Konstytucja Turcji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konstytucja Turcjipodstawowy akt prawny Turcji, posiadający najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w tym państwie. Została uchwalona w 1982 roku. Według konstytucji Turcja jest republiką parlamentarną z jednoizbowym parlamentemWielkim Zgromadzeniem Narodowym z 550 miejscami. Członkowie parlamentu wyłaniani są w głosowaniu powszechnym przeprowadzanym co pięć lat.

Głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach bezpośrednich na pięcioletnią kadencję[1]. Prezydent powołuje premiera (również ze składu parlamentu) oraz za jego rekomendacją, członków rządu.

W art. 146-153 Konstytucja reguluje status Sądu Konstytucyjnego, określając jego pozycję jako partnera Wielkiego Zgromadzenia Narodowego i władzy wykonawczej[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W tym trybie jako pierwszy został wybrany Recep Tayyip Erdoğan w 2014 roku. Wcześniej prezydent Turcji wybierany był przez Wielkie Zgromadzenie Narodowe na 7-letnią kadencję.
  2. Short history. constitutionalcourt.gov.tr. [dostęp 2016-07-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]