Kontrola zbrojeń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kontrola zbrojeń – ograniczenia w prowadzeniu badań, produkcji lub przemieszczaniu konkretnych systemów broni i rodzajów wojska.

Rozwój prawa kontroli zbrojeń następuje w drodze zawierania umów międzynarodowych. Warto zwrócić uwagę, że nieskoordynowana (traktatowo) redukcja zbrojeń byłaby tak samo niebezpieczna, jak nieuregulowany wyścig zbrojeń. Mogłaby doprowadzić do naruszenia równowagi sił, co zagroziłoby bezpieczeństwu na świecie.

Kontrolą zbrojeń zajmują się:

Rozbrojenie to polityka eliminowania broni ofensywnej znajdującej się w arsenale danego państwa; może dotyczyć wszystkich albo tylko konkretnych rodzajów broni. Kwestiami rozbrojenia, produkcji i transferu broni, kontroli zbrojeń, przebiegu i zapobiegania konfliktom zajmuje się Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (SIPRI). Instytut ten został założony w 1966 roku przez parlament Szwecji. Instytut wydaje rocznik SIPRI dokumentujący kwestię zbrojeń, wojen i rokowań rozbrojeniowych. Jest zarządzany przez Radę Naukową skupiającą ekspertów z różnych państw i regionów. Wyniki badań Instytutu publikowane są też w książkach, w raportach oraz innych publikacjach, a także na jego stronie internetowej[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Our Work. International Atomic Energy Agency. [dostęp 2012-06-03]. (ang.).
  2. Welcome to OPCW. ORGANISATION FOR THE PROHIBITION OF CHEMICAL WEAPONS. [dostęp 2012-06-03]. (ang.).
  3. Welcome to SIPRI. STOCKHOLM INTERNATIONAL PEACE RESEARCH INSTITUTE. [dostęp 2012-06-03]. (ang.).