Ludwika Maria Poniatowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwika Maria Poniatowska
Ilustracja
Herb
Ciołek
Rodzina

Poniatowscy herbu Ciołek

Data urodzenia

30 listopada 1728

Data i miejsce śmierci

2 października 1804
Wiedeń

Ojciec

Stanisław Poniatowski

Matka

Konstancja Czartoryska

Mąż

Jan Jakub Zamoyski

Dzieci

Urszula Zamoyska

Ludwika Maria Poniatowska herbu Ciołek (ur. 30 listopada 1728, zm. 2 października 1804 w Wiedniu[1]) – córka Stanisława Poniatowskiego i Konstancji Czartoryskiej, siostra króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego.

1 sierpnia 1745 wyszła za mąż za Jana Jakuba Zamoyskiego, z którym miała córkę Urszulę Zamoyską. Małżeństwo jednak nie należało do udanych i krótko po urodzeniu córki małżonkowie znaleźli się w separacji. 9 września 1801 wraz z córką Urszulą i Michałem Jerzym Mniszchem darowała Pałac Kazanowskich w użytkowanie przebywającemu na emigracji pretendentowi do francuskiego tronu Ludwikowi (przyszłemu królowi Ludwikowi XVIII)[2][3]. Ostatnie lata życia spędziła w Wiedniu, gdzie zmarła 2 października 1804.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. S. Dunin-Borkowski, Panie polskie przy dworze rakuskim, Lwów 1891, s. 78.
  2. A. Kraushar, Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie. Szkic historyczny (1798-1805), Warszawa 1899, s. 97.
  3. A. Wejnert, Starożytności warszawskie: dzieło zbiorowo-zeszytowe, t. 2, Warszawa 1848, ss. 244–247.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]