ołtarze z XVIII wieku, z tego samego okresu marmurowa chrzcielnica oraz ambona. Na chórze muzycznym znajdują się organy z 1735 roku. Ich autorem jest Wawrzyniec Harbutowski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]