Lipót Fejér – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lipót Fejér
Państwo działania	Węgry
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1880 ; Pecz
Data i miejsce śmierci	15 października 1959 ; Budapeszt
	Specjalność: matematyka
Alma Mater	Uniwersytet Loránda Eötvösa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lipót (Leopold) Fejér (ur. 9 lutego 1880 w Peczu na Węgrzech, zm. 15 października 1959 w Budapeszcie) – węgierski matematyk pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Urodził się jako Leopold Weiss; zmienił nazwisko około roku 1900.

Fejér studiował matematykę i fizykę na uniwersytetach w Budapeszcie i Berlinie – studia doktoranckie pod kierunkiem Hermanna Schwarza. Wykładowca na uniwersytecie w Budapeszcie od roku 1911, gdzie został promotorem takich matematyków jak John von Neumann, Paul Erdős, George Pólya czy Pál Turán. Fejér znany jest głównie ze swoich wyników w analizie harmonicznej (twierdzenie Fejéra, jądro Fejéra), ale jego prace dotyczyły również analizy zespolonej – na przykład, podał wspólnie z Carathéodorym w roku 1911 twierdzenie dotyczące funkcji analitycznych w kole jednostkowym o pewnych szczególnych własnościach^[1] (zob. twierdzenie Carathéodory’ego-Fejéra) oraz uzyskał wyniki z Frigyesem Rieszem dotyczące odwzorowań konforemnych^[2].

W 1959 r. został członkiem zagranicznym PAN^[3].

↑ C. Carathéodory, L. Fejér, Über den zusammenhang der extremen von harmonischen funktionen mit ihren Keoffizienten und über den Picard-Landauschen Satz, Rend. Circ. Mat. Palermo 32 (1911), ss. 218–239.
↑ L. Fejér, F. Riesz, Über einige funktionentheoretische Ungleichungen, Math. Z. 1 (1921), ss. 305-314.
↑ Fejer, Leopold, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-09] .