Marek Eisner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Eisner
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1907
Borszczów

Data i miejsce śmierci

18 maja 1994
Szczecin

Zawód, zajęcie

lekarz-internista, naukowiec i nauczyciel akademicki

Miejsce zamieszkania

Warszawa, Szczecin

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

prof. dr med.

Uczelnia

Pomorska Akademia Medyczna

Wydział

Lekarski

Stanowisko

prof. zw., kierownik Katedry i Kliniki Endokrynologii PAM

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Marek Eisner (ur. 18 sierpnia 1907 w Borszczowie, zm. 18 maja 1994 w Szczecinie)[1]polski lekarz, endokrynolog, profesor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Marek Eisner studiował w Wiedniu i Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej ukrywał się przed Niemcami. W roku 1946 przyjechał do Szczecina. Był pierwszym kierownikiem Kliniki Endokrynologii Pomorskiej Akademii Medycznej (obecnie Pomorski Uniwersytet Medyczny), na której był również wykładowcą z dziedziny internistycznej[2]. Pracował przez wiele lat jako kierownik III Kliniki Chorób Wewnętrznych w Samodzielnym Publicznym Wojewódzkim Szpitalu na Arkońskiej[3]. W 1992 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Pomorskiej Akademii Medycznej[4].

Pochowany jest w kwaterze żydowskiej na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (nr 62)[5].

Odznaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Publikacja

[edytuj | edytuj kod]
  • Monumenta Medicorum Pomeraniae (post mortem 2014).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]