Krzysztof Choiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Choiński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 października 1940 Lublin
doktor nauk filologicznych
Specjalność: historia kultury francuskiej, literaturoznawstwo francuskie
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1972
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Krzysztof Michał Choiński (ur. 12 października 1940 w Lublinie) – polski dramaturg, tłumacz oraz znawca literatury i historii Francji.

Urodził się w rodzinie Wiesława, dziennikarza, i Ligii z domu Baumann, księgowej^[1]. Maturę zdał w 1958 Liceum im. Bolesława Prusa w Warszawie^[2] a w 1965 ukończył filologię romańską w Instytucie Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich. Podjął pracę naukową na macierzystej uczelni. Kolejno był stażystą, doktorantem, starszym asystentem, adiunktem i starszym wykładowcą. W 1972 na Wydziale Neofilologii UW obronił pracę doktorską pt. Wczesny okres twórczości Pierre Corneille'a napisaną pod kierunkiem prof. Mieczysława Brahmera i uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. W 2007 przeszedł na emeryturę^[3].

Debiutował w 1961 na łamach nr 9 miesięcznika „Dialog”, jako autor sztuki Krucjata. Jest autorem sztuk teatralnych wystawianych na deskach teatrów w Polsce i za granicą, autorem słuchowisk Teatru Polskiego Radia. Swoje teksty dramatyczne publikował w czasopismach „Dialog” oraz „Scena”. Kilka jego sztuk było przetłumaczonych na język łotewski, rosyjski i węgierski. Jako prozaik zadebiutował powieścią Daleka jazda pośród wrzosowisk, jest też autorem powieści dla dzieci Stary pies i siedem szczeniaków^[2]. W latach 1986–1987 współpracował z „Tygodnikiem Kulturalnym”, gdzie pod pseudonimem „Weredyk” publikował swoje felietony.

Od 1962 jest członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS^[4]. W latach 1964–1983 należał do Związku Literatów Polskich. W 1982 został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI), a w latach 1990–1993 był wiceprezesem jego Sekcji Dramatopisarzy. Od 1989 jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w latach 1993–1996 i od 2011 sekretarz ZG, w latach 2002–2008 wiceprezes), a od 1991 członkiem Polskiego PEN Clubu^[5]. W 2001 był członkiem założycielem Stowarzyszenia Drama^[4].

Żonaty od 1968 z Alicją z domu Holecką, romanistką i reżyserem teatralnym^[4][6].

• Krucjata (1961)
• Cedrowy dwór (1963)
• Nocna opowieść (1963)
• Alarm (1966)
• Stendhal i Spółka (1968)
• Sztandar (1968)
• Kwiaty dla matki (1971)
• Wieczór wspomnień (1973)
• Otwórz drzwi (1976)
• Pod nieobecność (1976)
• Karczma (1981)
• Maria, Elżbieta, Małgorzata (1983)
• Piwnica (1984)
• Miły wieczór w rodzinnym gronie (1985)
• Bardzo dyplomatyczny obiad czyli, co u licha z tą Europą?! (1986)
• Godzina prawdy (Rok 1832) (1988)
• Będą piękne Święta (1990)
• Poczekamy, zobaczymy... (1995)
• Daleka jazda pośród wrzosowisk (1997)
• Stary pies i siedem szczeniaków (2007)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (29 kwietnia 1998)^[7]
• Srebrny Krzyż Zasługi (1990)^[4]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (18 maja 2016)^[8] - odmówił przyjęcia^[6]
• Medal ZAiKS-u (2009)^[9]
• Medal Kongresu Kultury Polskiej na Obczyźnie^[2]

• I nagroda w I Konkursie Debiutów Dramaturgicznych Teatru Ateneum w Warszawie za sztukę Krucjata (1961)
• III nagroda w Konkursie Telewizji Polskiej na widowisko telewizyjne - za dramat Cedrowy dwór (1963)
• wyróżnienie w konkursie Naczelnej Redakcji Programu III PR na słuchowisko współczesne - za tekst Wizyta w Zjednoczeniu (1970)
• II nagroda w Międzynarodowym konkursie dramaturgicznym w Ljubljanie za sztukę Bardzo dyplomatyczny obiad czyli, co u licha z tą Europą?! (1986)^[6]
• III nagroda w Konkursie na napisanie utworu dramatycznego z okazji 75-lecia Teatru Polskiego w Warszawie za sztukę Rok 1832 (1987)
• Nagroda 100-lecia ZAiKS-u (2018)^[9]

Źródło:^[5].