Michel Tournier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Michel Tournier (ur. 19 grudnia 1924 w Paryżu, zm. 18 stycznia 2016 w Choisel) – francuski pisarz.

Życiorys

Był dzieckiem pary studiującej germanistykę, która poznała się na Sorbonie w Paryżu. Zainteresowanie Niemcami oraz szacunek do języka niemieckiego było starą tradycją w rodzinie jego matki. Chociaż podczas I wojny światowej jego ojciec został ranny, to młody Tournier wraz z rodzeństwem (dwójką braci i siostrą) oraz rodzicami jeździł na wakacje do Niemiec, gdzie uczył się przy okazji również tamtejszego języka. Pomimo przywiązania do Niemiec rodzina Tournier podczas II wojny światowej nie kolaborowała z hitlerowcami.

Po 1945 znalazł się w pierwszej grupie Francuzów, którzy wyjechali do Niemiec. Latem 1946 zaczął studiować prawo oraz filozofię na uniwersytecie w Tybindze. Nie udało mu się spełnić swego zamiaru - zdobyć tytułu doktora filozofii, gdyż nie zdał egzaminów. Po wydawniczej działalności oraz tłumaczeniu niemieckich książek Tournier sam wydaje swoją pierwszą książkę w 1967 pt. Piętaszek czyli otchłanie Pacyfiku, nagrodzoną przez Akademię Francuską.

Za swoją drugą powieść, Król olch wydaną w 1970, otrzymał Nagrodę Goncourtów.

Był członkiem Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Saksońskiej Akademii Sztuki. Żył i pracował w Choisel pod Paryżem.

Utwory

Vendredi ou les Limbes du Pacifique, 1967 (Piętaszek czyli Otchłanie Pacyfiku)
Le roi des Aulnes, 1970 (Król Olch). Na jej podstawie Volker Schlöndorff nakręcił w Polsce w 1996 roku film o tym samym tytule.
Vendredi ou la vie sauvage, 1971 (wersja Otchłań Pacyfiku dla dzieci, m.in. bez elementów seksualnych)
Le fétichiste, 1974 - sztuka teatralna
Les Météores, 1975
Le vent Paraclet, 1977 - powieść autobiograficzna
Le Coq de bruyère, 1978 (W Polsce wydane przez PIW w 1983 roku pod tytułem: Parking "Konwalia" i inne opowiadania)
Des Clés et des Serrures, 1979
Gaspard, Melchior & Balthazar, 1980 (Kacper, Melchior i Baltazar)
Le vagabond immobile, 1984
La Goutte d'or, 1985 (Złota kropla)
Gilles & Jeanne, 1987
Le médianoche amoureux, 1989
La couleuvrine, 1994
Eléasar ou La source ou le buisson, 1996 (Eleazar, czyli Źródło i Krzew, wyd. Czytelnik)
Les Rois Mages, 1998
Lilli ou L'initiation parfumée, 2002
Le bonheur en Allemagne?, 2004