Emeka Ezeugo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Emeka Ezeugo

Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1967 Aba
Wzrost	184 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1985–1986 Dhaka Mohammedan 1988–1989 East Bengal Club 1988–1989 Enugu Rangers 1989–1990 Mohammedan SC 1990 Pahang FA 1990–1992 Lyngby BK 34 (2) 1992 Boldklubben Frem 3 (0) 1993–1994 Aalborg BK 20 (4) 1994 Budapest Honvéd FC 4 (0) 1994–1995 Fremad Amager 4 (0) 1995–1997 Deportivo La Coruña ? (?) 1997–1998 Churchill Brothers S.C. ? (?) 1998 Hershey Wildcats 4 (0) 1998–1999 Porthmadog F.C ? (?) 1999 Connecticut Wolves 16 (1) 2000 Deportivo Wanka ? (?) 2001 CD Estudiantes de Medicina 19 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988 Nigeria U-23 3 (0) 1992–1994  Nigeria 11 (0) W sumie: 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2002 Borough of Manhattan Community College 2003–2005 Municipal Lima 2005–2008 New York City College of Technology 2008 Churchill Brothers S.C.
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Emeka Ezeugo (ur. 16 grudnia 1965 w Abie) – piłkarz nigeryjski grający na pozycji środkowego pomocnika. Nosił przydomek „Emmy”.

Ezeugo jest wychowankiem klubu z rodzinnego miasta Aba o nazwie Enyimba FC. W barwach tego klubu zadebiutował w nigeryjskiej ekstraklasie. W latach 1988–1989 był graczem innego pierwszoligowego klubu, Rangers International. W 1990 roku Ezeugo wyjechał na wakacje do Indii, gdyż jego brat Vincent grał w tamtejszym zespole Mohammedan Sporting Club w lidze Kalkuty (nie było wówczas piłkarskiej ligi Indii). Po przeprowadzeniu kilku treningów z tym zespołem, Emeka podpisał kontrakt. W Indiach nie pograł jednak zbyt długo i zaraz potem wyjechał do Malezji i grał w tamtejszym klubie Pahang FA.

Jeszcze w 1990 roku Ezeugo wyjechał do Europy i we wrześniu podpisał kontrakt z duńskim Lyngby BK, który interesował się nim jeszcze w 1989 przed wyjazdem Emeki do Indii. Po rozegraniu kilku meczów w Superligaen zajął z Lyngby 6. pozycję w lidze. W skróconym sezonie w 1991 roku nie był podstawowym zawodnikiem Lyngby, które zostało wicemistrzem kraju. Podobnie było w kolejnym sezonie – 1991/1992 – gdy Lyngby wywalczyło mistrzostwo Danii. Po sezonie Ezeugo zaczął mieć problemy ze swoim klubem. Nie grał dobrze, a Lyngby nie zamierzało mu płacić należności za grę. Ezeugo odmówił gry i w lutym 1993 odszedł za darmo do Aalborg BK. Wystąpił w przegranym 0:2 z Odense BK finale Pucharu Danii oraz 7 ligowych meczach (wywalczył wicemistrzostwo kraju). Po sezonie jego były klub Lyngby oddał mu należności w wysokości 100 tysięcy dolarów. Wrócił do Lyngby, ale kolejny sezon znów zaczął w Aalborgu, w barwach którego zagrał w 3 ligowych meczach i zimą przeszedł do węgierskiego Kispestu-Honved Budapeszt. Tam także nie pograł zbyt wiele – raptem 4 mecze – i zajął z budapeszteńskim klubem 2. miejsce w lidze. Po sezonie wrócił do Danii i tym razem został graczem Fremad Amager, ale już po 4 meczach zrezygnował z gry w tym klubie.

Ezeugo w grudniu 1994 trochę niespodziewanie podpisał kontrakt z silnym hiszpańskim klubem Deportivo La Coruña. Wyjechał wówczas na obóz reprezentacji Nigerii. Wrócił na krótko do ojczyzny i tam mocno ucierpiał w wypadku samochodowym. Niektóre plotki głosiły nawet, iż doznał śmiertelnych obrażeń. Deportivo nie mogło skontaktować się z zawodnikiem i zerwało dopiero co podpisany kontrakt. Plotki okazały się nieprawdziwe, ale stan Ezeugo był krytyczny. Emeke zabrano do szpitala do Londynu, gdzie u wujka miał przechodzić leczenie i rehabilitację. Cały rok 1995 Ezeugo spędził w szpitalu i na początku 1996 mógł wznowić lekkie treningi. Jednak wypadek i liczne operacje spowodowały, że jego lewa noga stała się krótsza od prawej, a dodatkowo miał liczne obrażenia twarzy i ramienia.

Do piłki Ezeugo wrócił w 1997 roku gdy został graczem indyjskiego Churchill Brothers SC. Tam grał ze swoim rodakiem Chibuzorem Nwakanmą. Ze swoją drużyną zajął 9. miejsce (na 10 drużyn) w drugiej edycji Indyjskiej Ligi Narodowej. Pod koniec sezonu, w 1998 roku wyjechał z Indii i na próżno szukał klubu w Europie. Ostatecznie wylądował w amerykańskiej drużynie Hershey Wildcats grającej w A-League. Sezon zakończył na 2. miejscu w Atlantic Division i doszedł ze swoim zespołem do półfinału, w którym Wildcats przegrali z Rochester Rhinos. Na sezon 1998/1999 wyjechał do walijskiego klubu z Second Division, Porthmadog, z którym zajął 7. miejsce w lidze. W 1999 roku wrócił do USA i przez pół roku grał w Connecticut Wolves, które zajęło ostatnie miejsce w Eastern Conference w A-League, a po sezonie rozwiązał z tym zespołem kontrakt. Ostatnie lata kariery Ezeugo to gra w zespołach z Peru. Rok 2000 spędził w zespole Deportivo Wanka, z którym zajął 9. miejsce w lidze, a rok 2001 (ostatni w karierze) w CD Estudiantes de Medicina, z którym zakończył sezon na 11. miejscu w lidze.

W 1988 roku Ezeugo był członkiem kadry olimpijskiej na Olimpiadzie w Seulu. W pierwszym meczu z Brazylią Manfred Höner wystawił go w obronie, a Nigeria przegrała aż 0:4. Na boisko wybiegł dopiero w trzecim, ostatnim meczu turnieju z Australią, gdy zmienił Mike’a Obiku.

W 1992 roku został powołany przez Clemensa Westerhofa na Puchar Narodów Afryki. Tam też Ezeugo zadebiutował w pierwszej reprezentacji, 12 stycznia w wygranym 2:1 meczu z Senegalem. Ezeugo na tym turnieju grał jako obrońca i spisywał się całkiem dobrze. Zagrał we wszystkich meczach turnieju swojej drużyny, także w tym o 3. miejsce, wygranym 2:1 z Kamerunem, gdy w zmienił w trakcie meczu kontuzjowanego Augustine Eguavoena.

W 1994 roku Westerhof powołał niespodziewanie Emekę na finały Mistrzostwa Świata w USA. Tam zagrał tylko 13 minut w wygranym 3:0 grupowym meczu z Bułgarią, a jego rodacy już bez niego doszli do 1/8 finału, a tam przegrali po dogrywce 1:2 z Włochami.

Ogółem w reprezentacji Nigerii Ezeugo wystąpił w 11 spotkaniach i nie zdobył w nich gola.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Ezeugo został trenerem i trenował między innymi zespoły z ligi Bangladeszu.

• Emeka Ezeugo w bazie National Football Teams (ang.)