Mi’ilja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mi’lija

‏מעיליא‎

Greckokatolicki kościół w Mi’liji
Herb
Państwo	Izrael
Dystrykt	Północny
Poddystrykt	Akka
Powierzchnia	1,365 km²
Wysokość	512 m n.p.m.
Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość	2932 2148 os./km²
Nr kierunkowy	+972 4
Położenie na mapie Izraela Mi’lija
Położenie na mapie Dystryktu Północnego Mi’lija
33°01′31″N 35°15′34″E/33,025278 35,259444
Multimedia w Wikimedia Commons

Mi’lija (hebr. מעיליא; arab. معليا; ang. Jish, lub także Mi’ilya) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Miejscowość Mi’lija jest położona na wysokości 512 metrów n.p.m. w zachodniej części Górnej Galilei, na północy Izraela. Leży na południowych zboczach wzgórza Har Ziv (569 m n.p.m.). Na północ od niego przebiega głębokie wadi strumienia Keziw. Po stronie południowej wznoszą się wzgórza Tel Kada (507 m n.p.m.) i Har Eger (506 m n.p.m.). Na zachodzie teren jest mocno pofałdowany. Z tamtejszych wzgórz spływają w kierunku zachodnim liczne strumienie. Okoliczne wzgórza są zalesione. W otoczeniu Mi’lija znajdują się miasto Ma’alot-Tarszicha, moszawy Me’ona, En Ja’akow, Manot, Goren, Szomera i Ewen Menachem, oraz wioski komunalne Newe Ziw, Micpe Hilla, Gornot ha-Galil i Abbirim.

Mi’lija jest położona w Poddystrykcie Akki, w Dystrykcie Północnym.

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2011 roku w Mi’lija żyło ponad 2,9 tys. mieszkańców, z czego 99,9% Arabowie chrześcijanie i 0,1% Arabowie muzułmanie. Wskaźnik wzrostu populacji w 2011 roku wynosił 0,0%. Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych średnie wynagrodzenie pracowników w Mi’lija w 2009 roku wynosiło 6415 ILS (średnia krajowa 7070 ILS)^[1][2].

Populacja pod względem wieku (2010)

Wiek (w latach)	Procent populacji w %
0 – 4	7,8
5 – 9	8,7
10 – 14	9,1
15 – 19	7,2
20 – 29	13,4
30 – 44	21,8
45 – 59	15,5
60 – 64	3,7
65 –	12,8

Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Wykopaliska archeologiczne prowadzone w Mi’liji pokazują obecność śladów osadnictwa z epoki brązu i epoki żelaza, a także z okresu hellenistycznego, rzymskiego, bizantyjskiego, krzyżowców, mameluków i Imperium Osmańskiego^[3]. Około 1160 roku krzyżowcy wybudowali tutaj zamek obronny Castellum Regis. W Średniowieczu w wiosce osiedlili się chrześcijanie z sąsiedniego Libanu^[4]. W 1596 roku w wiosce Mi’lija znajdowało się 15 muzułmańskich gospodarstw domowych i 2 gospodarstwa chrześcijańskie. Mieszkańcy utrzymywali się z upraw pszenicy, jęczmienia, oliwek, oraz hodowli kóz i uli^[5]. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 w sprawie podziału Palestyny przyznawała ten rejon państwu arabskiemu^[6]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny na początku 1948 roku w okolicy tej stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całym obszarze Galilei. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej Izraelczycy przeprowadzili Operację Hiram, w trakcie której w dniu 29 października 1948 roku zajęli wioskę. W odróżnieniu od wielu innych arabskich wiosek w Galilei, Mi’lija nie została zniszczona, a jej mieszkańcom pozwolono pozostać. Dzięki temu wioska zachowała swój pierwotny charakter^[7]. W 1957 roku Mi’lija otrzymała status samorządu lokalnego^[8]. Podczas II wojny libańskiej na miejscowość spadły rakiety wystrzelone przez organizację terrorystyczną Hezbollah z terytorium Libanu.

Herb miejscowości jest w kształcie tarczy. W jej centralnej części umieszczono górę z pobliskim zamkiem Montfort. Powyżej umieszczono nazwę miejscowości pisaną w języku hebrajskim^[8].

Siedziba władz samorządowych znajduje się w południowo-wschodniej części miejscowości.

Miasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego. Górskie położenie powoduje rozproszenie zabudowy i utrudnia stworzenie jednolitej infrastruktury. Większość miasteczka ma zabudowę typowo wiejską.

W miejscowości jest ośrodek kultury oraz biblioteka publiczna.

W miejscowości znajduje się szkoła podstawowa, w której w 2010 roku uczyło się w nich ponad 400 uczniów. Średnia uczniów w klasie wynosiła 26. Przy szkole jest usytuowane boisko i sala sportowa.

W pobliżu jest położony rezerwat przyrody strumienia Keziw^[9].

Podstawą lokalnej gospodarki pozostaje rolnictwo, chociaż coraz większą rolę odgrywają usługi, handel i obsługa ruchu turystycznego. W rolnictwie dominuje uprawa upraw tytoniu i oliwek. Wielu mieszkańców pracuje w okolicznych strefach przemysłowych.

Z miejscowości wyjeżdża się na południe na drogę ekspresową nr 89, którą jadąc na zachód dojeżdża się do wioski Newe Ziw, lub na południowy wschód do miasta Ma’alot-Tarszicha i moszawu Me’ona. Lokalną drogą prowadzącą na północny zachód dojeżdża się do wioski Micpe Hilla.