Księga Powtórzonego Prawa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Księga Powtórzonego Prawa [Pwt] (hebr. דברים Dwarim, słowa; gr. Δευτερονόμιον, Powtórzone Prawo; łac. Deuteronomium) – ostatnia, piąta księga Tory. Zawiera między innymi przepisy prawa, które Bóg podyktował Mojżeszowi na górze Horeb (tzw. kodeks deuteronomiczny), poprzedzone Dekalogiem. W księdze tej umieszczony jest również hymn Mojżesza. Księga Powtórzonego Prawa kończy się śmiercią Mojżesza i wkroczeniem Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Dalsze wydarzenia opisuje Księga Jozuego. Przepisy prawne z Księgi Powtórzonego Prawa uważane są za najstarszą część Pięcioksięgu.

• Pierwsza mowa Mojżesza
  • rozkaz opuszczenia Synaju
  • ustanowienie sędziów
  • w Kadesz-Barnea
  • wysłanie zwiadowców
  • bunt ludu i kara
  • nieskuteczna wyprawa
  • ostrzeżenia dotyczące Edomitów, Moabitów i Ammonitów
  • zwycięstwo nad Sichonem
  • wojna z Ogiem, królem Baszanu
  • podział Zajordania
  • zarządzenia Mojżesza
  • zachowanie przykazań mądrością
  • o unikaniu bałwochwalstwa
  • odstępstwo powodem utraty ziemi
  • wielkość Bożego wybrania
  • Miasta Ucieczki
• Druga mowa Mojżesza
  • Dziesięcioro Przykazań
  • Mojżesz pośrednikiem
  • miłość Boga
  • Izrael narodem wybranym
  • wybranie dowodem umiłowania Bożego
  • potęga Boga Jahwe
  • próba na pustyni
  • zwycięstwo darem Boga
  • bałwochwalstwo na Synaju
  • modlitwa Mojżesza z powodu występków Izraela
  • Arka Przymierza, wybór Lewiego
  • obrzezanie serca
  • Boże miłosierdzie
  • błogosławieństwo w Palestynie
• Kodeks deuteronomiczny
  • miejsce kultu
  • ofiary, dziesięciny i ubój
  • kult kananejski
  • bałwochwalstwo inne zabobonne praktyki
  • podział zwierząt na czyste i nieczyste
  • roczne dziesięciny
  • dziesięciny trzyletnie
  • rok szabatowy
  • pierworodne ze zwierząt
  • Święto Pesach
  • Święto Tygodni
  • Święto Namiotów
  • pielgrzymki
  • sędziowie
  • nadużycia w zakresie kultu
  • sądy lewickie
  • królowie
  • kapłani-lewici
  • kulty potępione
  • prawo zemsty i miasta ucieczki
  • słupy graniczne
  • świadkowie i prawa odwetu
  • wojna
  • zdobywanie miast
  • przypadek nieznanego mordercy
  • małżeństwo i rodzina
  • kara powieszenia
  • znaleziona zguba
  • świętość małżeństwa
  • wyłączenie ze społeczności Izraela
  • czystość obozu Izraelitów
  • rozwód
  • ochrona słabych
  • chłosta
  • dobroć dla zwierząt
  • prawo lewiratu
  • przyzwoitość
  • chciwość w handlu
  • wypędzenie Amalekitów
  • pierwociny
  • dziesięciny trzeciego roku
• Spisanie Prawa
• Błogosławieństwa i przekleństwa
• Trzecia mowa Mojżesza
  • przekleństwo za występki
  • pomoc Boga a niewdzięczność ludu
  • wierność wobec przymierza
  • powrót z niewoli
  • dwie drogi
• Ostatnie polecenia Mojżesza
  • Jozue następcą Mojżesza
  • obrzędowe czytanie Prawa
  • pouczenia Pańskie
  • Księga Prawa obok arki
• Hymn Mojżesza
• Zapowiedź śmierci Mojżesza
• Błogosławieństwa Mojżesza
• Śmierć Mojżesza

W 1806 roku Wilhelm Martin Leberecht de Wette zauważył, że przepisy prawne i kultowe z rozdziałów 12-26 Księgi Powtórzonego Prawa odpowiadają reformie króla Jozjasza, datowanej na 622 rok p.n.e. i opisanej w rozdziale 23 2 Księgi Królewskiej. De Wette uznał, że księga powstała dla uzasadnienia centralizacji państwa i ustanowienia wyłącznego kultu jerozolimskiego boga Jahwe^[1][2]. W XX wieku zauważono, że tekst przymierza, jakie Bóg zawarł z Mojżeszem, wzorowany był na ówczesnych traktatach asyryjskich^[3].

Księga była później rozbudowywana o kolejne elementy - dodano do niej między innymi Dekalog. Jej bezpośrednią kontynuację stanowi Księga Jozuego. Księgi od Powtórzonego Prawa do Drugiej Księgi Królewskiej tworzą tak zwaną "historię deuteronomistyczną", napisaną przez autorów o zbliżonym stylu i światopoglądzie. Przedmiotem kontrowersji pozostaje, czy historia deuteronomistyczna powstawała niezależnie od pozostałych ksiąg Pięcioksięgu (zwanych też Tetrateuchem, a więc Czteroksięgiem) aż do momentu ostatecznej redakcji Tory (jak chciał Martin Noth)^[4][5].

Teologia deuteronomiczna ukształtowała się prawdopodobnie pod wpływem proroków z królestwa północnego.^[6] W centrum Księgi Powtórzonego Prawa stoi przymierze, jakie Bóg zawarł z Mojżeszem na górze Horeb (przez późniejszych autorów Pięcioksięgu zwanej górą Synaj). Przymierze ma charakter warunkowy: Bóg będzie stał po stronie Żydów tak długo, jak będą przestrzegać jego prawa i bilateralny. W rezultacie pierwsi prorocy okresu wygnaniowego tłumaczyli niewolę babilońską właśnie złamaniem przymierza.

• Jean-Louis Ska: Introduction to Reading the Pentateuch. Winona Lake, Indiana: Eisenbraus, 2006. ISBN 978-1-57506-122-1. Brak numerów stron w książce
• John Van Seters: The Pentateuch. A Social-Science Commentary. London-New Dehli-New York-Sydney: Bloomsbury, 2015. ISBN 978-0-56765-879-1. Brak numerów stron w książce

Zobacz w Wikiźródłach tekst Księgi Powtórzonego Prawa

Zobacz multimedia związane z tematem: Księga Powtórzonego Prawa

• Księga Powtórzonego Prawa w Biblii Tysiąclecia