Kotliny (Tatry) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kotliny – taras na zachodnich zboczach Wyżniej Świstówki w Dolinie Małej Łąki w polskich Tatrach Zachodnich^[1]. Położony jest na wysokości około 1750–1850 m, jest dość rozległy i pochylony w kierunku północno-wschodnim. Na południową stronę jego strome, w większości trawiaste, częściowo skaliste zbocze ciągnie się po szczyt Małołączniaka, z zachodniej strony łagodnie przechodzi w Czerwony Upłaz, od dna Wyżniej Świstówki oddziela go trawiaste wybrzuszenie (bula), przez grotołazów nazwane Kopą nad Śnieżną. Na północ, do Niżniej Świstówki i na tzw. Baranie Schody opada spod Kotlin skalista ściana o wysokości około 200 m. Jest w niej wiele trawiastych zachodów, a w zimie w powstaje na niej długi i na sporym odcinku pionowy lodospad^[2].

Kotliny są silnie pofałdowane i pełno w nich niewielkich kociołków, trawiastych bul i niewysokich skalistych ścianek. Cały ten teren był dokładnie penetrowany przez grotołazów poszukujących jaskiń. Korzystając z zachodów lub dokonując zjazdów na linie, przeszukali oni również ścianę opadającą do Niżniej Świstówki. Odkryto wiele jaskiń i schronów, min. jaskinię Siwy Kocioł, Średni Lej, Górny Lej, Dolny Lej, Świstową Studnię, Króliczą Jamę, Dziurę Małołącką Małą, Jaskinię Omszałą, Studnię z Kosówką, Jaskinię Małołącką, Ukrytą Dziurę, Jaskinię z Dolomitami, Wilczy Schron, Jaskinię pod Śnieżną Studnią^[3]. To właśnie w górnej części Kotlin, na wysokości 1875 m znajduje się Jaskinia nad Kotlinami – jedna z jaskiń tworzących największą polską jaskinię – Jaskinię Wielką Śnieżną. Otwór drugiej co do wielkości jaskini Śnieżna Studnia znajduje się zaraz poniżej górnej krawędzi ściany opadającej do Niżniej Świstówki^[2].

Kotliny są niedostępne dla turystów (obszar ochrony ścisłej Wantule, Wyżnia Mała Łąka)^[4].