Kontinuum dialektalne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Europejskie kontinua językowe

Kontinuum dialektalne, kontinuum językowe – grupa blisko spokrewnionych bytów językowych, których formy przenikają się nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic językowych[1]. Istnieją różne kryteria kontinuum, m.in. geograficzne, na które składają się dialekty różnych miast i wsi, socjalne, gdzie dialekt zależy od warstwy społecznej (przykładowo na Jamajce)[2].

Przykłady kontinuów językowych

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oxford Reference – dialect continuum, [w:] Oxford Reference [online] [dostęp 2017-12-04] (ang.).
  2. Dialect continua and isoglosses, [w:] Universität Düsseldorf [online] [dostęp 2017-12-04] (ang.).
  3. a b c d Chambers 1980 ↓, s. 6.
  4. Kuraszkiewicz 1963 ↓, s. 79–86.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]