Masters Snooker 2009 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Masters
2008 2009 2010
Ilustracja
Liczba uczestników

18

Miejsce

Anglia Wembley Arena, Londyn

Zwycięzca

Anglia Ronnie O’Sullivan

II miejsce

Anglia Mark Selby

Najwyższy break

140 Szkocja John Higgins

Rozegrane mecze

17

Nierankingowy turniej snookerowy Masters był rozgrywany w dniach 11-18 stycznia 2009 roku w hali widowiskowej Wembley Arena w Londynie.

W turnieju tradycyjnie udział brało najlepszych szesnastu snookerzystów według oficjalnej listy rankingowej oraz dwóch dodatkowych (zwycięzca eliminacji i zawodnik wskazany przez organizatorów).

Zwycięzcą turnieju – po raz czwarty w swojej karierze – został Ronnie O’Sullivan, który w finale pokonał broniącego tytułu mistrzowskiego Marka Selby 10:8. Po meczu O’Sullivan przyznał, że takie zwycięstwo z nowym kijem to jego „największe osiągnięcie w snookerze”[1].

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca: £150 000
II Miejsce: £75 000
Półfinalista: £32 000
Ćwierćfinalista: £16 000
Last 16: £14 000
Last 18 (dzikie karty): £3 500

Najwyższy break turnieju: £10 000
Maksymalny break: £25 000

Łączna pula nagród: £482 000

Wydarzenia związane z turniejem

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]

W turnieju Masters udział wzięło 16 zawodników zajmujących pierwsze 16 pozycji w światowym rankingu snookerowym. Zawodnicy z miejsc 15. i 16. wzięli udział w „rundzie dzikich kart” rozgrywając mecze ze zwycięzcą kwalifikacji i obdarowanego przez organizatorów dziką kartą.

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej (w nawiasie podano miejsce zajmowane na liście rankingowej):

  1. Anglia Mark Selby (4)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan (1)
  3. Szkocja Stephen Maguire (2)
  4. Anglia Shaun Murphy (3)
  5. Szkocja John Higgins (5)
  6. Szkocja Stephen Hendry (6)
  7. Anglia Allister Carter (7)
  8. Walia Ryan Day (8)
  1. Anglia Peter Ebdon (9)
  2. Australia Neil Robertson (10)
  3. Ding Junhui (11)
  4. Anglia Joe Perry (12)
  5. Szkocja Graeme Dott (13)
  6. Hongkong Marco Fu (14)
  7. Irlandia Północna Mark Allen (16)
  8. Anglia Ricky Walden (35)

Runda dzikich kart

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca eliminacji Judd Trump oraz Ricky Walden, który otrzymał „dziką kartę” od organizatora turnieju, zmierzyli się z rywalami zajmującymi 15. i 16. miejsce na oficjalnej liście rankingowej.

Match Score
WC1 Anglia Mark King 2-6 Anglia Ricky Walden
WC2 Irlandia Północna Mark Allen 6-4 Anglia Judd Trump

Drabinka turniejowa

[edytuj | edytuj kod]

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Finał: Do 10 frame’ów
Wembley Arena, Londyn, Anglia, 18 stycznia 2009. Sędzia: Jan Verhaas
Mark Selby
Anglia
8-10 Ronnie O’Sullivan
Anglia
Sesja popołudniowa: 28-69 (68), 0-88, 97-4 (82), 1-114 (101), 59-54, 80-0 (76), 69-43 (50), 58 (53)-64
Sesja wieczorna: 62-63, 109-29 (101), 93-0 (89), 114-19 (114), 9-69 (53), 65 (55)-70, 0-110 (110),
76-0 (69), 50-51, 16-71 (55)
114 Najwyższy break 110
2 Breaki stupunktowe 2
9 Breaki 50-punktowe 5

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 7 43,75%
Szkocja Szkocja 4 25,00%
Walia Walia 1 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Chiny 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
Hongkong Hongkong 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 15
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 8
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 76 (88)
  • Średnia liczba partii w meczu: 9,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki ćwierćfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 3 37,50%
Szkocja Szkocja 2 25,00%
Australia Australia 1 12,50%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 12,50%
Chiny 1 12,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 8
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 38 (44)
  • Średnia liczba partii w meczu: 9,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:2
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Statystyki półfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 2 50,00%
Szkocja Szkocja 2 50,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 15 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,50
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Pomiędzy 21 a 29 listopada 2008 roku zostały rozegrane kwalifikacje. Spośród 48 zawodników najlepszym okazał się Judd Trump, który pokonał w finale kwalifikacji Marka Joyce’a 6:1. Trump tym samym awansował do rundy dzikich kart, w której przegrał z Markiem Allenem.

