Maxime Laheurte – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maxime Laheurte

Data i miejsce urodzenia	20 maja 1985 Gérardmer
Klub	AS Gérardmer SN
Wzrost	173 cm
Debiut w PŚ	29.01 2005, Sapporo (20. – start masowy)
Pierwsze punkty w PŚ	29.01 2005, Sapporo (20. – start masowy)
Pierwsze podium w PŚ	3.12 2006, Lillehammer (3. – sprint)
Rekord życiowy	212 m na Letalnicy w Planicy (18 marca 2011)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Mistrzostwa świata złoto Val di Fiemme 2013 Sztafeta brąz Falun 2015 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów srebro Schonach 2002 Sztafeta srebro Rovaniemi 2005 Sztafeta brąz Sollefteå 2003 Sztafeta Olimpijski festiwal młodzieży Europy brąz Vuokatti 2001 Drużynowy Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2005/2006
Multimedia w Wikimedia Commons

Maxime Laheurte (ur. 20 maja 1985 w Gérardmer) – francuski kombinator norweski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Maxime Laheurte pojawił się w styczniu 2002 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Schonach. Wspólnie z kolegami z drużyny wywalczył tam srebrny medal w sztafecie. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Sollefteå indywidualnie plasował się w połowie drugiej dziesiątki, a w drużynie zdobył tym razem brązowy medal. Na mistrzostwach świata juniorów w Stryn w 2004 roku nie zdobył medalu. Był osiemnasty w sprincie, a zawodach drużynowych zajął szóste miejsce. Ostatni sukces w kategorii juniorów odniósł w 2005 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Rovaniemi zdobył razem z kolegami kolejny srebrny medal w drużynie.

W latach 2004–2006 i 2008-2009 startował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, który ukończył na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej. Trzykrotnie stawał na podium, jednak nie wygrał żadnego konkursu. W międzyczasie, 29 stycznia 2005 roku w japońskim Sapporo zadebiutował w zawodach Pucharu Świata. Zajął wtedy 20. miejsce w starcie masowym, tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 2004/2005 PŚ pojawił się jeszcze jeden raz: 30 stycznia w Sapporo zajął 25. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej dało mu to 57. pozycję.

Najlepsze wyniki w Pucharze Świata Laheurte osiągnął w sezonie 2006/2007, kiedy zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Wtedy też, 3 grudnia 2006 roku w Lillehammer po raz pierwszy stanął na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Na podium stanął także 16 grudnia 2006 roku w austriackim Ramsau am Dachstein, gdzie był trzeci w starcie masowym. W lutym 2007 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sapporo. Po skokach do sprintu Maxime zajmował wysokie trzecie miejsce. Nie zdołał obronić jednak tej pozycji w biegu i ostatecznie na mecie był dziesiąty. W Gundersenie wypadł słabiej, zajmując 19. miejsce, a w zawodach drużynowych Francuzi zajęli szóstą lokatę.

W czterech kolejnych sezonach Pucharu Świata Francuz ani razu nie znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów. W tym czasie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2010/2011, który ukończył na 26. pozycji. Do czołowej dziesiątki powrócił dopiero na początku sezonu 2011/2012, 26 listopada 2011 roku w Ruce, gdzie był dziesiąty w Gundersenie. Do tego czasu Francuz wystartował na trzech dużych imprezach. Na mistrzostwach świata w Libercu w 2009 roku indywidualnie spisał się słabo, ale wspólnie z François Braud, Sebastienem Lacroix i Jasonem Lamy-Chappuis był czwarty w zawodach drużynowych, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Norwegii o niecałe 14 sekund. Rok później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver. W konkursie drużynowym wraz z kolegami ponownie zajął czwarte miejsce w zawodach drużynowych, tym razem w walce o podium lepsi okazali się Niemcy. Indywidualnie zajął 38. miejsce w zawodach metodą Gundersena na dużej skoczni. Wystartował także na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku. Mimo iż medalu nie zdobył Francuz zwrócił na siebie uwagę dobrą postawą na skoczni, między innymi ustanawiając rekord skoczni Midtstubakken podczas treningu przed zawodami drużynowymi. W zawodach indywidualnych na normalnym obiekcie był czwarty po skokach, jednak w biegu spadł na 16. miejsce. Na dużej skoczni spadł z dziewiątego miejsca po skokach na 21. pozycję na mecie biegu. W zawodach drużynowych był odpowiednio piąty i czwarty.

Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku reprezentacja Francji w składzie: François Braud, Maxime Laheurte, Sébastien Lacroix, Jason Lamy Chappuis zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. W startach indywidualnych Laheurte był piętnasty na normalnym obiekcie, a rywalizację na dużej skoczni zakończył na 35. pozycji. W 2014 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując czwarte miejsce w sztafecie, 17. miejsce na normalnej i 27. miejsce na dużej skoczni. 18 marca 2011 roku, podczas treningów na skoczni Letalnica w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku - 212 metrów^[2].

Po sezonie 2018/2019 zakończył karierę sportową^[3].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
10.	23 lutego	2010	Vancouver	Sztafeta HS140/4x5 km[4]	49:31,6	+39,8	Austria
19.	25 lutego	2010	Vancouver	Gundersen HS140/10 km	25:32,9	+3:59,3	Bill Demong
17.	12 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS106/10 km	23:50,2	+1:12,2	Eric Frenzel
27.	18 lutego	2014	Soczi	Gundersen HS140/10 km	22:45,5	+1:52,1	Jørgen Gråbak
4.	21 lutego	2014	Soczi	Sztafeta HS140/4x5 km[5]	47:13,5	+1:12,8	Norwegia
11.	14 lutego	2018	Pjongczang	Gundersen HS109/10 km	24:51,4	+1:23,1	Eric Frenzel
14.	20 lutego	2018	Pjongczang	Gundersen HS140/10 km	23:52,5	+1:30,3	Johannes Rydzek
5.	22 lutego	2018	Pjongczang	Sztafeta HS140/4x5 km[6]	46:09,8	+2:27,2	Niemcy

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
10.	23 lutego	2007	Sapporo	Sprint HS134/7,5 km	17:40,2	+1:18,5	Hannu Manninen
6.	25 lutego	2007	Sapporo	Sztafeta HS134/4x5 km[7]	49:14,9	+4:09,8	Finlandia
19.	3 marca	2007	Sapporo	Gundersen HS100/15 km	38:35,6	+3:40,0	Ronny Ackermann
4.	26 lutego	2009	Liberec	Sztafeta HS134/4x5 km[4]	48:32,3	+17,1	Japonia
35.	28 lutego	2009	Liberec	Gundersen HS134/10 km	23:36,6	+3:10,3	Bill Demong
16.	26 lutego	2011	Oslo	Gundersen HS106/10 km	25:19,2	+1:03,9	Eric Frenzel
9.	28 lutego	2011	Oslo	Sztafeta HS106/4x5 km[5]	48:07,8	+3:51,4	Austria
21.	2 marca	2011	Oslo	Gundersen HS134/10 km	25:31,6	+1:59,7	Jason Lamy Chappuis
7.	4 marca	2011	Oslo	Sztafeta HS134/4x5 km[5]	48:07,8	+2:45,6	Austria
36.	22 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS106/10 km	29:13,2	+2:23,2	Jason Lamy Chappuis
1.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Sztafeta HS106/4x5 km[8]	57:34,0	-	-
25.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Gundersen HS134/10 km	27:22,8	+2:58,9	Eric Frenzel
16.	20 lutego	2015	Falun	Gundersen HS100/10 km	26:38,9	+1:14,1	Johannes Rydzek
3.	22 lutego	2015	Falun	Sztafeta HS100/4x5 km[8]	44:20,7	+39,6	Niemcy
14.	26 lutego	2015	Falun	Gundersen HS134/10 km	22:45,8	+44,1	Bernhard Gruber
27.	24 lutego	2017	Lahti	Gundersen HS100/10 km	26:19,6	+2:01,3	Johannes Rydzek
7.	26 lutego	2017	Lahti	Sztafeta HS100/4x5 km[9]	47:57,3	+1:19,5	Niemcy
dsq	1 marca	2017	Lahti	Gundersen HS130/10 km	26:41,6	-	Johannes Rydzek
5.	3 marca	2017	Lahti	Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[10]	28:45,8	+11,5	Niemcy
24.	22 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Gundersen HS130/10 km	23:43,0	+2:44,1	Eric Frenzel
6.	24 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[11]	28:29,5	+1:44,6	Niemcy
30.	28 lutego	2019	Seefeld in Tirol	Gundersen HS109/10 km	25:01,3	+2:52,7	Jarl Magnus Riiber
6.	2 marca	2019	Seefeld in Tirol	Sztafeta HS109/4x5 km[9]	50:15,5	+1:12,0	Norwegia

