Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021 (eliminacje) – Wikipedia, wolna encyklopedia

 Główny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021.

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021 – rozgrywki mające na celu wyłonienie trzydziestu dwóch męskich reprezentacji narodowych w piłce ręcznej, które wystąpią w finałach tego turnieju.

W październiku 2018 roku Rada IHF podjęła decyzję o rozszerzeniu mistrzostw z 24 do 32 zespołów^[1]. Turniej finałowy organizowanych przez IHF mistrzostw świata odbędzie się w Egipcie w styczniu 2021 roku i wezmą w nim udział trzydzieści dwie drużyny. Automatycznie do mistrzostw zakwalifikowała się Dania jako mistrz świata z 2019 oraz reprezentacja Egiptu jako gospodarz zawodów. O pozostałych trzydzieści miejsc odbywały się kontynentalne kwalifikacje. Wolne miejsca zostały podzielone według następującego klucza geograficznego: po cztery obowiązkowe miejsca przydzielono czterem kontynentom – Europie, Azji, Afryce i Ameryce (trzy Południowej i jedno Północnej), zaś jedno – wcześniej przypadające Oceanii – mogła otrzymać drużyna z Oceanii zajmując przynajmniej piątą lokatę w mistrzostwach Azji, w przeciwnym przypadku było ono przyznawane jako dzika karta. Kolejne dwanaście przypadło kontynentom, z których pochodziły zespoły z czołowej dwunastki poprzednich mistrzostw, a także IHF zastrzegła sobie przyznawanie dzikiej karty^[2][3]. Z uwagi na fakt zajęcia odległych lokat przez zespoły z Oceanii w azjatyckich kwalifikacjach, do puli IHF dołączyła druga dzika karta^[4].

Z powodu licznych przypadków SARS-CoV-2 wykrytych w drużynach Czech i USA tuż przed rozpoczęciem turnieju zostały one zastąpione odpowiednio przez Macedonię Północną i Szwajcarię^[5][6].

Kraj	Strefa kwalifikacyjna	Mistrzostwa 2019
Egipt	Gospodarz	8. miejsce
Dania	Mistrz świata 2019	1. miejsce
Tunezja	Mistrzostwa Afryki 2020 – 2. miejsce	12. miejsce
Algieria	Mistrzostwa Afryki 2020 – 3. miejsce	–
Angola	Mistrzostwa Afryki 2020 – 4. miejsce	23. miejsce
Republika Zielonego Przylądka	Mistrzostwa Afryki 2020 – 5. miejsce	–
Maroko	Mistrzostwa Afryki 2020 – 6. miejsce	–
Demokratyczna Republika Konga	Mistrzostwa Afryki 2020 – 7. miejsce	–
Katar	Mistrzostwa Azji 2020 – 1. miejsce	13. miejsce
Korea Południowa	Mistrzostwa Azji 2020 – 2. miejsce	–
Japonia	Mistrzostwa Azji 2020 – 3. miejsce	24. miejsce
Bahrajn	Mistrzostwa Azji 2020 – 4. miejsce	20. miejsce
Argentyna	Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 1. miejsce	17. miejsce
Brazylia	Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 2. miejsce	9. miejsce
Urugwaj	Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 3. miejsce	–
Chile	Nominacja COSCABAL	16. miejsce
Stany Zjednoczone[6]	Nominacja NACHC	–
Hiszpania	Mistrzostwa Europy 2020 – 1. miejsce	7. miejsce
Chorwacja	Mistrzostwa Europy 2020 – 2. miejsce	6. miejsce
Norwegia	Mistrzostwa Europy 2020 – 3. miejsce	2. miejsce
Słowenia	zespoły z ME 2020 – decyzją EHF	–
Niemcy		4. miejsce
Portugalia		–
Szwecja		5. miejsce
Austria		–
Węgry		10. miejsce
Białoruś		–
Islandia		11. miejsce
Czechy[5]		–
Francja		3. miejsce
Polska	„dzika karta” IHF	–
Rosja		14. miejsce
Macedonia Północna[5]	zastępstwa za nieobecne zespoły	15. miejsce
Szwajcaria[6]		–

Strefa	Związek	Miejsca	Turniej
Europa	EHF	4 + 9	Mistrzostwa Europy 2020
			Europejski turniej eliminacyjny
Afryka	CAHB	4 + 2	Mistrzostwa Afryki 2020
Azja	AHF	4 + 0	Mistrzostwa Azji 2020
Ameryka Południowa	COSCABAL	3 + 1	Mistrzostwa Ameryki Południowej 2020
Ameryka Północna	NACHC	1 + 0	Mistrzostwa Ameryki Północnej 2020
Oceania/„dzika karta”		1	Mistrzostwa Azji 2020
„dzika karta”	IHF	1

Losowanie grup zostało zaplanowane na 23 lipca 2019 roku w Wiedniu, a przed nim piętnaście drużyn podzielonych zostało na trzy koszyki^[7].

Koszyk 1  Izrael  Włochy  Litwa  Turcja

Koszyk 2  Belgia  Estonia  Wyspy Owcze  Finlandia  Grecja  Kosowo  Rumunia  Słowacja

Koszyk 3  Cypr  Gruzja  Luksemburg

W wyniku transmitowanego w Internecie losowania wyłoniono trzy cztero- i jedną trzyzespołową grupę. Prawo gry w kolejnej fazie kwalifikacji uzyskali jedynie zwycięzcy grup. Możliwe było za zgodą wszystkich zespołów z danej grupy przeprowadzenie eliminacji w formie turnieju rozegranego w jednej hali, choć podstawową formą była rywalizacja systemem ligowym w poniższych sześciu terminach^[8]:

• Rundy 1 i 2: 23-27 października 2019
• Rundy 3 i 4: 1-5 stycznia 2020
• Rundy 5 i 6: 8-12 stycznia 2020.

Grupa 1	Grupa 2	Grupa 3	Grupa 4
Litwa	Izrael	Włochy	Turcja
Słowacja	Grecja	Rumunia	Belgia
Wyspy Owcze	Finlandia	Kosowo	Estonia
Luksemburg	Cypr	Gruzja

Tylko jedna z grup rozegrała eliminacje w formie systemu ligowego, pozostałe trzy zorganizowały je w formie jednego turnieju, a prawa do ich organizacji otrzymały Litwa, Włochy i Turcja, choć ostatecznie grupa 1 zagrała w Luksemburgu^[9][10][11]. W swoich grupach zwyciężyły Turcja, Izrael, Litwa i Rumunia^{[12][13][14][15][16]}.

Poz.	Drużyna	Mecze				Bramki			Pkt
		M	W	R	P	+	−	+/−
1.	Litwa	3	3	0	0	93	71	+22	6
2.	Słowacja	3	2	0	1	73	67	+6	4
3.	Wyspy Owcze	3	1	0	2	75	85	−10	2
4.	Luksemburg	3	0	0	3	60	78	−18	0

	10 stycznia 2020 17:00	Litwa	36:25	Wyspy Owcze	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Vešović, Mitrović Widzów: 100
			(18:12) raport

	10 stycznia 2020 19:30	Słowacja	22:16	Luksemburg	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Nabokau, Kulik Widzów: 651
			(11:9) raport

	11 stycznia 2020 15:00	Wyspy Owcze	26:27	Słowacja	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Nabokau, Kulik Widzów: 65
			(13:14) raport

	11 stycznia 2020 17:30	Luksemburg	22:32	Litwa	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Vešović, Mitrović Widzów: 700
			(10:15) raport

	12 stycznia 2020 15:00	Litwa	25:24	Słowacja	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Vešović, Mitrović Widzów: 130
			(11:12) raport

	12 stycznia 2020 17:30	Wyspy Owcze	24:22	Luksemburg	Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg Sędziowie: Nabokau, Kulik Widzów: 1 100
			(11:10) raport

Poz.	Drużyna	Mecze				Bramki			Pkt
		M	W	R	P	+	−	+/−
1.	Izrael	6	4	1	1	169	150	+19	9
2.	Grecja	6	4	0	2	173	137	+36	8
3.	Finlandia	6	3	1	2	165	157	+8	7
4.	Cypr	6	0	0	6	112	175	−63	0

	23 października 2019 17:30	Cypr	18:31	Grecja	Eleftheria Indoor Hall, Nikozja Sędziowie: Harabagiu, Stănescu Widzów: 300
			(8:18) raport

	23 października 2019 18:00	Izrael	33:32	Finlandia	Drive in Arena, Tel Awiw-Jafa Sędziowie: Bíró, Kiss Widzów: 1 000
			(21:16) raport

	27 października 2019 15:00	Finlandia	30:20	Cypr	Cocks Areena, Riihimäki Sędziowie: Novikov, Rozhkov Widzów: 600
			(13:15) raport

	27 października 2019 16:00	Grecja	26:25	Izrael	Municipal Sports Center Lefkovrisi, Kozani Sędziowie: Jović, Arnautović Widzów: 800
			(12:11) raport

	8 stycznia 2020 17:00	Grecja	30:16	Cypr	Municipal Sports Center Lefkovrisi, Kozani Sędziowie: Rauchs, Linster Widzów: 500
			(15:8) raport

	8 stycznia 2020 18:30	Finlandia	26:26	Izrael	Cocks Areena, Riihimäki Sędziowie: Baumgart, Wild Widzów: 600
			(12:7) raport

	11 stycznia 2020 19:30	Izrael	24:22	Grecja	Drive in Arena, Tel Awiw-Jafa Sędziowie: Kaludjerović, Vujacić Widzów: 1 800
			(11:9) raport

	12 stycznia 2020 17:00	Cypr	14:23	Finlandia	Eleftheria Indoor Hall, Nikozja Sędziowie: Chrzan, Janas Widzów: 200
			(6:9) raport

Poz.	Drużyna	Mecze				Bramki			Pkt
		M	W	R	P	+	−	+/−
1.	Rumunia	3	3	0	0	90	69	+21	6
2.	Kosowo	3	1	1	1	77	79	−2	3
3.	Gruzja	3	1	0	2	73	84	−11	2
4.	Włochy	3	0	1	2	75	83	−8	1

	10 stycznia 2020 18:00	Rumunia	29:24	Gruzja	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Argyridis, Mouttas Widzów: 300
			(16:13) raport

	10 stycznia 2020 20:00	Włochy	26:26	Kosowo	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Geraets, Geraets Widzów: 600
			(11:11) raport

	11 stycznia 2020 18:00	Kosowo	21:32	Rumunia	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Geraets, Geraets Widzów: 300
			(7:15) raport

	11 stycznia 2020 20:00	Gruzja	28:25	Włochy	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Argyridis, Mouttas Widzów: 700
			(13:11) raport

	12 stycznia 2020 16:00	Kosowo	30:21	Gruzja	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Geraets, Geraets Widzów: 500
			(18:13) raport

	12 stycznia 2020 18:00	Włochy	24:29	Rumunia	PalaTedeschi, Benewent Sędziowie: Argyridis, Mouttas Widzów: 1 200
			(12:13) raport

Poz.	Drużyna	Mecze				Bramki			Pkt
		M	W	R	P	+	−	+/−
1.	Turcja	2	2	0	0	66	53	+13	4
2.	Belgia	2	1	0	1	49	53	−4	2
3.	Estonia	2	0	0	2	49	58	−9	0

	25 października 2019 17:00	Estonia	29:33	Turcja	Porsuk Spor Salonu, Eskişehir Sędziowie: Mandák, Rudinský Widzów: 1 500
			(14:18) raport

	26 października 2019 17:00	Belgia	25:20	Estonia	Porsuk Spor Salonu, Eskişehir Sędziowie: Mandák, Rudinský Widzów: 900
			(11:9) raport

	27 października 2019 17:00	Turcja	33:24	Belgia	Porsuk Spor Salonu, Eskişehir Sędziowie: Mandák, Rudinský Widzów: 2 400
			(17:11) raport

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Kwalifikację na mistrzostwa świata uzyskają maksimum trzy najlepsze – prócz mającej zapewniony awans Danii – drużyny Mistrzostw Europy 2020, które odbędą się w dniach 9–26 stycznia 2020 roku^[3][17]. Po turnieju nastąpiło potwierdzenie struktury dalszej części europejskich eliminacji^[18][19]. Awans uzyskali medaliści europejskiego czempionatu – Hiszpania, Chorwacja i Norwegia^[20].

W pierwszej fazie play-off zaplanowanej na połowę kwietnia 2020 roku uczestniczyć mieli zwycięzcy grup z fazy grupowej oraz zespoły, które nie uzyskały awansu z mistrzostw kontynentu i jednocześnie nie były uczestnikami światowych turniejów kwalifikacyjnych do IO 2020, a zwycięzcy dwumeczów awansują do drugiej fazy play-off^[3]. W gronie tych ośmiu zespołów połowę stanowiły reprezentacje, które na ME 2020 zajęły cztery ostatnie pozycje^[17]. Losowanie czterech par tej rundy odbyło się 30 stycznia 2020 roku w Wiedniu, a dwumecze zaplanowano na połowę kwietnia tegoż roku^[21][22].

Koszyk 1  Łotwa  Bośnia i Hercegowina  Rosja  Polska

Koszyk 2  Izrael  Litwa  Rumunia  Turcja

Drużyna 1	Wynik dwumeczu	Drużyna 2	Pierwszy mecz	Drugi mecz
Turcja	M1	Rosja	odwołane	odwołane
Rumunia	M2	Bośnia i Hercegowina	odwołane	odwołane
Polska	M3	Litwa	odwołane	odwołane
Izrael	M4	Łotwa	odwołane	odwołane

W drugiej fazie play-off zaplanowanej na pierwszą połowę czerwca 2020 roku mieli wziąć udział zwycięzcy dwumeczów z poprzedniej fazy oraz zespoły (nie licząc Duńczyków), które w ME 2020 zajęły pozycje 4–20, łącznie dwadzieścia reprezentacji rywalizujących w dwumeczach o dziesięć miejsc w turnieju finałowym MŚ 2021^[3][17]. Losowanie grup zaplanowano na 9 marca 2020 roku w Wiedniu^[23][24] i w jego wyniku wyłoniono dziesięć par^[25][26].

Koszyk 1  Słowenia  Niemcy  Portugalia  Szwecja  Austria  Węgry  Białoruś  Islandia  Czechy  Francja

Koszyk 2  Macedonia Północna  Szwajcaria  Holandia  Czarnogóra  Ukraina  Serbia M1 M2 M3 M4

Drużyna 1	Wynik dwumeczu	Drużyna 2	Pierwszy mecz	Drugi mecz
Szwajcaria	•	Islandia	odwołane	odwołane
M4	•	Portugalia	odwołane	odwołane
Czechy	•	Czarnogóra	odwołane	odwołane
Szwecja	•	M1	odwołane	odwołane
Słowenia	•	Serbia	odwołane	odwołane
M2	•	Węgry	odwołane	odwołane
Macedonia Północna	•	Francja	odwołane	odwołane
Ukraina	•	Niemcy	odwołane	odwołane
M3	•	Białoruś	odwołane	odwołane
Austria	•	Holandia	odwołane	odwołane

Pod koniec marca 2020 roku EHF przedstawiła plan wznowienia rozgrywek wstrzymanych przez rozwój pandemii COVID-19 – mecze pierwszej fazy play-off zostały przełożone na połowę czerwca, zaś drugiej na początek lipca^[27]. Jednakże miesiąc później zostały one definitywnie odwołane, a awans na MŚ 2021 przyznano najlepszej dziesiątce ME 2020, która do tej pory nie uzyskała awansu. Były to drużyny z miejsc 4–12 i 14, odpowiednio: Słowenia, Niemcy, Portugalia, Szwecja, Austria, Węgry, Białoruś, Islandia, Czechy i Francja^[28][29].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Afryki w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Turniejem kwalifikacyjnym w Afryce były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 16–26 stycznia 2020 roku w trzech tunezyjskich miastach. Szesnaście uczestniczących zespołów rywalizowało początkowo systemem kołowym w ramach czterech czterozespołowych grup. Czołowe dwójki z każdej z grup utworzyły następnie dwie czterozespołowe grupy, które ponownie walczyły systemem kołowym o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do półfinałów, pozostałe zaś rozgrywały mecze o miejsca 5–8^[30][31]. Czołowa szóstka zawodów – nie licząc Egiptu – uzyskała awans na MŚ 2021^[32][33].

W fazie wstępnej w swoich grupach zwyciężały Egipt, Tunezja, Algieria oraz Angola, dwie pierwsze odniosły także po dwa zwycięstwa w fazie zasadniczej^[33][34]. Spotkały się następnie w finale, gdzie wyraźnie lepszy okazał się Egipt^[35][36], brąz zaś zdobyła Algieria po zwycięstwie nad Angolą^[37]. Pozostałe miejsca dające awans na MŚ 2021 zajęły Republika Zielonego Przylądka, Maroko i Demokratyczna Republika Konga^[35].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Azji w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Turniejem kwalifikacyjnym w Azji były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 16–27 stycznia 2020 roku w Kuwejcie, a awans otrzymać miała czołowa czwórka, ewentualnie też piąta reprezentacja, gdyby w tej piątce znalazł się zespół z Oceanii^[38]. Trzynaście uczestniczących reprezentacji rywalizowało w pierwszej fazie w ramach czterech grup (trzech trzy- i jednej czterozespołowej) systemem kołowym. Czołowa dwójka z każdej z grup utworzyła następnie dwie czterozespołowe grupy, które ponownie walczyły systemem kołowym o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do półfinałów^[39][38].

Faworyzowane zespoły łatwo awansowały do fazy zasadniczej^[40]. Reprezentacja Bahrajnu – triumfatorzy rozegranego trzy miesiące wcześniej turnieju kwalifikacyjnego do IO 2020 – niespodziewanie uległa Japończykom zarówno w niej, jak i w meczu o trzecie miejsce. Dominację na kontynencie potwierdził zaś Katar, w drodze do mistrzowskiego tytułu nie przegrywając meczu, zaś sam pojedynek finałowy wygrywając z Koreą Południową dwunastoma bramkami^[41]. Czwórka półfinalistów uzyskała awans do MŚ 2021^[42].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Ameryce Południowej i Środkowej w MŚ 2021 przysługiwały cztery miejsca, a regionalna federacja postanowiła przyznać je w dwóch turniejach. Główny turniej kwalifikacyjny – będący mistrzostwami tej strefy – odbył się w dniach 21–25 stycznia 2020 roku w Brazylii. Sześć uczestniczących zespołów rywalizowało systemem kołowym podczas pięciu meczowych dni w trzech halach w położonym w stanie Parana mieście Maringá^[43][44][45]. Z kompletem zwycięstw w zawodach triumfowała Argentyna, wraz z Brazylią i Urugwajem kwalifikując się jednocześnie do Mistrzostw Świata 2021^[46][47].

Czwarte miejsce premiowane awansem do światowego czempionatu miało przypaść zwycięzcy turnieju ostatniej szansy. Zaplanowany on został pierwotnie do rozegrania w maksymalnie sześciozespołowej obsadzie rywalizującej systemem kołowym w Salwadorze w czerwcu, następnie przesunięty na październik 2020 roku^[48][49]. W tymże miesiącu został jednak przeniesiony do Urugwaju na początek listopada z udziałem czterech drużyn^[50][51], z uwagi na pandemię COVID-19 wycofała się Kolumbia^[52], następnie Paragwaj, zatem pod koniec października COSCABAL zdecydował o odwołaniu turnieju^[53][54]. Nominował następnie na wakujące miejsce reprezentację Chile, która zajęła czwarte miejsce w mistrzostwach kontynentu, do czego przychyliła się Rada IHF^[55].

Turniej kwalifikacyjny – będący jednocześnie mistrzostwami Ameryki Północnej i Karaibów – został pierwotnie zaplanowany, standardowo dla tych zawodów, w pierwszej połowie 2020 roku. Ze względu na pandemię COVID-19 został on następnie przesunięty na późniejszy termin^[49], a ostatecznie odwołany^[56]. NACHC zwrócił się następnie do IHF z wnioskiem o wyznaczenie reprezentanta regionu, a nominację otrzymała reprezentacja Stanów Zjednoczonych – z uwagi na najwyższy ranking spośród chętnych krajów, możliwości komercyjne oraz chęć zwiększenia poziomu jej gry przed zbliżającymi się LIO 2028^[57].

Z uwagi na fakt, iż zespół z Oceanii nie zajął w mistrzostwach Azji miejsca w pierwszej piątce, IHF mogła przyznać dwie dzikie karty, a otrzymały je Polska i Rosja^[58].