Kultura Villanova – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kultura Villanova, kultura willanowiańska – kultura wczesnej epoki żelaza. Odegrała decydującą role w dziejach Italii w okresie IX – VIII wiek p.n.e. Charakterystyczne dla tej kultury są urny stożkowo zdobione rytymi motywami geometrycznymi. Urny umieszczane były w grobowcach szybowych. Archeolodzy rozróżniają dwie główne grupy:

• północna na terenach wokół Bolonii
• południowa (nadmorska) obejmująca Toskanię i północne Lacjum – wyróżniająca się urnami z przykryciami w kształcie hełmu.

Nazwa kultury pochodzi od miejscowości Villanova (nieopodal Bolonii), gdzie w 1853 roku odkryto pierwsze jej ślady. Kultura ta wywarła również silny wpływ na kształtowanie się cywilizacji etruskiej.

• Castenaso

• Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 193, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.