Grumman G-21 Goose – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grumman G-21 Goose
(dane wersji G-21A)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Grumman

Typ

wodnosamolot typu amfibia

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, podwozie główne – kołowe, wciągane w locie

Załoga

2

Historia
Data oblotu

29 maja 1937

Lata produkcji

19371945

Dane techniczne
Napęd

2 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowy Pratt & Whitney R-985 Wasp Junior

Moc

445 KM (330 kW) (każdy)

Wymiary
Rozpiętość

14,90 m

Długość

11,70 m

Wysokość

3,70 m

Powierzchnia nośna

34,80 m²

Masa
Własna

2460 kg

Startowa

3600 kg

Osiągi
Prędkość maks.

320 km/h

Prędkość przelotowa

305 km/h

Prędkość wznoszenia

5,5 m/s

Pułap

6400 m

Zasięg

1030 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
tylko wersje wojskowe
2 karabiny maszynowe Browning M2 kal. 12,7 mm
2 bomby głębinowe o wadze 120 kg (każda)
Liczba miejsc
6 (wersje nieuzbrojone)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Argentyna, Boliwia, Brazylia, Francja, Holandia, Japonia, Kanada, Kuba, Paragwaj, Peru, Portugalia, Szwecja, Wielka Brytania
Rzuty
Rzuty samolotu

Grumman G-21 Gooseamerykańska łódź latająca z okresu II wojny światowej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pomysł na budowę lekkiego wodnosamolotu typu amfibia zrodził się wśród bogatych biznesmenów z Nowego Jorku, którzy zwrócili się do wytwórni Grumman Aircraft Engineering Corporation specjalizującej się w budowie wodnosamolotów o budowę lekkiego wodnosamolotu, którym mogliby latać ze swoich rezydencji na Long Island do biur na Manhattanie i który mógłby startować zarówno z powierzchni wody jak i z powierzchni ziemi[1].

W 1936 roku w wytwórni opracowano nowy wodnosamolot oznaczony jako Grumman G-21. Samolot ten w założeniu był samolotem dyspozycyjnym i przeznaczonym dla prywatnych użytkowników. W dniu 29 maja 1937 roku dokonano jego oblotu. W czasie prób samolot potwierdził założenia jakie przyjęto przy jego opracowaniu.

Zaraz też zamówiono dla osób prywatnych serię 12 samolotów tego typu i rozpoczęto ich produkcję. Pierwszy samolot seryjny był już gotowy 3 lipca 1937 r.

Już po rozpoczęciu produkcji seryjnej samolotem Grumman G-21 zainteresowały się również linie lotnicze, a także lotnictwo wojskowe. W związku z tym powstały kolejne wersje samolotu, różniące się od prototypu mocniejszymi silnikami oraz wyposażeniem. Powstały również wersje wojskowe uzbrojone w karabiny maszynowe oraz w bomby głębinowe. Gdy zainteresowało się nim lotnictwo brytyjskie otrzymał on dodatkowe oznaczenie Goose (pol. Gęś), pod którym to oznaczeniem używano go w RAF-ie.

Samoloty Grumman G-21 Goose produkowany był w latach 19371945 i w tym okresie łącznie wyprodukowano około 350 samolotów wszystkich wersji[2]

Wersje samolotów Grumman G-21 Goose:

  • G-21 – prototyp i pierwsza seria produkcyjna
  • G-21A (oznaczenie wojskowe OA-9) – wersja z mocniejszym silnikiem, przejęta przez lotnictwo wojskowe
  • JRF-1 i JRF-4 – wersje dla marynarki wojennej
  • JRF-2 i JRF-3 – wersje dla Straży Ochrony Wybrzeża
  • JRF-5 (oznaczenie brytyjskie Goose-I) i JRF-6 (oznaczenie brytyjskie Goose-IIA) – wersje przeznaczone dla lotnictwa RAF.

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Grumman G-21 Goose początkowo był przeznaczony dla lotnictwa cywilnego i miał to być samolot dyspozycyjny. Takie też przeznaczenie miały pierwsze wyprodukowane samoloty.

W późniejszym okresie samoloty te zostały częściowo przejęte przez lotnictwo Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych oraz Straż Ochrony Wybrzeża. A następnie trafiły tam specjalne produkowane dla lotnictwa wojskowego samoloty.

Samoloty tego typu zostały zakupione także przez lotnictwa innych państw, gdzie były w okresie II wojny światowej używany w lotnictwie wojskowym, do celów komunikacyjnych, lotów zwiadowczych i ratowniczych.

Po zakończeniu II wojny światowej część z tych samolotów zakupiło lotnictwo cywilne oraz użytkownicy prywatni. Samoloty tego typu używano w lotnictwie cywilnym do połowy lat osiemdziesiątych XX wieku.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Grumman G-21 Goose to wodnosamolot w układzie latającej łodzi, górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej.

Kadłub o podłożu dwuredanowym, konstrukcji skorpuowej. Z przodu kadłuba pod płatami mieściła się dwumiejscowa kabina załogi, a za nią kabina główna mieszcząca miejsca dla 6 osób. Podwozie główne kołowe wciągane w locie w boki kadłuba, a kółko ogonowe w kadłub.

Napęd stanowił dwa silniki gwiazdowe umieszczone w gondolach na skrzydłach samolotu po obu stronach kadłuba.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 152.
  2. Różne źródła podają liczbę od 345 do 365 wyprodukowanych samolotów

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]