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
40.	23 stycznia	2002	Schonach	Gundersen K90/10 km	30:54,2	+7:01,2	Björn Kircheisen
2.	25 stycznia	2002	Schonach	Sztafeta K90/4x5 km[12]	844,0 pkt	-80,7 pkt	Niemcy
18.	5 lutego	2003	Sollefteå	Gundersen K107/10 km	31:43,2	+3:41,0	Björn Kircheisen
3.	7 lutego	2003	Sollefteå	Sztafeta K107/4x5 km[5]	793,9 pkt	+99,8 pkt	Niemcy
13.	9 lutego	2003	Sollefteå	Sprint K107/5 km	14.02,6	+1:52,6	Björn Kircheisen
6.	6 lutego	2004	Stryn	Sztafeta K90/4x5[13]	58:03,0	+3.14,0	Norwegia
18.	8 lutego	2004	Stryn	Sprint K90/7,5 km	14:02,1	+1:57,3	Petter Tande
28.	22 marca	2005	Rovaniemi	Gundersen HS100/10 km	25.56,6	+5:18,0	Petter Tande
2.	24 marca	2005	Rovaniemi	Sztafeta HS100/4x5[14]	44:17,1	+1:37,8	Niemcy
7.	26 marca	2005	Rovaniemi	Sprint HS100/5 km	14:02,1	+1:05,0	Petter Tande

• sezon 2004/2005: 57.
• sezon 2005/2006: 48.
• sezon 2006/2007: 15.
• sezon 2007/2008: 53.
• sezon 2008/2009: 44.
• sezon 2009/2010: 61.
• sezon 2010/2011: 26.
• sezon 2011/2012: 22.
• sezon 2012/2013: 28.
• sezon 2013/2014: 38.
• sezon 2014/2015: 24.
• sezon 2015/2016: 19.
• sezon 2016/2017: 35.
• sezon 2017/2018: 22.
• sezon 2018/2019: 33.

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	3 grudnia 2006	Lillehammer	Sprint HS138/7,5 km	17:30,8	3.	+4,6	Christoph Bieler
2.	16 grudnia 2006	Ramsau	Start masowy HS98/10 km	265,0 pkt	3.	-12,0 pkt	Christoph Bieler

• sezon 2003/2004: 62.
• sezon 2004/2005: 25.
• sezon 2005/2006: 3.
• sezon 2006/2007: nie brał udziału
• sezon 2007/2008: 24.
• sezon 2008/2009: 68.
• sezon 2015/2016: 34.
• sezon 2016/2017: nie brał udziału
• sezon 2017/2018: 31.

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	4 marca 2006	Klingenthal	Gundersen HS140/15 km	17:30.8 min	2.	+9.0 s	Florian Schillinger
2.	17 marca 2006	Mo i Rana	Sprint HS96/7.5 km	?	3.	+16.0 s	Torkild Rasmussen Aam
3.	18 marca 2006	Mo i Rana	Sprint HS96/7.5 km	?	3.	+19.2 s	Espen Rian
4.	9 stycznia 2016	Høydalsmo	Gundersen HS94/10 km	26:30.4 min	3.	+3,2 s	Espen Andersen
5.	5 stycznia 2018	Klingenthal	Gundersen HS140/5 km	bd.	3.	bd.	Antoine Gérard
6.	6 stycznia 2018	Klingenthal	Gundersen HS140/10 km	bd.	2.	bd.	Franz-Josef Rehrl

• 2004: niesklasyfikowany
• 2005: 35.
• 2006: 20.
• 2007: 7.
• 2008: 11.
• 2009: 13.
• 2010: 17.
• 2011: 20.
• 2012: 18.
• 2014: 15.
• 2015: 11.
• 2016: 7.
• 2017: (6.)^[15]
• 2018: 4. (7.)^[16]

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	22 września 2018	Planica	Gundersen HS140/10 km	25:53,6	3.	+44,5	Mario Seidl

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.)