Martin XB-33 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martin XB-33 i Martin XB-33A – niezrealizowane projekty amerykańskich samolotów bombowych projektowanych w zakładach Glenn L. Martin Company z okresu II wojny światowej. XB-33 miał być dwusilnikowym, średnim bombowcem wysokościowym, a po anulowaniu tego projektu, XB-33A miał być ciężkim, czterosilnikowym bombowcem. Obydwa programy zostały anulowane we wczesnej fazie projektowej.

Martin XB-33 (Martin Model 190) powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie United States Army Air Forces (AAF) na średni bombowiec wysokościowy^[1][2]. W zamierzeniu projektantów i AAF samolot miał zastąpić budowanego już Martina B-26^[1][2]. Prace nad nowym samolotem rozpoczęto w październiku 1940, według pierwszych planów przypominał on wyglądem lądową wersję łodzi latającej Martin PBM Mariner^[1]. Samolot miał ciśnieniowe kabiny załogi, podwójne stateczniki pionowe, jego napęd miały stanowić dwa silniki Wright R-3350 Duplex-Cyclone o mocy 1800 KM każdy^[1][2]. Szacowana rozpiętość skrzydeł maszyny miała wynosić 30,5 metra, a jej długość 22 metry^[1]. W miarę wzrostu zmieniających się wymagań AAF wzrastała także masa własna samolotu, aż do momentu, kiedy stało się oczywiste, że dwusilnikowa maszyna nie będzie w stanie zapewnić wymaganych osiągów AAF^[1][2]. Projekt został anulowany w tej formie i rozpoczęto prace nad jego następcą^[1][2].

Po anulowaniu oryginalnego projektu XB-33, w zakładach Martina rozpoczęto prace nad jego następcą, XB-33A który jako czterosilnikowy, ciężki bombowiec miał konkurować bezpośrednio z podobnymi konstrukcjami Boeinga i Convaira^[3]. Pierwsze plany i szacowane osiągi samolotu były na tyle obiecujące, że Martin otrzymał kontrakt AC-18645 na budowę dwóch prototypów (numery seryjne 41-28407 i 41-28408)^[3][4]. Rozpiętość nowej maszyny miała wynosić 40,84 m, jej długość 24,33 m, a wysokość 7,31 metrów^[3]. Skrzydła miały powierzchnię 139,35 metrów kwadratowych, samolot miał być napędzany czterema silnikami Wright R-2600-15 o mocy 1800 KM każdy z turbosprężarkami General Electric CMC-3 dającymi maszynie pułap operacyjny wynoszący prawie dwanaście tysięcy metrów^[3]. Uzbrojenie obronne miało stanowić osiem karabinów maszynowych 12,7 mm w czterech, zdalnie kierowanych wieżyczkach^[3].

Szacowana masa własna samolotu wynosiła 29.456 kg, maksymalna sama startowa 44.414 kg z ładunkiem bomb 4542 kg^[3]. Zasięg samolotu przy prędkości przelotowej 390 km/h miał wynosić ponad 3200 km, a prędkość maksymalna była szacowana na 555 km/h^[3].

Szacowane osiągi były na tyle imponujące, że AAF zamówił 400 samolotów, które otrzymały nazwę B-33 Super Marauder, zanim jeszcze ukończono prace nad dwoma prototypami^[3][4]. Samoloty miał być zbudowane w państwowej fabryce w Omaha, która była zarządzana przez Martina, ostatecznie projekt i zamówienie zostały anulowane, aby pozwolić fabryce na pełną produkcję powstających tam Boeing B-29 Superfortress^[3][4].

• Lloyd S. Jones: U.S. Bombers. Fallbrook: Aero Publishers, 1974. ISBN 0-8168-9126-5. Brak numerów stron w książce

• Joe Baugher: Martin XB-33. joebaugher.com. [dostęp 2013-10-24]. (ang.).