Manuel Antonio de Varona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Manuel Antonio de Varona

Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1908 Camagüey
Data i miejsce śmierci	29 października 1992 Miami
Premier Kuby
Okres	od 10 października 1948 do 6 października 1950
Przynależność polityczna	Kubańska Partia Rewolucyjna (Autentyczna)
Poprzednik	Raúl López del Castillo
Następca	Félix Lancís Sánchez

Manuel Antonio de Varona, również Tony de Varona (ur. 25 listopada 1908 w Camagüey, zm. 29 października 1992 w Miami) – kubański prawnik, działacz demokratyczny i polityk, kongresmen i senator, w latach 1948–1950 premier Kuby.

Jako działacz demokratyczny walczył z reżimami trzech dyktatorów, zarówno prawicowych jak i lewicowych, władających Kubą w XX wieku – w latach 30. – z Gerardo Machado, w latach 30. i 50. z Fulgencio Batistą, a w latach 60. z Fidelem Castro^[1].

Urodził się 25 listopada^[1] 1908 roku^[2] w Camagüey. Studiował prawo na Uniwersytecie w Hawanie (Universidad de La Habana)^[3].

W latach 30. walczył z reżimem Gerardo Machado^[1] – był założycielem organizacji Directorio Revolucionario Estudiantil, która przyczyniła się do upadku dyktatury w 1933. Sam de Varona zmuszony był jednak udać się po raz pierwszy na emigrację^[3]. Powrócił na Kubę i w 1936 był jednym z przywódców robotników protestujących przeciwko dyktaturze Fulgencio Batisty, wkrótce ponownie zmuszony został do emigracji. Po powrocie do Hawany ukończył w końcu prawo, a w 1940 został wybrany do izby niższej kubańskiego parlamentu^[3] jako przedstawiciel prowincji Camagüey^[1]. Swoją karierę polityczną związał z Kubańską Partią Rewolucyjną (Autentyczną)^[4]. W kolejnych wyborach – w 1944 został senatorem, a od 1947 był liderem większości w Senacie^[1]. W 1948, zaraz po objęciu swojego stanowiska, prezydent Carlos Prío Socarrás powierzył mu misję stworzenia nowego rządu^[3]. De Varona sprawował urząd premiera Kuby od 10 października 1948, kiedy to zastąpił na stanowisku Raúla Lópeza del Castillo, przez prawie dwa lata do 6 października 1950^[4]. Jego następcą został Félix Lancís Sánchez^[2]. Zarówno jego poprzednik jak i następca również związani byli z Kubańską Partią Rewolucyjną (Autentyczną)^[4]. Był premierem ostatniego kubańskiego rządu wybranego w wolnych wyborach^[3]. W latach 1950–1952 pełnił funkcję przewodniczącego Senatu^[3].

W latach 50. był zdecydowanym przeciwnikiem dyktatury Fulgencio Batisty^[1]. Łącznie aż czterokrotnie emigrował z Kuby, po rewolucji kubańskiej nie wrócił już do kraju. Przebywał w Miami, skąd prowadził działalność przeciwko dyktaturze Fidela Castro^[1]. W USA funkcjonował pod skróconą formą imienia jako Tony de Varona^[3]. Brał udział w przygotowaniach do inwazji w Zatoce Świń, w przypadku jej powodzenia miał powrócić na Kubę jako członek rządu tymczasowego^[3].

Od 1980 przewodził organizacji kubańskich uchodźców Cuban Patriotic Junta^[3], został wybrany przez delegatów z 200 kubańskich organizacji emigracyjnych. Funkcję sprawował aż do śmierci^[1].

Zmarł na raka 29 października 1992 w Miami na Florydzie^[3].

Był dwukrotnie żonaty, najpierw z Iną Seguar Bustamante, a następnie przez 27 lat z Olivią Borges. Miał troje dzieci (Carlosa, Linę i Yvonne) oraz sześcioro wnucząt^[1].