Leclerc (czołg) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leclerc

Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	GIAT Industries Nexter
Typ pojazdu	czołg podstawowy
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	3 (dowódca, kierowca, celowniczy)
Historia
Prototypy	1986
Produkcja	1990–2007
Egzemplarze	796 (do 2007 roku)
Dane techniczne
Silnik	8-cylindrowy silnik samoczynny SAEM UDU V8X 1500 T9 Hyperbar o mocy 1500 KM (1103 kW)
Poj. zb. paliwa	1300 l 1700 l (z dodatkowym zbiornikiem)
Długość	9,87 m (całkowita) 6,88 m (kadłuba)
Szerokość	3,71 m
Wysokość	2,46 m
Masa	62 000 kg (bojowa) 54 500 kg (własna)
Osiągi
Prędkość	71 km/h (po drodze) 55 km/h (w terenie) 38 km/h (na wstecznym biegu)
Zasięg pojazdu	550 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	do 1 m
Rowy (szer.)	do 3 m
Ściany (wys.)	do 1,25 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata czołgowa GIAT CN120-26/52 kal. 120 mm (zapas amunicji – 40 szt.) 1 wkm M2 kal. 12,7 mm (sprzężony z armatą, zapas amunicji – 1100 szt.) 1 przeciwlotniczy karabin maszynowy AA NF-1 kal. 7,62 mm (na wieży, zapas amunicji – 3000 szt.)
Użytkownicy
Francja – 406 + 20 WZT, Zjednoczone Emiraty Arabskie – 388 + 46 WZT, Jordania – 80[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Leclerc – francuski współczesny czołg podstawowy trzeciej generacji, produkowany w latach 1990–2007 we francuskiej firmie GIAT Industries (następnie Nexter). W armii francuskiej są obecnie zastępowane przez czołgi czwartej generacji Leclerc XLR.

W grudniu 1982 roku parlament francuski zatwierdził plan budowy nowego czołgu, który miał być następcą czołgów podstawowych AMX-30 i AMX-30 B2 znajdujących się na uzbrojeniu armii francuskiej. W dniu 30 stycznia 1986 roku ustalono, że czołg będzie oznaczony nazwą Leclerc. Nazwa pochodzi od nazwiska marszałka Philippe’a Marie Leclerca.

Czołg Leclerc ma klasyczny układ – kierowca siedzi z przodu, niska wieża zajmuje centralną część kadłuba, z tyłu umieszczony jest silnik. Dowódca siedzi w wieży z lewej strony, celowniczy z prawej. W wieży przechowywane są 22 naboje do 120 mm armaty, dodatkowo 18 nabojów znajduje się w kadłubie. Do armaty można używać różnych pocisków. Armata ładowana jest automatycznie.

System kierowania ogniem może śledzić jednocześnie pięć ruchomych celów. Dla zwiększenia skuteczności strzelania wykorzystywany jest laser, termiczne kamery, komputer pokładowy przeliczający parametry poruszającego się czołgu względem ruchomego celu, wiatr, temperaturę powietrza itp. Prawdopodobieństwo trafienia wynosi 95%. Szybkostrzelność wynosi do 12 pocisków na minutę. Komputer ponadto podaje dane dotyczące liczby pozostałych pocisków, paliwa, położenia czołgu.

Produkcję seryjną rozpoczęto w 1992 roku i do chwili obecnej (2017) wyprodukowano 876 czołgów Leclerc.

29 lipca 2015 w Paryżu została podpisana umowa tworząca joint venture z równym podziałem pomiędzy KMW i Nexter Systems. Połączenie producentów oznacza początek prac nad nowym czołgiem podstawowym, następcą czołgów Leopard 2 i Leclerc^[2].

Leclerc wszedł do służby w armii francuskiej w 1995. Dostarczono 406 egzemplarzy, ale 51 sztuk najstarszych serii zostało wycofanych ze służby. Czołg używany jest w wojskach lądowych Francji (254 sztuki), w wojskach lądowych Zjednoczonych Emiratów Arabskich (436 sztuk) z tego 388 znajduje się w oddziałach liniowych, 46 znajduje się w rezerwie, a 2 używane są w szkole wojskowej. 80 egzemplarzy zostało przekazanych przez ZEA do Jordańskich Sił Zbrojnych. Pierwsze maszyny weszły do służby w październiku 2020^[3][4].

15 czołgów Leclerc wzięło udział w akcji sił pokojowych w Kosowie.

W 2006 13 czołgów zostało skierowanych do południowego Libanu, w ramach misji pokojowej oddziałów UNIFIL. Pozostały tam do grudnia 2010^[5].

Czołgi Leclerc wojsk lądowych Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sierpniu 2015 roku rozpoczęły udział w wojnie domowej w Jemenie. W następnym miesiącu pod Marib w ataku na czołg tego typu za pomocą przeciwpancernego pocisku kierowanego zginął jego kierowca, a dowódca został ranny^[5].

• Andrzej Pawłowski, Leclerc. W służbie dwóch narodów. Konflikty.pl, 1 maja 2020 [dostęp 2020-05-02].
• Philip Trewhitt: Opancerzone Wozy Bojowe. Warszawa, Dom Wydawniczy Bellona, 2000, s. 83, ISBN 978-83-11-11491-3.
• Dariusz Użycki. Leclerc – pół generacji przed Abramsem i Leopardem. „Raport-wto”. 2001. nr 5. s. 30–37. ISSN 1479-270X. 
• Dariusz Użycki, Tomasz Begier, Stanisław Sobala: Współczesne gąsienicowe wozy bojowe. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1996, s. 119–125. ISBN 83-86776-09-9.