Marian Rembowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marian Rembowski

Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1878 Nowa Wieś
Data śmierci	20 kwietnia 1961
Wojewoda łódzki
Okres	od 9 marca 1923 do 12 sierpnia 1924
Poprzednik	Paweł Garapich (p.o.)
Następca	Paweł Garapich
Wojewoda białostocki
Okres	od 12 sierpnia 1924 do 24 listopada 1927
Poprzednik	Stefan Popielawski
Następca	Karol Kirst
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Rembowski (ur. 9 czerwca 1878 w Nowej Wsi, zm. 20 kwietnia 1961) – polski działacz państwowy, wojewoda łódzki i białostocki.

Urodził się w powiecie sieradzkim jako trzeci syn Klemensa i Teodory z Wierzchlejskich pochodzącej z Karsznic. Nowa Wieś była gniazdem rodowym Rembowskich h. Ślepowron. Jego ojciec, powstaniec 1863 r., był porucznikiem w brygadzie jazdy gen. Edmunda Taczanowskiego, a pod koniec XIX wieku wieloletnim prezesem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego^[1].

Marian, po ukończeniu szkoły średniej w Łodzi, wstąpił na Wydział Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1903 r. uzyskał stopień inżyniera^[1]. Ożenił się 18 czerwca 1904 r. z Jadwigą Kopystyńską, z którą miał syna Mariana Stanisława. Pracę podjął w Zakładach Mechanicznych "Borman i Szwede", a po kilku latach w fabryce maszyn i odlewów "Orthwein, Karasiński i S-ka".

Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany wraz z fabryką do guberni jekatierynosławskiej. Wrócił do Warszawy w 1918 r. W końcu tego roku został mianowany komisarzem rządowym w Sieradzu^[1], a w marcu 1919 r. w Kaliszu, gdzie wkrótce został starostą powiatu kaliskiego. 23 lutego 1923 r. objął stanowisko wojewody łódzkiego, a na życzenie Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 sierpnia 1924 roku został wojewodą białostockim.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Brak poparcia dla przewrotu majowego w 1926 roku spowodował odwołanie go z tego stanowiska 24 listopada 1927 r. Rembowski powrócił do pracy w przemyśle. W czasie okupacji niemieckiej zajmował się działalnością społeczną i pracą w agendach Rady Głównej Opiekuńczej. Po upadku powstania warszawskiego, przez obóz w Pruszkowie, trafił do Krakowa. W Krakowie osiągnął wiek emerytalny. Zmarł 20 kwietnia 1961 r. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty) (kw. LXXXIX-2-5)^[3].

• „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I
• Grzejszczak Ł., Marian Rembowski, [w:] "Gazeta Wyborcza" z 1 VI 2001 r.