French
DeutschMichael Massee – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Michael Massee (2014) | |
| Imię i nazwisko | Michael Groo Massee |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 września 1952 |
| Data i miejsce śmierci | 20 października 2016 |
| Zawód | aktor |
| Współmałżonek | Ellen Sussdorf (1997–2016; jego śmierć) |
| Lata aktywności | 1991–2016 |
Michael Groo Massee[1] (ur. 1 września 1952 w Kansas City, zm. 20 października 2016 w Los Angeles[2]) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, często obsadzany w rolach czarnych charakterów[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Kansas City[4] w Missouri jako syn Holly i Jacka Groo Massee[5]. Miał brata Happy’ego oraz dwie siostry – Kim i Robin. W 1954 wraz z rodziną przeniósł się do Paryża, gdzie jego ojciec pracował w UNESCO[6]. Po ukończeniu szkoły średniej powrócił do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w Nowym Jorku, gdzie ukończył Hunter College[7] z tytułem bakalaureat na wydziale teatralnym i studiował aktorstwo w Neighborhood Playhouse School of the Theatre.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Zadebiutował na ekranie jako Joe w komedii romantycznej My Father Is Coming (1991) z Annie Sprinkle. Mówił płynnie po francusku, dlatego został zaangażowany do dramatu Sześć dni, sześć nocy (À la folie, 1994) z muzyką Michaela Nymana i udziałem Anne Parillaud, Béatrice Dalle i Alaina Chabata, a film był prezentowany na 51. Festiwalu Filmowym w Wenecji. Wystąpił w roli detektywa Bainesa w komedii familijnej Home of Angels (1994) z Abe Vigodą, Joe Frazierem i Anne Murray.
31 marca 1993 podczas kręcenia jednej ze scen filmu Alexa Proyasa Kruk postrzelił Brandona Lee ze skutkiem śmiertelnym[8]. Zdarzenie zostało uznane za nieszczęśliwy wypadek[8]. Był tak zszokowany wydarzeniem, że wrócił do Nowego Jorku i wziął rok wolnego od aktorstwa i nigdy nie widział tego filmu[6].
W dreszczowcu Davida Finchera Siedem (1995) u boku Brada Pitta i Morgana Freemana wystąpił jako recepcjonista w klubie dla fetyszystów. W miniserialu NBC Objawienia (Revelations, 2005) z Billem Pullmanem i Nataschą McElhone zagrał antagonistę[6] jako satanista Isaiah Haden. Podkładał głos czarnego charakteru Spellbindera w Batman (2005) i postaci doktora Bruce’a Bannera w Ultimate Avengers (2006) i jego sequelu Ultimate Avengers 2: Rise of the Panther (2006)[6].
Pojawiał się gościnnie w serialach, w tym 24 godziny (2001) jako Ira Gaines, Zabójcze umysły (Criminal Minds, 2006) jako seryjny morderca oczekujący na egzekucję w celi śmierci i Fringe: Na granicy światów (2012)[9] jako Anson Carr.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1997 ożenił się z Ellen Sussdorf[10]. Mieli dwójkę dzieci: syna Jacka i córkę Lily.
Zmarł 20 października 2016 w Los Angeles w wieku 64 lat na nowotwór żołądka[7].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1994: Kruk jako Funboy
- 1995: Burnzy’s Last Call jako Luke
- 1995: Siedem jako człowiek w Massage Parlour
- 1995: Tales from the Hood jako Newton
- 1995: The Low Life jako kelner
- 1995: Sahara jako Leroux
- 1996: Przerwany romans jako Dwight Bennett
- 1996: Szczęśliwy dzień jako Eddie Parker
- 1997: Koniec przemocy jako Facet w barze
- 1997: Amistad jako strażnik więzienny
- 1997: Guy jako Mark
- 1997: Udając Boga jako Thomas Gage
- 1997: Zagubiona autostrada jako Andy
- 1999: Parada oszustów jako Ralph Pines
- 2001: The Theory of the Leisure Class jako McMillan
- 2003: Projekt „Momentum” jako Adrian Geiger
- 2004: Kobieta-Kot jako Armando
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1993–2002: Z Archiwum X jako Vernon Ephesian (gościnnie)
- 1995: Szeryf jako Stanley (gościnnie)
- 1995–1997: Murder One jako Donny McKee (gościnnie)
- 1996–2001: Nash Bridges jako Gerard Marquette / Harley Corzine (gościnnie)
- 1996–1999: Millennium jako Purdue (gościnnie)
- 1997–2004: Kancelaria adwokacka jako Norman Tucker (gościnnie)
- 1997: Ostatni don jako Jim Losey
- 2001–2006: Agentka o stu twarzach jako dr Burris (gościnnie)
- 2001: 24 godziny jako Ira Gaines (gościnnie)
- 2003: Dowody zbrodni jako Kiril (gościnnie)
- 2003–2004: Raport o zagrożeniach jako Campbell Prokop (gościnnie)
- 2003–2004: Obława jako Victor Hellman (gościnnie)
- 2003–2005: Carnivàle jako rosyjski żołnierz (gościnnie)
- 2005: Nie z tego świata jako Kubrick (gościnnie)
- 2005: Objawienia jako Isaiah Haden
- 2007: Wirus zagłady jako Edward Vicente
- 2008: Prawo i porządek: Zbrodniczy zamiar jako Jordie Black (gościnnie)
- 2009–2010: FlashForward: Przebłysk jutra jako Dyson Frost
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Personalidade: Michael Massee (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-17]. (port.).
- ↑ Michael Massee. Listal. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
- ↑ jl (2016-10-27): Michael Massee nie żyje. Aktor, który śmiertelnie ranił Brandona Lee miał 61 lat. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (pol.).
- ↑ Michael Massee (16 de Agosto de 1955). Filmow. [dostęp 2019-08-17]. (port.).
- ↑ Daniel E. Slotnik (2016-10-27): Michael Massee, 64, Screen Villain Haunted by the Accidental Death of Brandon Lee, Dies. „The New York Times”. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-29)]. (ang.).
- ↑ a b c d Michael Massee. TV.com. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (ang.).
- ↑ a b Michael Massee Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
- ↑ a b Mike Barnes (2016-10-26): Michael Massee Dead: 'The Crow' Actor Who Accidentally Shot Brandon Lee Was 61. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (ang.).
- ↑ Natalie Abrams (2012-07-11): Michael Massee Tapped As Fringe's Best Bad Guy. „TV Guide”. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-17)]. (ang.).
- ↑ Michael Massee Biography ((?)-). Film Reference. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michael Massee w bazie IMDb (ang.)
- Michael Massee w bazie Filmweb
- Michael Massee w bazie Notable Names Database (ang.)