Mieczysław Kwilecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Maria Kwilecki

Hrabia
Rodzina	Rodzina Kwileckich
Data urodzenia	15 sierpnia 1833
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1918 Oporowo
Ojciec	Hektor Julian Roman Kwilecki
Matka	Maria Izabela Teresa von Tauffkirchen
Żona	Maria Nepomucena Julia Mańkowska
Dzieci	Hektor Władysław Kazimierz Jadwiga Maria Anna Julia
Rodzeństwo	Kazimierz Władysław Anna

Mieczysław Maria Kwilecki herbu Byliny (ur. 15 sierpnia 1833, zm. 5 czerwca 1918 w Oporowie) – polski hrabia, właściciel majątku Oporowo, Kwilcz, Grodziec, Maliniec oraz Siedlnica, działacz społeczny, jeden z założycieli Banku Włosciańskiego oraz Banku Kwilecki, Potocki i Spółka^[1][2]. Jeden z najbogatszych mieszkańców Prowincji Poznańskiej (jego majątek szacowano na 1 750 000 marek)^[3][4].

Syn Hektora Juliana Romana Kwileckiego – właściciela Oporowa, Kluczewa, Kurnatowicz, Oszczykowa i Grójca, oraz Marii Izabeli Teresy von Tauffkirchen. Kształcił się w gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie w Szkole Kadetów w Dreźnie, potem w szkole oficerskiej w Berlinie, gdzie przez kilka lat był podporucznikiem pruskiej artylerii. Otrzymał w spadku majątek Oporowo z którego stworzył wzorowe gospodarstwo, a jego owczarnia otrzymywała nagrody na wystawach w Moskwie i Buenos Aires^[5]. Był członkiem pruskiej Izby Panów oraz posłem z Koła Polskiego do Reichstagu Związku Północnoniemieckiego z okręgu wyborczego Środa Wielkopolska-Śrem (w latach 1867–1871)^[1]. Będąc posłem pruskiej Izby Panów występował w obronie spraw narodu polskiego^[3][4].

Za udział w powstaniu styczniowym oraz za zakup broni dla walczących powstańców został na krótko osadzony w więzieniu w Szamotułach. Po wyjściu na wolność wyjechał do Paryża, ale stawił się na wezwanie władz pruskich na proces. Po trzymiesięcznym pobycie w berlińskim więzieniu w Moabicie został zwolniony z braku dowodów. W 1870 roku zorganizował wystawę rolniczą w Szamotułach. W 1872 roku brał udział w założeniu Banku Włościańskiego, w którym aż do śmierci były członkiem Rady Nadzorczej. W 1875 roku, nie chcąc dopuścić do przejęcia ziemi przez zaborcę, zakupił na licytacji od kasztelanowej Bielińskiej majątek w Grodźcu, na który nałożono kontrybucję za udzielanie pomocy powstańcom styczniowym. Założyciel Banku Kwilecki, Potocki i Spółka. Dyrektor Hotelu Bazar w Poznaniu. Od początku istnienia „Dziennika Poznańskiego” prezes jego Rady Nadzorczej. Był jednym z założycieli Towarzystwa Oświaty Ludowej. Działał w Centralnym Towarzystwie Gospodarczym. Był jednym z fundatorów Teatru Polskiego. Przewodniczył też pracom Towarzystwa Pomocy Naukowej^[6]. W lutym 1890 roku gościł w swoim pałacu w Oporowie Ignacego Paderewskiego. W 1891 roku otrzymał od kanclerza Rzeszy Order Koronny II klasy. W 1895 roku pełnił funkcję wicemarszałka Sejmiku Prowincji Poznańskiej. Był współzałożycielem Cukrowni Szamotulskiej (oraz syropiarni i mączkami we Wronkach); w latach 1899–1907 przewodniczącym Rady Nadzorczej^[7]. Członek Dyrekcji, a potem prezes Rady Nadzorczej Bazaru Poznańskiego^[1][8][3]. Od 1901 roku był honorowym członkiem zarządu Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W latach 1898–1914 wiceprzewodniczący okręgu poznańskiego Związku Producentów Okowity w Niemczech^[3][4].

29 września 1857 roku wziął ślub z Marią Julią Mańkowską herbu Zaremba – córką Teodora z Rudek i Bogusławy Dąbrowskiej. Miał z nią trzech synów: Hektora, Władysława i Kazimierza, i cztery córki: Jadwigę, Marię, Annę i Julię^[9][10][3]. Pochowany został w Kwilczu^[11].

• W 1918 roku urzędnicy majątku Oporowo ufundowali tablicę pamiątkową poświęconą zmarłemu Mieczysławowi Kwileckiemu. Do dnia dzisiejszego tablica ta znajduje się w kościele parafialnym w Ostrorogu^[3].
• W 2018 roku uczniowie gimnazjum dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym w Zespole Szkół Specjalnych im. Jana Brzechwy w Szamotułach zrealizowali projekt edukacyjny poświęcony postaci Mieczysława Kwileckiego^[12].
• W 2023 roku został wydany tomik wierszy Tomasza Jankowskiego pt. „W krwawym polu srebrne ptaszę”. Jeden z wierszy, o nazwie „Mieczysław Kwilecki w Powstaniu”, poświęcił Mieczysławowi Kwileckiemu^[13].

• Andrzej Kwilecki „Kwilcz i inne majątki Kwileckich na przestrzeni wieków” WBP 1996