Miżhirja – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Powierzchnia | 6,63 km² | ||||
Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy | +380 3146 | ||||
Kod pocztowy | 90000 | ||||
Tablice rejestracyjne | AO | ||||
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego | |||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
48°31′21″N 23°30′19″E/48,522500 23,505278 | |||||
Strona internetowa |
Miżhirja (do 1953 Wołowe (Pole); ukr. Міжгір'я, ros. Межгорье, Mieżgorje, rus. Межгорьє, Воловоє (Поле), Воловвый, Волове, węg. Ökörmező, słow. i cz. Volové, Mežhorje) – osiedle typu miejskiego w obwodzie zakarpackim w zachodniej Ukrainie (na Zakarpaciu).
Miasteczko leży w górach, w dolinie Riki, dzielącej pasma Połoniny Borżawy i Połoniny Czerwonej. Przebiega przez nie droga regionalna R38 z Chustu do Dołyny przez Przełęcz Wyszkowską. Zakłady przemysłu drzewnego. Cerkiew greckokatolicka z XIX wieku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założone w 1415.
W 1910 liczyło 3,6 tys. mieszkańców, z czego 2,7 tys. Rusinów, 0,7 tys. Niemców i 0,2 tys. Węgrów.
Na przełomie 1914 i 1915 przez Wołowe przebiegała linia frontu I wojny światowej. Walczyły tu m.in. oddziały Legionów Polskich pod dowództwem gen. Trzaski-Durskiego.
W 1946 roku zaczęto wydawać gazetę[2]. Osiedle typu miejskiego od 1947.
W 1989 liczyło 10 105 mieszkańców[3].
W 2013 liczyło 9616 mieszkańców[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.32
- ↑ № 2753. «Советская Верховина» = «Радянська Верховина» // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.361
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz M. Trajdos Materiały do krajoznawstwa Marmaroszu w granicach Ukrainy, w: Płaj. Almanach Karpacki, nr 22 (wiosna 2001), ISBN 83-85258-25-6, ISSN 1230-5898
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Synagoga