Leszek Pawłowski (zoolog) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leszek Pawłowski
Data i miejsce urodzenia

1 października 1902
Ruda Pabianicka

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1980
Pabianice

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zoologia, hydrobiologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1932

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wolna Wszechnica Polska
Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Leszek Kazimierz Pawłowski (ur. 1 października 1902 w Rudzie Pabianickiej, zm. 16 sierpnia 1980 w Pabianicach) – polski zoolog, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, krajoznawca, działacz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w Pabianicach.

Nauka, studia

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Łodzi, a następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego w sekcji przyrodniczej, studia ukończył w 1926. Następnie już pracując odbył studia doktoranckie w Zakładzie Morfologii i Zoologii Systematycznej Uniwersytetu Warszawskiego, dyplom doktora uzyskał w 1932.

Praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1926 rozpoczął pracę nauczyciela biologii w Seminarium Nauczycielskim w Pabianicach a od 1933 był jego dyrektorem. Seminarium rozwiązano w 1936 i wtedy zaczął pracę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. J. Śniadeckiego w Pabianicach. W latach 1937 – 1939 był wykładowcą w Pedagogium Nauczycielskim w Łodzi a w 1939 również w Oddziale Łódzkim Wolnej Wszechnicy Polskiej.
W czasie okupacji był przez 3 miesiące więziony w obozie na Radogoszczu. Po wyzwoleniu wrócił do Pabianic, a pracę podjął w nowo powołanym w 1945 Uniwersytecie Łódzkim, gdzie po uzyskaniu habilitacji i tytułu profesora nadzwyczajnego prowadził zajęcia z zakresu zoologii ogólnej i ekologii zwierząt.
Przez wiele lat był członkiem Komitetu Zoologicznego Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz Rady Naukowej Instytutu Zoologicznego PAN. W swym dorobku naukowym posiada ponad 100 publikacji, z których znaczną część stanowią prace z zakresu hydrofauny. Pochowany jest na cmentarzu komunalnym w Pabianicach.

Pozazawodowa społeczna działalność krajoznawcza

[edytuj | edytuj kod]

Z działalnością turystyczno-krajoznawczą zetknął się jeszcze podczas nauki w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, tu wstąpił do Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK) a w 1921 został przewodniczącym Międzyszkolnego Koła PTK. Działalność w PTK kontynuował w Pabianicach. Był członkiem założycielem Oddziału PTK (powstał 11 marca 1929, jego pierwszym prezesem został Kazimierz Staszewski – obecny patron oddziału)[1], a w latach 1934 – 1936 został wybrany prezesem tego Oddziału. W 1935 był delegatem Oddziału Pabianickiego na Zjazd PTK w Warszawie.
W 1945 był w gronie działaczy PTK reaktywujących Oddział PTK w Pabianicach a następnie przez 2 lata był członkiem zarządu. W kolejnych latach w pracach Oddziału uczestniczył sporadycznie, głównie jako prelegent.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik biograficzny łódzkich działaczy krajoznawstwa i turystyki praca zbiorowa pod red. Jacka Ciesielskiego, PTTK Łódź 1985,