Kościół św. Ludwika we Włodawie – Wikipedia, wolna encyklopedia
A/168 z dnia 21.08.1956 i 31.01.1967 | |||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||
Kościół św. Ludwika we Włodawie | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Włodawy | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu włodawskiego | |||||||||||||
51°32′46,3″N 23°33′28,3″E/51,546194 23,557861 |
Kościół pw. św. Ludwika – murowany kościół parafialny we Włodawie. Wzniesiony w latach 1739-1752. Fundatorem kościoła w podziękowaniu za ocalenie z rąk przeciwników politycznych podczas zamachu na jego życie, w drodze do Króla do Warszawy był hetman wielki litewski Ludwik Konstanty Pociej[potrzebny przypis]. Wraz z kościołami w Chełmie i Lubartowie należy do grupy późnobarokowych świątyń ziemi lubelskiej, zaprojektowanych przez Pawła Antoniego Fontanę. Budowniczym świątyni był Tomasz Rezler.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Ośmioboczny, wpisany rzutem w elipsę korpus ujmują od frontu dwie czworoboczne, lekko wysunięte wieże fasady, zwieńczone dekoracyjnymi hełmami z kopułkami, zaś od drugiej strony zamyka go prostokątne prezbiterium. Podziały ścian zewnętrznych zdwojonymi pilastrami i przełamującymi się belkowaniami jest szczególnie plastyczny na fasadzie, zwracającej uwagę bogatymi obramieniami otworów okiennych i nisz. Nawa nakryta łamanym kopulastym dachem z ażurową kolumnowa latarnią, wewnątrz otwarta wysokimi arkadami do prezbiterium, chóru muzycznego i ramion transeptu, zaś niższymi – do czterech kaplic usytuowanych na przekątnych.
Wyposażenie wnętrza
[edytuj | edytuj kod]Całe wnętrze pokryte jest późnobarokową polichromią wykonaną w latach 1780-1786 prawdopodobnie przez Gabriela Sławińskiego i Antoniego Dobrzeniewskiego. Wyposażenie jednolicie rokokowe z lat 1781-1786, zwracające uwagę świetną snycerką figuralną i ornamentalną z warsztatów Macieja Polejowskiego i Michała Filewicza: Polejowskiemu przypisuje się figury czterech doktorów Kościoła, a do dzieł wykonanych przez warsztat Filewicza zalicza się ołtarz, chrzcielnicę i rzeźbę Chrystusa Ukrzyżowanego[1].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Dziedziniec
- Krypty
- Fragment wnętrza
- Nawa główna i ołtarz
- Sklepienie nawy
- Organy
- Witraż w prezbiterium
- Ambona
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Agnieszka Szykuła-Żygawska: Znakomita rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego z kościoła pojezuickiego w Krasnymstawie. „Nestor. Czasopismo Artystyczne”, 4 (30), Krasnystaw 2014, s. 3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Zygmunt Łoziński , Pomniki sztuki w Polsce. Tom I. Małopolska, Jerzy Zygmunt Łoziński (ilustr.), Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1985, s. 470-471, ISBN 83-213-3004-5, ISBN 83-213-3005-3, OCLC 830193323 .