Ludwik Kulczycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik Kulczycki
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1866 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1941 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie (kw. 220-I-14/15)
Zawód, zajęcie	socjolog
Miejsce zamieszkania	Warszawa, Lwów
Narodowość	polska
Uczelnia	Szkoła Nauk Politycznych, Wyższa Szkoła Dziennikarska
Stanowisko	profesor
Partia	PPS, III Proletariat, Narodowa Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Ludwik Kulczycki (ur. 22 lipca 1866 w Warszawie, zm. 31 sierpnia 1941 w Warszawie) – polski socjolog i publicysta. Współzałożyciel i autor prac programowych II Proletariatu.

Życiorys

Studiował w Warszawie i Genewie. Od 1894 członek PPS. Za udział w ruchu rewolucyjnym kilkukrotnie więziony (m.in. w Cytadeli Warszawskiej), a także i zesłany na Syberię wschodnią (1895-1899). W 1899 zbiegł do Lwowa, gdzie rozpoczął działalność publicystyczną i naukową. Zajął się socjologią, historią ruchów społecznych XIX wieku i zagadnieniami prawno-państwowymi. Utracił zaufanie współtowarzyszy i został odsunięty od władz partii. W 1900 dokonał secesji i utworzył III Proletariat, bardzo aktywny w latach 1904–1905. Po 1910 odszedł od ruchu socjalistycznego. W latach 1910–1914 działacz Polskiego Stronnictwa Postępowego w Galicji^[1]. W czasie I wojny światowej członek Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1917 roku rozpoczął pracę w polskiej służbie państwowej pracując w departamencie spraw wewnętrznych i ministerstwie pracy i opieki społecznej. Był pracownikiem Biura Delegacji do Spraw Szkół Lekarsko-Dentystycznych Tymczasowej Rady Stanu^[2]. Profesor Szkoły Nauk Politycznych (1918–1932) i Wyższej Szkoły Dziennikarskiej (do 1924). Od 1920 związany z Narodową Partią Robotniczą. W latach 1924–1928 był dziekanem Wydz. Społeczno-Administracyjnego Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych w Łodzi, nieformalnie będącej filią warszawskiej Szkoły Nauk Politycznych^[3].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Ludwik Kulczycki został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 221-I-14/15)^[5]^[6].

Jego żoną była Natalia (zm. 1952), z którą miał syna Jerzego (1895-1919)^[6].

Publikacje (wybór)

Zarys podstaw socjologii ogólnej, (1900)
Anarchizm współczesny, (1902)
Współczesne prądy umysłowe i polityczne, (praca dwutomowa: 1902 i 1903)
Historia ruchu socjalistycznego w zaborze rosyjskim (1905) (wydana pod pseudonimem Mieczysław Mazowiecki)
Autonomia i federalizm, (1906)
Narodowa Demokracja, (1907)
Rewolucja rosyjska (praca dwutomowa: 1907 i 1910)
Bankructwo Narodowej Demokracji w Galicji na tle obecnej sytuacji politycznej, (1911)
Państwa centralne: Rosja a Polska, (1916)
Francja, Anglia a Polska, (1916)
Panslawizm a sprawa polska, (1916)
Druga rewolucja rosyjska, (1917)
Nauka o państwie, (1924)
Prawo polityczne, (1930)

Przypisy

↑ Walentyna Korpalska, Niepodległościowa działalność Władysława Sikorskiego a program Polskiego Stronnictwa Postępowego (przyczynek do nieznanych dziejów polskich partii politycznych w Galicji w latach 1910-1914), "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy - Studia z Nauk Społecznych" z. 2, 1979, s. 11-13
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222
↑ "Łódź w Ilustracji: dodatek niedzielny do Kurjera Łódzkiego", 1.02.1925, nr 5, s. 1 (na inauguracji działalności Szkoły; 8 od lewej) oraz "ŁwI', 29.11.1925, nr 48, s. 2 (w gronie studentów łódzkiej Szkoły).
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
↑ ^a ^b Cmentarz Stare Powązki: JANA KULCZYCKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-10-06] .

Bibliografia

Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna. T. 1 -.. Wydawnictwo Gutenberga. ISBN 83-902184-0-2.

Linki zewnętrzne

[1] Walentyna Korpalska, Niepodległościowa działalność Władysława Sikorskiego a program Polskiego Stronnictwa Postępowego (przyczynek do nieznanych dziejów polskich partii politycznych w Galicji w latach 1910-1914), "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy - Studia z Nauk Społecznych" z. 2, 1979, s. 11-13

[2] Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222

[3] "Łódź w Ilustracji: dodatek niedzielny do Kurjera Łódzkiego", 1.02.1925, nr 5, s. 1 (na inauguracji działalności Szkoły; 8 od lewej) oraz "ŁwI', 29.11.1925, nr 48, s. 2 (w gronie studentów łódzkiej Szkoły).

[4] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.

[5] Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.

[UMW-6] Cmentarz Stare Powązki: JANA KULCZYCKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-10-06] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]