Mieczysław Chojnacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Chojnacki

Młodzik

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1924 Sierpc
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 2020 Legionowo
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa Ruch Oporu Armii Krajowej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie antykomunistyczne w Polsce 1944–1953
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Wojciech Chojnacki, ps. „Młodzik” (ur. 26 marca 1924 w Sierpcu^[1], zm. 21 stycznia 2020 w Legionowie^[2]) – żołnierz Armii Krajowej i polskiego powojennego podziemia antykomunistycznego, honorowy obywatel Radzymina.

Syn Mieczysława i Natalii ze Stopińskich^[3]. Przed wybuchem II wojny światowej działał w harcerstwie w Radzyminie^[4]. W 1940 rozpoczął działalność konspiracyjną w Korpusie Obrońców Polski, od 1941 żołnierz ZWZ-AK^[4]. W 1943 uzyskał maturę w konspiracyjnym Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[3]. Uczestniczył w akcji „Burza”^[1]. W 1944 został aresztowany przez Niemców i wywieziony do obozu^[4]. W 1945 powrócił do Polski, wstąpił do oddziału Ruchu Oporu Armii Krajowej (ROAK) i brał udział w akcjach skierowanych przeciwko władzy komunistycznej^[3]. Od grudnia 1945 do października 1946 pełnił funkcję dowódcy sekcji dywersyjnej w Obwodzie „Mewa” ROAK^[2].

Po rozformowaniu oddziału ROAK wyjechał na rozkaz dowództwa na Dolny Śląsk^[3]. Nie ujawnił się w czasie amnestii w 1947^[5]. W 1950 został aresztowany w pobliżu Oleśnicy przez funkcjonariuszy kontrwywiadu wojskowego z Wrocławia^[3]. Został skazany na karę śmierci, zamienioną w 1951 na 15 lat więzienia^[3]. Przez blisko pół roku przebywał w celi śmierci w więzieniu mokotowskim w Warszawie^[3]. Karę odbywał m.in. w zakładach karnych w Rawiczu, Wronkach i Strzelcach Opolskich^[3]. Opuścił więzienie w 1960^[4].

Pracował zawodowo jako geodeta we Wrocławiu, Kamiennej Górze i Rzeszowie^[6]. W 1992 uzyskał unieważnienie wyroku skazującego z lat 50., a w 1998 przeszedł na emeryturę^[3], po czym zamieszkał w Zielonce pod Warszawą^[6]. Był autorem książek poświęconych żołnierzom Armii Krajowej oraz wspomnień Opowiadanie Młodzika (2003)^[3].

W 2016 otrzymał tytuł honorowego obywatela Radzymina^[4]. W 2019 szef MON Mariusz Błaszczak wręczył mu akt mianowania na stopień majora piechoty^[7]. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Żołnierzy Polskich 1920 w Radzyminie^[4]. Pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika^[3].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)^[8]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2020, pośmiertnie)^[9]
• Medal „Pro Memoria”^[3]
• Odznaka „Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej”^[3]

• Armia Krajowa w dokumentach, Radzymin 1999, ISBN 83-902669-3-8 (opracowanie wraz z Jarosławem Stryjkiem)
• Opowiadanie Młodzika, Sierpc 2003, ISBN 83-916002-2-X
• Ich znakiem był „Rajski Ptak”: wspomnienia żołnierzy Armii Krajowej Radzymińskiego Obwodu „Rajski Ptak”, „Burak” z lat 1939–1956, Radzymin 2003, ISBN 83-902669-2-X (opracowanie wraz z Jerzym Lewickim)
• Radzymińscy żołnierze Armii Krajowej, Radzymin 2007, ISBN 978-83-924733-0-5
• Przez Sybir do wolnej Polski: opowiadanie Zdzisława Przybysza ps. „Wiąz” – żołnierza Armii Krajowej, Radzymin 2008, ISBN 978-83-924733-2-9 (opracowanie)
• Losy Oddziału Specjalnego ogniomistrza „Wyboja”, Sierpc 2014, ISBN 978-83-62177-12-7

• Kazimierz Krajewski. Mieczysław Wojciech Chojnacki „Młodzik”. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. (172), s. 139–142, marzec 2020. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561. [dostęp 2021-08-07].