Leon Gumański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leon Gumański
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1921
Warszawa

Data śmierci

31 maja 2014

profesor nauk filozoficznych
Specjalność: logika matematyczna
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1960

Habilitacja

1964

Profesura

1986

Praca zawodowa
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Okres zatrudn.

1950 – 1991

dziekan
Uczelnia

Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Okres spraw.

1975–1978

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Leon Gumański (ur. 22 lutego 1921 w Warszawie, zm. 31 maja 2014[1]) – polski profesor logiki i filozofii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1938 roku ukończył prywatne Gimnazjum typu humanistycznego w Warszawie. W czasie okupacji przymusowo pracował w IG Farbenindustrie w Oświęcimiu, w latach 1942-1945. W 1945 roku był także pracownikiem umysłowym w Starostwie Powiatowym w Prudniku. W 1950 roku ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Następnie przeniósł się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1960 roku obronił doktorat pt. Logika klasyczna a założenia egzystencjalne. Cztery lata później uzyskał habilitację za rozprawę zatytułowaną Jedynkowe systemy aksjomatyczne. W 1986 roku uzyskał tytuł profesora. W 1991 roku przeszedł na emeryturę.

Od 1958 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, a od 1961 Towarzystwa Naukowego w Toruniu. W latach 1984–1989 był zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Od 1981 roku był redaktorem naczelnym "Ruchu Filozoficznego".

Pracując na UMK, pełnił funkcję prodziekana (1966-1969), dziekana (1975-1978) i kierownika Katedry Logiki (1966-1991) Wydziału Humanistycznego.

Był często zapraszany na odczyty lub wykłady za granicą, m.in. w Genewie (1962), Lipsku (1976, 1984, 1988, 1991), Sofii (1980, 1985) czy Oslo (1989). Jego specjalnością są logika klasyczna, systemy logiki deontycznej, metody i klasyfikacja dowodów, antymonie logiki i semantyki.

W książce swojego autorstwa argumentuje na rzecz rozstrzygalności węższego rachunku funkcyjnego, co jest niezgodne z ogólnie uznanym dowodem o nierozstrzygalności rachunku predykatów pierwszego rzędu, autorstwa Alonzo Churcha z 1936 roku[2].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zmarł prof. Leon Gumański. UMK. [dostęp 2014-06-04]. (pol.).
  2. Leon Gumański: Istnienie i logika. Toruń: UMK, 2006, s. 447-461. ISBN 83-231-1944-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 258-259, ISBN 83-231-1988-0.
  • Prof. zw. dr hab. Leon Gumański, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-04].