Ladislav Pejačević – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ladislav Pejačević

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1824 Sopron
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1901 Našice
Ban Chorwacji
Okres	od 1880 do 1883
Poprzednik	Ivan Mažuranić
Następca	Hermann Ramberg
Multimedia w Wikimedia Commons

Ladislav Pejačević (ur. 5 kwietnia 1824 w Sopronie, zm. 7 kwietnia 1901 w Našicach) – chorwacki polityk, ban Chorwacji w latach 1880–1883^[1].

Był slawońskim właścicielem ziemskim, posiadał znaczny majątek w Našicach i był jednym z najbogatszych chorwackich arystokratów^[2]. Ukończył prawo na Uniwersytecie w Peczu. W 1844 roku rozpoczął służbę urzędniczą. Wyznawał poglądy unionistyczne. W 1867 roku uzyskał mandat do chorwackiego parlamentu. Był członkiem Hrvatskiej regnikolarnej deputaciji, która ze strony chorwackiej negocjowała warunki ugody węgiersko-chorwackiej^[1].

W 1880 roku został banem Chorwacji, zastępując Ivana Mažuranicia^[1]. Był nazywany banem-kawalerem, ponieważ zrezygnował z pobierania pensji za pełnienie funkcji^[2]. Za jego rządów Pogranicze Wojskowe (chorw. Vojna krajina) zostało zjednoczone z Trójjedynym Królestwem Chorwacji, Slawonii i Dalmacji. Odnowiono także porozumienie finansowe z Węgrami^[1]. Wystąpiły także tarcia polityczne związane z węgierskim osadnictwem w Chorwacji^[2]. Z funkcji bana zrezygnował w 1883 roku na znak protestu przeciwko umieszczaniu dwujęzycznych tablic w zagrzebskich urzędach, co łamało postanowienia o języku chorwackim jako jedynym języku urzędowym Chorwacji^[1].

Był ojcem polityka Teodora Pejačevicia i dziadkiem kompozytorki Dory Pejačević^[3][4]. W latach 1909–1946 jeden z zagrzebskich placów, obecnie nazwany Britanski trg, nosił na jego cześć nazwę Pejačevićev trg^[2].