Ludwik III (wielki książę Hesji) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik III

Ludwik III
Wielki Książę Hesji i Renu
Okres	od 1848 do 1877
Poprzednik	Ludwik II
Następca	Ludwik IV
Dane biograficzne
Dynastia	heska
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1806 Darmstadt
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1877 Seeheim-Jugenheim
Ojciec	Ludwik II
Matka	Wilhelmina Badeńska
Żona	Matylda Karolina Bawarska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik III (ur. 9 czerwca 1806 w Darmstadt, zm. 13 czerwca 1877 w Seeheim) – wielki książę Hesji od 1848 do śmierci. Jego następcą został jego bratanek Ludwik IV.

Był synem Ludwika II i jego małżonki Wilhelminy Badeńskiej, córki Karola Ludwika Badeńskiego (1755–1801) i Amalii Fryderyki Hessen-Darmstadt (1754–1832). Wraz z młodszym bratem Karolem odbył szkolenie wojskowe. Przez dwa lata studiował na Uniwersytecie w Lipsku. Od 1827 odbył szereg podróży po Francji, Anglii, Austrii, Włoszech i Belgii.

Był bardziej otwarty od ojca. W swych poglądach konserwatywny starał się realizować w sposób realny swoje dążenia od absolutyzmu. Dbał o niezależność i suwerenność swego kraju. Po wojnie z 1866 północna część Wielkiego Księstwa (Oberhessen, tzn. Górna Hesja) stała się częścią Związku Północnoniemieckiego (Norddeutscher Bund), podczas gdy druga połowa Wielkiego Księstwa, leżąca na południe od rzeki Men (Starkenburg i Hesja Reńska zwana Rheinhessen) pozostały poza tym związkiem. Takie rozwiązanie nie było po myśli Ludwika III. Mimo to kraj przez niego rządzony zachował niezależność.

W 1871 Wielkie Księstwo Hesji stało się częścią Cesarstwa Niemieckiego.

W czasach Ludwika III większość obywateli nie była zadowolona z działań rządu, choć standard życia wyraźnie wzrósł. Handel i przemysł przeszły szybką ewolucję. Zwiększyła się liczba linii kolejowych. Wielki książę wspierał rozwój kultury, zwłaszcza rozwój muzyki i teatru.

Do roku 1866^[1]:

• Wielki Mistrz Orderu Ludwika (Wlk. Ks. Hesji)
• Wielki Mistrz Orderu Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego (Wlk. Ks. Hesji)
• Krzyż Wielki Orderu Lwa Złotego, Wielki Mistrz od 1875 (Wlk. Ks. Hesji)
• Odznaka Honorowa za 25 lat Służby Wojskowej (Wlk. Ks. Hesji)
• Order Świętego Huberta (Królestwo Bawarii)
• Krzyż Wielki Orderu Wierności (Wlk. Ks. Badenii)
• Krzyż Wielki Orderu Lwa Zeryngeńskiego (Wlk. Ks. Badenii)
• Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Królestwo Francji)
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Królestwo Grecji)
• Krzyż Wielki Orderu Sokoła Białego (Wlk. Ks. Saksonii)
• Order Świętego Jerzego (Królestwo Hanoweru)
• Krzyż Wielki Orderu Gwelfów (Królestwo Hanoweru)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Wlk. Ks. Oldenburga)
• Order Orła Czarnego (Królestwo Prus)
• Order Orła Czerwonego I klasy (Królestwo Prus)
• Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)
• Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
• Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)
• Order Korony Rucianej (Królestwo Saksonii)
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana (Austro-Węgry)

26 grudnia 1833 poślubił w Monachium księżnę Matyldę Bawarską, starszą siostrę Ludwika I Bawarskiego. Małżeństwo pozostało bezdzietne, a w 1868 wielki książę ożenił się powtórnie z Magdaleną Appel. Magdalena Appel, balerina i aktorka, nie pochodziła z arystokratycznej rodziny. Małżeństwo było morganatyczne. Magdalena otrzymała tytuł baronessy von Hochstadten. Z drugą żoną Ludwik III żył na uboczu, na zamku Braunshardt. Wielki książę nie miał dzieci. Jego następcą został bratanek Ludwik, przyszły Ludwik IV.

• Rainer Maaß: Die Sehnsucht nach dem Absolutismus. Das Geschichts- und Kunstinteresse Großherzog Ludwigs III. von Hessen und bei Rhein, [w:] Bernd Heidenreich u.a. (Hrsg.): Kronen, Kriege, Künste. Das Haus Hessen im 19. und 20. Jahrhundert, Frankfurt 2009, s. 84–118
• Lars Adler: Großherzog Ludwig III. von Hessen und bei Rhein als Knight of the Most Noble Order of the Garter, [w:] Archiv für hessische Geschichte und Altertumskunde, N.F. Bd. 70 (2012), s. 77–106