Zawodnikiem, który od organizatorów turnieju dostał dziką kartę, był Ricky Walden.

Drabinka kwalifikacji

[edytuj | edytuj kod]
Runda 1
Do 4 wygranych partii
Runda 2
Do 5 wygranych partii
Runda 3
Do 5 wygranych partii
Ćwierćfinał
Do 5 wygranych partii
Półfinał
Do 5 wygranych partii
Finał
Do 6 wygranych partii
                  
Walia Matthew Stevens 5
Anglia Rory McLeod 3
Anglia Rory McLeod 4
Anglia Paul Davison 3
Walia Matthew Stevens 5
Anglia Ricky Walden 2
Anglia Ricky Walden 4
Holandia Stefan Mazrocis 2
Anglia Ricky Walden 5
Anglia Anthony Hamilton 1
Anglia Anthony Hamilton 4
Walia Andrew Pagett 0
Walia Matthew Stevens 5
Irlandia Fergal O’Brien 3
Liang Wenbo 4
Liu Chuang 1
Liang Wenbo 4
Walia Daniel Wells 5
Anglia Jimmy Michie 0
Walia Daniel Wells 4
Walia Daniel Wells 4
Irlandia Fergal O’Brien 5
Irlandia Fergal O’Brien 5
Anglia Lewis Roberts 3
Anglia Barry Pinches 3
Anglia Lewis Roberts 4
Walia Matthew Stevens 4
Anglia Mark Joyce 5
Walia Mark J. Williams 1
Anglia Andrew Higginson 5
Anglia Andrew Higginson wo
Nowa Zelandia Chris McBreen wd
Anglia Andrew Higginson 5
Irlandia Północna Gerard Greene 2
Irlandia Północna Gerard Greene 4
Anglia Michael Georgiou 0
Irlandia Północna Gerard Greene 5
Anglia Simon Bedford 1
Anglia Stephen Lee 2
Anglia Simon Bedford 4
Anglia Andrew Higginson 4
Anglia Mark Joyce 5
Anglia Barry Hawkins 4
Anglia Wayne Cooper 3
Anglia Barry Hawkins 0
Anglia Mark Joyce 5
Anglia Mark Joyce 4
Anglia Peter Lines 0
Anglia Mark Joyce 5
Anglia Kuldesh Johal 4
Irlandia Północna Joe Swail 3
Anglia Kuldesh Johal 5
Anglia David Roe 3
Anglia Kuldesh Johal 4
Anglia Mark Joyce 1
Anglia Judd Trump 6
Anglia Jamie Cope 5
Anglia David Grace 3
Anglia Stuart Pettman wd
Anglia David Grace wo
Anglia Jamie Cope 2
Anglia Judd Trump 5
Anglia Judd Trump 4
Anglia Matthew Couch 0
Anglia Judd Trump 5
Anglia Dave Harold 3
Anglia Dave Harold 4
Tajlandia Supoj Saenla 1
Anglia Judd Trump 5
Jin Long 1
Anglia Martin Gould 4
Li Hang 3
Anglia Martin Gould 5
Anglia Andrew Norman 1
Anglia Andrew Norman 4
Walia Jamie Jones 1
Anglia Martin Gould 4
Jin Long 5
Anglia Nigel Bond 4
Jin Long 5
Anglia Rod Lawler 3
Jin Long 4
Anglia Judd Trump 5
Irlandia Ken Doherty 2
Anglia Stuart Bingham 5
Anglia Andy Hicks 4
Anglia Andy Hicks 4
Anglia Jimmy White 2
Anglia Stuart Bingham 5
Anglia Davis Gray 2
Anglia Davis Gray 4
Anglia Matthew Selt 3
Anglia Davis Gray 5
Anglia Robert Milkins 3
Anglia Robert Milkins 4
Anglia Andy Lee 1
Anglia Stuart Bingham 1
Irlandia Ken Doherty 5
Anglia Ian McCulloch 5
Anglia David Gilbert 2
Anglia David Gilbert 4
Anglia Stephen Craigie 2
Anglia Ian McCulloch 3
Irlandia Ken Doherty 5
Irlandia Ken Doherty 5
Tajlandia Atthasit Mahitthi 4
Anglia Michael Holt 3
Tajlandia Atthasit Mahitthi 4

Breaki stupunktowe kwalifikacji

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]