Malaistyka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Malaistyka – jedna z dziedzin orientalistyki zajmująca się językiem, kulturą, historią, literaturą i wszystkim innym, co dotyczy Malezji i Indonezji oraz często – w szerszym zakresie – innych ludów posługujących się językami austronezyjskimi (z grupy malajsko-polinezyjskiej)^[1]. W swoim szerszym znaczeniu zbliża się do austronezystyki^[1]. Za jednego z pierwszych polskich malaistów uważa się Roberta Stillera^[2].

• MaciejM. Klimiuk MaciejM., Bibliografia polskich i polskojęzycznych publikacji z zakresu studiów indonezjanistycznych i malaistycznych (1913–2013), [w:] PiotrP. Bachtin, MaciejM. Klimiuk (red.), Azja i Afryka: inność - odmienność - różnorodność, Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Orientalistyczny, 2014, s. 209–232, ISBN 978-83-903188-8-2, OCLC 907398592 .