Marcos Calderón – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcos Calderón

Pełne imię i nazwisko	Marcos Calderón Medrano
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1928 Lima
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 1987 Lima
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 194?-1951 Carlos Concha 1951–1956 Sport Boys
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1958–1962 Sport Boys 1963 Defensor Lima 1964–1968 Universitario 1965–1967 Peru 1969–1970 Defensor Arica 1972–1974 Sporting Cristal 1975–1976 Alianza Lima 1975–1979 Peru 1979–1981 Sporting Cristal 1982 Municipal Lima 1983 Deportivo Táchira 1983 Barcelona SC 1984 Tigres UANL 1984 Sport Boys 1985–1986 Universitario 1987 Juventud La Joya 1987 Peru 1987 Alianza Lima
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marcos Calderón Medrano (ur. 11 lipca 1928 w Limie – zm. 8 grudnia 1987 w Limie) – piłkarz peruwiański grający podczas kariery na pozycji pomocnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener.

Marcos Calderón karierę piłkarską rozpoczął w klubie Carlos Concha Callao w drugiej połowie lat 40. Drugim i ostatnim klubem w jego karierze był Sport Boys Callao, z którym w 1951 zdobył mistrzostwo Peru. Piłkarską karierę zakończył w 1956.

Marcos Calderón po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Pracę trenerską rozpoczął u boku Alfonso Huapayi w 1956 w Sport Boys. W 1958 został pierwszym trenerem Sport Boys i pełnił tę funkcję przez 4 kolejne lata. Już w pierwszym roku samodzielnej pracy odniósł pierwszy sukces zdobywając mistrzostwo Peru.

W 1963 był trenerem Defensora Lima, by po roku przenieść się do lokalnego rywala - Universitario. W ciągu 4 lat pracy w Universitario trzykrotnie zdobył z nim mistrzostwo Peru w 1964, 1966 i 1967. W latach 1965–1967 pełnił funkcję selekcjonerem reprezentacji Peru. W latach 1972–1974 prowadził stołeczny Sporting Cristal, z którym zdobył mistrzostwo w 1972. Kolejny tytuł mistrzostwo zdobył w 1975, kiedy to prowadził Alianzę Lima. W latach 1975–1979 Calderón po raz drugi prowadził reprezentację Peru. W 1975 doprowadził Peruwiańczyków do drugiego w historii wygrania Copa América. W 1977 awansował z Peru do Mistrzostw Świata. Na turnieju w Argentynie Peru wygrało pierwszą fazę grupową wygrywając ze Szkocją i Iranem oraz remisując z Holandią. W drugiej fazie grupowej Peru przegrało wszystkie mecze z Brazylią, Polską i Argentyną odpadając tym samym z turnieju.

W 1979 powrócił do pracy w Sportingu Cristal i dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo w 1979 i 1980. W latach 1983–1984 Calderón pracował zagranicą w Wenezueli w Deportivo Táchira, Ekwadorze w Barcelonie i Meksyku w Tigres UANL. W 1984 powrócił do Sport Boys, z którym kolejny tytuł mistrzowski. W 1985 powrócił do Universitario, z którym zdobył dziesiąty w swojej karierze tytuł mistrza Peru. Karierę trenerską Calderóna przerwała śmierć w katastrofie lotniczej 8 grudnia 1987 w Limie, kiedy to zginęła cała drużyna Alianzy Lima.

• Profil na zerozero.pt
• Profil na worldfootball.net