Kościół św. Walentego w Gdańsku – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||
![]() Kościół św. Walentego w Matarni | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Adres | ul. Jesienna 13, | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Gdańska ![]() | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Strona internetowa |
Kościół św. Walentego w Gdańsku – rzymskokatolicki kościół parafialny. Mieści się w gdańskiej dzielnicy Matarnia przy ulicy Jesiennej, w województwie pomorskim. Należy do dekanatu Gdańsk Oliwa w archidiecezji gdańskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Kościół został wzniesiony na przełomie XIV i XV wieku przez zakon cystersów, po zniszczeniu poprzedniego w czasie wojny trzynastoletniej[2]. Następnie świątynia była kilkakrotnie odbudowywana, a dowodem tego jest kamienna dolna część murów i ceglana górna część. Po kasacie zakonu cystersów, w 1831 roku, kościół parafialny objęli księża diecezji chełmińskiej. W połowie XIX wieku świątynia została wyremontowana. Zapewne wtedy zostało wmurowanych w zewnętrzną ścianę kościoła sześć gotyckich kafli. Kafle zostały później przeniesione do wnętrza świątyni i wkomponowane w nowy ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, wykonany w stylu nawiązującym do baroku. Znajduje się on we wnęce prawej ściany budowli. Kościół przetrwał szczęśliwie II wojnę światową. Zachowało się także zabytkowe wyposażenie budowli.
Trzy ołtarze, wykonane w XVIII wieku, znajdują się w prezbiterium. Wezwania ołtarzy bocznych to Matki Bożej Brzemiennej i św. Michała Archanioła. W ołtarzu głównym znajdują się barokowe obrazy św. Materna i św. Walentego. Wizerunki świętych są umieszczone także na barokowej ambonie. Są to figury apostołów. Organy o 12 głosach i ponad 700 piszczałkach zostały wykonane około 1850 roku. Na balustradzie chóru konserwator Jadwiga Wilga-Steyer odkryła malowidła w stylu barokowym przedstawiające świętych[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2014-09-02] .
- ↑ Twój Walenty. gdansk.gosc.pl. [dostęp 2019-02-14]. (pol.).
- ↑ Zobacz średniowieczny kościół w Matarni. trojmiasto.pl. [dostęp 2014-07-28]. (pol.).