Leon Gumański – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 22 lutego 1921 |
---|---|
Data śmierci | 31 maja 2014 |
profesor nauk filozoficznych | |
Specjalność: logika matematyczna | |
Alma Mater | |
Doktorat | 1960 |
Habilitacja | 1964 |
Profesura | 1986 |
Praca zawodowa | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. | 1950 – 1991 |
dziekan | |
Uczelnia | |
Okres spraw. | 1975–1978 |
Odznaczenia | |
Leon Gumański (ur. 22 lutego 1921 w Warszawie, zm. 31 maja 2014[1]) – polski profesor logiki i filozofii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1938 roku ukończył prywatne Gimnazjum typu humanistycznego w Warszawie. W czasie okupacji przymusowo pracował w IG Farbenindustrie w Oświęcimiu, w latach 1942-1945. W 1945 roku był także pracownikiem umysłowym w Starostwie Powiatowym w Prudniku. W 1950 roku ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Następnie przeniósł się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1960 roku obronił doktorat pt. Logika klasyczna a założenia egzystencjalne. Cztery lata później uzyskał habilitację za rozprawę zatytułowaną Jedynkowe systemy aksjomatyczne. W 1986 roku uzyskał tytuł profesora. W 1991 roku przeszedł na emeryturę.
Od 1958 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, a od 1961 Towarzystwa Naukowego w Toruniu. W latach 1984–1989 był zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Od 1981 roku był redaktorem naczelnym "Ruchu Filozoficznego".
Pracując na UMK, pełnił funkcję prodziekana (1966-1969), dziekana (1975-1978) i kierownika Katedry Logiki (1966-1991) Wydziału Humanistycznego.
Był często zapraszany na odczyty lub wykłady za granicą, m.in. w Genewie (1962), Lipsku (1976, 1984, 1988, 1991), Sofii (1980, 1985) czy Oslo (1989). Jego specjalnością są logika klasyczna, systemy logiki deontycznej, metody i klasyfikacja dowodów, antymonie logiki i semantyki.
W książce swojego autorstwa argumentuje na rzecz rozstrzygalności węższego rachunku funkcyjnego, co jest niezgodne z ogólnie uznanym dowodem o nierozstrzygalności rachunku predykatów pierwszego rzędu, autorstwa Alonzo Churcha z 1936 roku[2].
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Nagroda Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1984)
- Srebrna Odznaka UMK (1970)
- Medal 40-lecia UMK (1986)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zmarł prof. Leon Gumański. UMK. [dostęp 2014-06-04]. (pol.).
- ↑ Leon Gumański: Istnienie i logika. Toruń: UMK, 2006, s. 447-461. ISBN 83-231-1944-9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 258-259, ISBN 83-231-1988-0 .
- Prof. zw. dr hab. Leon Gumański, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-04] .