Konradyni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Konradyni – dynastia wschodniofrankijska. Nazwa pochodzi od Konrada Starszego i jego syna Konrada I.

Protoplastą rodu był hrabia Gebhard z Lahngau (795 lub 810-879), który w 838 stawał przeciwko Ludwikowi II Niemieckiemu walcząc po stronie Ludwika I Pobożnego. Ród nabrał znaczenia, gdy wywodzącą się z Konradynów Odę pojął za żonę cesarz Arnulf z Karyntii. Wtedy to wnuk Gebharda z Lahngau, Konrad Starszy zwany powszechnie krewnym cesarza mianowany został księciem Turyngii. Jego syn Konrad I przyjął tytuł księcia Frankonii, a następnie wybrany został królem niemieckim. Konrad zmarł bezpotomnie i korona niemiecka przeszła w ręce Ludolfingów, a księstwo Frankonii odziedziczył jego brat Eberhard, który w latach 926-928 uzyskał też tytuł księcia Lotaryngii. Po śmierci Henryka I Ptasznika Eberhard popadł w konflikt z cesarzem Ottonem I, przez co utracił oba księstwa, a ród zaczął tracić na znaczeniu. W 982 r. Konradyni zdobyli jeszcze księstwo Szwabii, które utracili w 1012.

Ostatni męski potomek Konradynów zmarł bezpotomnie w 1036.

• Genealogia (ang.)