Martin John Spalding – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martin John Spalding
Arcybiskup Baltimore
Ilustracja
Auspice Maria
Pod opieką Maryji
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1810
Rolling Fork

Data śmierci

7 lutego 1872

Miejsce pochówku

Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Baltimore

Arcybiskup metropolita Baltimore
Okres sprawowania

1864 -1872

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Prezbiterat

13 sierpnia 1834

Nominacja biskupia

18 kwietnia 1848

Sakra biskupia

10 września 1848

podpis
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

10 września 1848

Konsekrator

Benedict Joseph Flaget

Współkonsekratorzy

Francis Patrick Kenrick
Richard Pius Miles

Martin John Spalding (ur. 23 maja 1810 w Rolling Fork, zm. 7 lutego 1872) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup Baltimore i prymas Stanów Zjednoczonych w latach 18641872.

Urodził się jako szóste dziecko Richarda i Henrietty. Matka zmarła gdy Martin miał pięć lub sześć lat. Ojciec ożenił się później jeszcze dwa razy i pozostawił w sumie 21 dzieci. Rozpoznając w sobie powołanie do kapłaństwa wstąpił w roku 1826 do seminarium duchownego w Bardstown. Po czterech latach został wysłany do Rzymu na dalsze studia. Mimo ciężkiej choroby przebytej w trakcie nauki, w roku 1834 obronił doktorat. Święcenia kapłańskie otrzymał w tym samym roku z rąk kardynała Carlo Maria Pedicini. Pierwszą mszę odprawił przy grobie św. Piotra. Powrócił następnie do ojczyzny i poświęcił się pracy duszpasterskiej, został też wykładowcą w swym rodzinnym seminarium, a także proboszczem miejscowej katedry. W wyniku nieporozumień z biskupem-koadiutorem zrezygnował jednak z tej funkcji i objął probostwo w parafii w Lexington. W 1841 wrócił na dawne probostwo po przeniesieniu siedziby diecezji do Louisville. W latach późniejszych objął wiele obowiązków administracyjnych w diecezji z powodu zaawansowanego wieku ordynariusza i stopniowej ślepoty jego koadiutora. Dał się w tym czasie poznać jako utalentowany kaznodzieja i wykładowca.

18 kwietnia 1848 został mianowany biskupem-koadiutorem diecezji Louisville ze stolicą tytularną Lengone. Konsekrowany 10 września przez ówczesnego ordynariusza diecezji Benedicta Flageta. W roku 1850 zmarł sędziwy biskup Flaget i od tej pory Spalding był automatycznie jego następcą jako zwierzchnik diecezji. Mimo niespokojnych czasów był on energicznym pasterzem, który nie bał się wyzwań (ukończył budowę katedry, odważnie zaangażował się w czasie wojny secesyjnej, doprowadził do powstania diecezji Covington, poszukiwał dla swej diecezji kapłanów w Europie). Był również autorem opracowań historycznych na temat diecezji.

3 maja 1864 mianowany został arcybiskupem Baltimore, najważniejszej archidiecezji w USA. Tu także działał z pełnym zaangażowaniem tworząc nowe parafie i instytucje. Przyczynił się też do rozwoju zakonów. Był szczególnie zainteresowany wzięciem w opiekę duchową afroamerykanów. Był jednym z ojców soborowych podczas soboru watykańskiego I. Mimo początkowej niechęci był on zwolennikiem nowego dogmatu o nieomylności papieskiej. W końcowej fazie życia cierpiał z powodu złego stanu zdrowia. Rozwinęło się u niego miesiąc przed śmiercią ostre zapalenie oskrzeli. Zmarł w wieku 61 lat i pochowany został w katedrze baltimorskiej.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]