Karabin maszynowy MG 151 – Wikipedia, wolna encyklopedia

MG 151

MG 151/20
Państwo	III Rzesza
Producent	Waffenfabrik Mauser
Rodzaj	wielkokalibrowy karabin maszynowy/działko lotnicze
Historia
Prototypy	1940
Produkcja	1940–??
Dane techniczne
Kaliber	15 mm (MG 151/15) 20 mm (MG 151/20)
Nabój	15 × 96 mm (MG 151/15) 20 × 82 mm (MG 151/20)
Masa
karabinu właściwego	42 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	960 m/s (15mm, HE); 1030 m/s (15mm, APCR); 710 m/s (20mm, HE)
Szybkostrzelność teoretyczna	700 strz./min
Zasięg maks.	7000 m
Zasięg skuteczny	2000 m
Multimedia w Wikimedia Commons

MG 151 (MG 151/15) – lotniczy wielkokalibrowy karabin maszynowy kalibru 15mm, produkowany od 1940 roku przez Waffenfabrik Mauser. W 1941 roku na jego bazie powstało działko 20 mm MG 151/20, które stanowiło uzbrojenie wielu samolotów niemieckiej Luftwaffe podczas II wojny światowej.

Karabin maszynowy MG 151 był oparty na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z zamkiem ryglowanym przez obrót^[1]; montaż musiał uwzględniać ok. 18 mm długi odrzut broni^[2]. Karabin miał długą na 125 cm lufę, przy ogólnej długości 193 cm i wadze 42 kg. Zasilany był z taśmy, szybkostrzelność teoretyczna wynosiła 700 strz./min^[3]. Pierwotnie przeznaczony do montowania nad silnikiem, karabin charakteryzował się długą i smukłą lufą^[4].

Nabój 15 × 96 mm miał dwie wersje, ze spłonką zwykłą i elektryczną (dla ułatwienia synchronizacji). Używał pocisku burzącego o masie 57 g, przeciwpancernego ze smugaczem (72 g) i pełnokalibrowego z rdzeniem (52 g). Energia wylotowa tych pocisków wystrzelonych z MG 151 wynosiła odpowiednio 26,3 kJ, 26 kJ i 27,7 kJ^[5].

Chęć zwiększenia mocy niszczącej pocisków spowodowała, że nabój 15 × 96 przekonstruowano, zwiększając średnicę szyjki łuski do 20 mm i skracając łuskę^[6]. Otrzymany w ten sposób nabój 20 × 82 służył do zasilania wersji karabinu (działka) MG 151/20. Wystrzeliwany z niego pocisk burzący o masie 115 g osiągał prędkość wylotową 710 m/s i energię 29 kJ; specjalny pocisk burzący M-Geschoss o masie 92 g odpowiednio – 800 m/s i 29,4 kJ^[7].

Wersja 20 mm broni miała masę 42 kg, była nieco krótsza (177 cm), z lufą długą na 110 cm; szybkostrzelność pozostała bez zmian^[3]. Działko MG 151/20 miało bardzo solidną i niezawodną konstrukcję i pozostało głównym uzbrojeniem niemieckich samolotów, mimo że nie miało specjalnie dobrych osiągów jeśli chodzi o wagę, czy szybkostrzelność^[6].

Od 1941 karabin MG 151/15 stanowił główne uzbrojenie samolotów myśliwskich Messerschmitt Bf 109 w wersji F-2, a także na samolotach Heinkel He 115C (na dziobie)^[6] i jako wewnętrzny w skrzydłach Fw-190^[2]. Jako uzbrojenie obronne używany był na maszynach Dornier Do 217^[8].

Działko MG 151/20 stanowiło podstawowe uzbrojenie większości niemieckich samolotów, w tym w instalacjach Schräge Musik^[6]. Montowano je m.in. na samolotach Bf 109 od wersji F4 wzwyż^[6], Heinkel He 162 Salamander (2 sztuki)^[9], Heinkel He 280 (3 sztuki)^[9], Fiat G.55^[10], Henschel Hs 132^[11], Fw-190D (2 sztuki)^[12], Henschel Hs 129 (2 sztuki)^[13], Messerschmitt Me 210 (2 sztuki)^[14].

Pod koniec wojny zdemontowane z samolotów karabiny używane były jako naziemna broń przeciwlotnicza, montowana na potrójnych podstawach na transporterach półgąsienicowych^[15] Sd.Kfz.251/21^[16].

• Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.
• Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War. London: Barnes & Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8.

• Opis w serwisie Lone Sentry (ang.)