Konstytucja Francji – Wikipedia, wolna encyklopedia
Konstytucja Francji – akt prawny o najwyższej randze (konstytucja) we francuskim systemie prawnym, określający podstawy ustroju państwa francuskiego, podmiot władzy w państwie, a także sposób wykonywania przezeń władzy, oraz określający prawa i obowiązki obywateli.
Pełne konstytucje francuskie
[edytuj | edytuj kod]- Konstytucja 1791 roku
- Konstytucja roku I – 1793, tzw. konstytucja jakobińska
- Konstytucja roku III – 1795, tzw. konstytucja dyrektorialna
- Konstytucja roku VIII – 1799, tzw. konstytucja konsularna
- Konstytucja roku X - 1802
- Konstytucja roku XII - 1804
- Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII – 1814, restauracja Burbonów
- Akt dodatkowy do konstytucji cesarstwa - 1815, sto dni Napoleona
- Karta konstytucyjna 1830 roku – monarchia lipcowa
- Konstytucja II Republiki – 1848
- Konstytucja II Cesarstwa – 1852
- Konstytucja III Republiki – 1875, trzy oddzielne akty prawne
- Konstytucja Rządu Vichy – 1940
- Mała Konstytucja 1945 roku
- Konstytucja IV Republiki – 1946
- Konstytucja V Republiki – 1958, ze zmianami obowiązuje do dziś
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tekst Konstytucji Republiki Francuskiej (fr.)
- Tekst Konstytucji Republiki Francuskiej Konstytucja [... z 1958 r.. - Warszawa, 2011. Biblioteka Sejmowa.] (pol.)