Lajos Rokfalusy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lajos Rokfalusy (wym. [lɒjoʃ rokfɒluʃi], ur. 24 października 1887 w Lewoczy, zm. maj 1974 r. w Salgótarján) – węgierski taternik, alpinista i nauczyciel.

Lajos Rokfalusy zaczął uprawiać taternictwo w 1906 r. Najczęściej wspinał się z Alfrédem Grószem i Tiboldem Kregczym – nazywano ich spiską trójką. Jego partnerami wspinaczkowymi byli również: Gyula Hefty, Zoltán Votisky, Endre Maurer, Gyula Balla, Ernő Kátai i Oszkár Jordán. Wspinał się do lat 20. XX w., bywał także w Alpach, zarówno w lecie, jak i w zimie.

Lajos Rokfalusy był także ratownikiem górskim, brał udział w szkoleniu przewodników tatrzańskich. Od 1907 r. uprawiał narciarstwo wysokogórskie, był także instruktorem narciarskim. W 1919 r. przeprowadził się do Salgótarján, gdzie od 1922 r. był dyrektorem tamtejszej szkoły – funkcję tę pełnił aż do emerytury.

Opisy swoich tatrzańskich wycieczek pozostawił w rękopisie Életem utja.

• uczestnik pierwszego przejścia Jaworowej Grani (1912 r.)
• uczestnik pierwszego przejścia środkiem północnej ściany Ostrego Szczytu
• uczestnik pierwszego przejścia północno-zachodniej grani Małego Kieżmarskiego Szczytu
• pierwsze przejście południowej ściany masywu Lodowej Kopy, wraz z Grószem i Kregczym
• pierwsze wejście zimowe na Baranie Rogi, wraz z Kregczym i Votiskym
• pierwsze wejście letnie na Wielką Capią Turnię, wraz z Grószem
• pierwsze wejście zimowe na Hlińską Turnię
• pierwsze przejście zimowe fragmentu Grani Soliska, wraz z Gyulą Heftym
• pierwsze wejście zimowe na Wielkie Solisko, wraz z Heftym
• pierwsze wejście zimowe na trzy Szarpane Turnie, wraz z Gyulą Ballą
• pierwsze wejście letnie na Złotą Turnię, wraz z Kregczym i Grószem
• pierwsze wejście zimowe na Czerwoną Turnię, wraz z Heftym.

• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce