Mariusz Łapiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mariusz Łapiński

Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1957 Szczecin
Minister zdrowia
Okres	od 19 października 2001 do 17 stycznia 2003
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Grzegorz Opala
Następca	Marek Balicki
Odznaczenia

Mariusz Piotr Łapiński (ur. 26 sierpnia 1957 w Szczecinie^[1]) – polski polityk i lekarz kardiolog, doktor habilitowany nauk medycznych, poseł na Sejm IV kadencji, w latach 2001–2003 minister zdrowia.

W 1984 ukończył studia medyczne na Akademii Medycznej w Warszawie. Stopień naukowy doktora nauk medycznych uzyskał w 1990, habilitował się w 1999^[2]. Specjalizował się w zakresie chorób wewnętrznych i kardiologii^[2]. Został pracownikiem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie^[2]. Zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego na tej uczelni oraz na Wojskowej Akademii Technicznej^[2]. W 1990 został kierownikiem pracowni 24-godzinnego automatycznego pomiaru ciśnienia, a w 1994 kierownikiem Kliniki Dziennej Nadciśnienia Tętniczego. Należał do inicjatorów stworzenia obu tych placówek. W 1997 pełnił funkcję doradcy ds. zdrowia premiera Włodzimierza Cimoszewicza.

W 2000 został pełniącym obowiązki dyrektora, a po przejściu postępowania konkursowego objął stanowisko dyrektora Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1995–2001 z ramienia ministra skarbu państwa zasiadał w radzie nadzorczej Polfy Kutno.

Działał w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich. W 1999 został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był współautorem programu partii w zakresie służby zdrowia. W wyborach parlamentarnych w 2001 uzyskał mandat poselski z listy SLD-UP z okręgu podwarszawskiego, otrzymując 7511 głosów^[1]. 19 października 2001 objął urząd ministra zdrowia w nowo powołanym rządzie Leszka Millera.

Był przeciwnikiem wprowadzonego przez rząd Jerzego Buzka systemu kas chorych, pozostawał w konflikcie z częścią dyrektorów (m.in. z Andrzejem Sośnierzem)^[3]. Jako minister zdrowia doprowadził do zastąpienia kas chorych Narodowym Funduszem Zdrowia. W 2004 Trybunał Konstytucyjny uznał podstawowe przepisy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia za sprzeczne z Konstytucją RP^[4].

Ze stanowiska ministra Mariusz Łapiński został zdymisjonowany 17 stycznia 2003^[5], oficjalnie z powodu treści podpisanego bez konsultacji z premierem porozumienia ze związkowcami ze śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”, w którym minister zobowiązał się do wystąpienia do rządu o umorzenie pożyczki udzielonej w 2000 z budżetu kasom chorych.

Kilka miesięcy później został wykluczony z SLD przez sąd partyjny po tym, jak w pobliżu siedziby partii w obecności byłego ministra i jego bliskiego współpracownika Aleksandra Naumana doszło do przepychanki między dziennikarzem „Newsweeka” (robiącym wcześniej im zdjęcia) a działaczami partyjnej młodzieżówki^[6]. W grudniu 2003 wykluczono go z klubu parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej po zwołanej konferencji prasowej, na której krytykował działalność nowego ministra zdrowia Leszka Sikorskiego^[7].

W Sejmie został następnie członkiem Federacyjnego Klubu Parlamentarnego, w którym pełnił funkcję sekretarza. Później pozostał posłem niezrzeszonym. W 2004 sugerował, że Marek Belka był tajnym współpracownikiem służb specjalnych PRL^[8]. W 2005 nie kandydował do parlamentu. Pełnił później funkcję wiceprzewodniczącego Krajowej Partii Emerytów i Rencistów^[9]. W 2012 powrócił do SLD^[10].

Od czasu zakończenia wykonywania mandatu posła związany z biznesem. Zasiadał w zarządach licznych spółek prawa handlowego, w tym związanych z przemysłem farmaceutycznym. Kierował także biurem Klastra Centrum Inżynierii Biomedycznej Wojskowej Akademii Technicznej^[11]. Został profesorem na Mazowieckiej Uczelni Medycznej w Warszawie^[2].

W 2000 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi^[12].