Luis Sepúlveda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Luis Sepúlveda
	; Luis Sepúlveda na Uniwersytecie Tuluza II – Le Mirail (2013)
Pełne imię i nazwisko	Luis Sepúlveda Calfucura
Data i miejsce urodzenia	4 października 1949 ; Ovalle
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2020 ; Oviedo
Zawód, zajęcie	pisarz, dziennikarz, reżyser, scenarzysta, aktywista polityczny i ekologiczny
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Luis Sepúlveda Calfucura (ur. 4 października 1949 w Ovalle, zm. 16 kwietnia 2020 w Oviedo^[1]) – chilijski pisarz, dziennikarz, reżyser i scenarzysta filmowy, aktywista polityczny i ekologiczny.

Życiorys

Sepúlveda był współpracownikiem (ochroniarzem) prezydenta Salvadora Allende. Po przewrocie gen. Pinocheta (1973) aresztowano go i skazano na 28 lat więzienia. Został zwolniony po odsiedzeniu trzech lat i wygnany z kraju.

W 1979 brał udział w nikaraguańskiej rewolucji obalającej długoletnią dyktaturę Somozy. W następnej dekadzie współpracował z Greenpeace, m.in. pływał na statkach tej organizacji.

Był autorem powieści, reportaży oraz utworów dla dzieci. Wśród wydanych przez niego książek znajdują się: tomy autobiograficznej prozy Podróż do świata na końcu świata i Express Patagonia; dwie mikropowieści parodiujące tradycyjne schematy czarnego kryminału (Dziennik sentymentalnego killera i Kajman) oraz zbiór opowiadań Przegapienia.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 55. MFF w Wenecji (1998).

Zmarł 16 kwietnia 2020^[2] na COVID-19^[3] w wieku 70 lat.

Polskie przekłady

O starym człowieku, co czytał romanse, tłum. Elżbieta Komarnicka^[4] (Un viejo que leía novelas de amor, 1989)
Podróż do świata na końcu świata (Mundo del fin del mundo, 1996)
Express Patagonia (1995)
Historia o mewie i kocie, który uczył ją latać: Dla dzieci od lat 8 do 88 (Historia de una gaviota y del gato que le enseñó a volar, 1996)
Przegapienia (Desencuentros, 1997)
Dziennik sentymentalnego killera; Kajman (Diario de un killer sentimental seguido de Yacaré, 1998)
Najgorsze baśnie braci Grim (Los peores cuentos de los hermanos Grim, 2004, wspólnie z: Mario Delgado Aparaín)
Lampa Aladyna i inne opowiadania na przekór niepamięci (La lámpara de Aladino, 2008)
Historia Miksa, Maksa i Meks. Niezapomniane przygody kota o greckim profilu, myszy i chłopca, który z nimi mieszka (Historia de Max, de Mix y de Mex, 2012)
Niemy Uzbek i inne opowieści z podziemia (El Uzbeko mudo y otras historias clandestinas, 2015)
Koniec historii (El fin de la historia, 2017)
O ślimaku, który odkrył znaczenie powolności (Historia de un caracol que descubrió la importancia de la lentitud, 2018)
Historia białego wieloryba (La historia de una ballena blanca, 2019)^[5]

Przypisy

↑ Zmarł zakażony koronawirusem pisarz Luis Sepulveda. onet.pl, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-16]. (pol.).
↑ Stefania Parmeggiani (2020-04-16): È morto Luis Sepúlveda, lo scrittore cileno aveva contratto il coronavirus. la Repubblica. [dostęp 2020-04-16]. (wł.).
↑ Luis Sepúlveda hospitalizowany po zarażeniu koronawirusem. Booklips.pl. [dostęp 2020-04-16]. (port.).
↑ Elżbieta KOMARNICKA [online], Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [dostęp 2022-05-19] .
↑ Historia białego wieloryba [online], Wydawnictwo Literackie [dostęp 2022-04-27] (pol.).

Linki zewnętrzne

Luis Sepúlveda w bazie IMDb (ang.)
Luis Sepúlveda w bazie Filmweb

[1] Zmarł zakażony koronawirusem pisarz Luis Sepulveda. onet.pl, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-16]. (pol.).

[2] Stefania Parmeggiani (2020-04-16): È morto Luis Sepúlveda, lo scrittore cileno aveva contratto il coronavirus. la Repubblica. [dostęp 2020-04-16]. (wł.).

[3] Luis Sepúlveda hospitalizowany po zarażeniu koronawirusem. Booklips.pl. [dostęp 2020-04-16]. (port.).

[:0-4] Elżbieta KOMARNICKA [online], Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [dostęp 2022-05-19] .

[5] Historia białego wieloryba [online], Wydawnictwo Literackie [dostęp 2022-04-27] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]