Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021 (eliminacje) – Wikipedia, wolna encyklopedia

 Główny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021.

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2021 – rozgrywki mające na celu wyłonienie trzydziestu dwóch męskich reprezentacji narodowych w piłce ręcznej, które wystąpią w finałach tego turnieju.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2018 roku Rada IHF podjęła decyzję o rozszerzeniu mistrzostw z 24 do 32 zespołów[1]. Turniej finałowy organizowanych przez IHF mistrzostw świata odbędzie się w Egipcie w styczniu 2021 roku i wezmą w nim udział trzydzieści dwie drużyny. Automatycznie do mistrzostw zakwalifikowała się Dania jako mistrz świata z 2019 oraz reprezentacja Egiptu jako gospodarz zawodów. O pozostałych trzydzieści miejsc odbywały się kontynentalne kwalifikacje. Wolne miejsca zostały podzielone według następującego klucza geograficznego: po cztery obowiązkowe miejsca przydzielono czterem kontynentom – Europie, Azji, Afryce i Ameryce (trzy Południowej i jedno Północnej), zaś jedno – wcześniej przypadające Oceanii – mogła otrzymać drużyna z Oceanii zajmując przynajmniej piątą lokatę w mistrzostwach Azji, w przeciwnym przypadku było ono przyznawane jako dzika karta. Kolejne dwanaście przypadło kontynentom, z których pochodziły zespoły z czołowej dwunastki poprzednich mistrzostw, a także IHF zastrzegła sobie przyznawanie dzikiej karty[2][3]. Z uwagi na fakt zajęcia odległych lokat przez zespoły z Oceanii w azjatyckich kwalifikacjach, do puli IHF dołączyła druga dzika karta[4].

Z powodu licznych przypadków SARS-CoV-2 wykrytych w drużynach Czech i USA tuż przed rozpoczęciem turnieju zostały one zastąpione odpowiednio przez Macedonię Północną i Szwajcarię[5][6].

Zakwalifikowane zespoły

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Strefa kwalifikacyjna Mistrzostwa 2019
 Egipt Gospodarz 8. miejsce
 Dania Mistrz świata 2019 1. miejsce
 Tunezja Mistrzostwa Afryki 2020 – 2. miejsce 12. miejsce
 Algieria Mistrzostwa Afryki 2020 – 3. miejsce –
 Angola Mistrzostwa Afryki 2020 – 4. miejsce 23. miejsce
 Republika Zielonego Przylądka Mistrzostwa Afryki 2020 – 5. miejsce –
 Maroko Mistrzostwa Afryki 2020 – 6. miejsce –
 Demokratyczna Republika Konga Mistrzostwa Afryki 2020 – 7. miejsce –
 Katar Mistrzostwa Azji 2020 – 1. miejsce 13. miejsce
 Korea Południowa Mistrzostwa Azji 2020 – 2. miejsce –
 Japonia Mistrzostwa Azji 2020 – 3. miejsce 24. miejsce
 Bahrajn Mistrzostwa Azji 2020 – 4. miejsce 20. miejsce
 Argentyna Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 1. miejsce 17. miejsce
 Brazylia Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 2. miejsce 9. miejsce
 Urugwaj Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej 2020 – 3. miejsce –
 Chile Nominacja COSCABAL 16. miejsce
 Stany Zjednoczone[6] Nominacja NACHC –
 Hiszpania Mistrzostwa Europy 2020 – 1. miejsce 7. miejsce
 Chorwacja Mistrzostwa Europy 2020 – 2. miejsce 6. miejsce
 Norwegia Mistrzostwa Europy 2020 – 3. miejsce 2. miejsce
 Słowenia zespoły z ME 2020 – decyzją EHF –
 Niemcy 4. miejsce
 Portugalia –
 Szwecja 5. miejsce
 Austria –
 Węgry 10. miejsce
 Białoruś –
 Islandia 11. miejsce
 Czechy[5] –
 Francja 3. miejsce
 Polska „dzika karta” IHF –
 Rosja 14. miejsce
 Macedonia Północna[5] zastępstwa za nieobecne zespoły 15. miejsce
 Szwajcaria[6] –

Eliminacje

[edytuj | edytuj kod]
Strefa Związek Miejsca Turniej World Map IHF
Europa EHF 4 + 9 Mistrzostwa Europy 2020
Europejski turniej eliminacyjny
Afryka CAHB 4 + 2 Mistrzostwa Afryki 2020
Azja AHF 4 + 0 Mistrzostwa Azji 2020
Ameryka Południowa COSCABAL 3 + 1 Mistrzostwa Ameryki Południowej 2020
Ameryka Północna NACHC 1 + 0 Mistrzostwa Ameryki Północnej 2020
Oceania/„dzika karta” 1 Mistrzostwa Azji 2020
„dzika karta” IHF 1

Europa

[edytuj | edytuj kod]

Europejski turniej eliminacyjny – faza grupowa

[edytuj | edytuj kod]

Losowanie grup zostało zaplanowane na 23 lipca 2019 roku w Wiedniu, a przed nim piętnaście drużyn podzielonych zostało na trzy koszyki[7].

Koszyk 1
 Izrael
 Włochy
 Litwa
 Turcja
Koszyk 2
 Belgia
 Estonia
 Wyspy Owcze
 Finlandia
 Grecja
 Kosowo
 Rumunia
 Słowacja
Koszyk 3
 Cypr
 Gruzja
 Luksemburg

W wyniku transmitowanego w Internecie losowania wyłoniono trzy cztero- i jedną trzyzespołową grupę. Prawo gry w kolejnej fazie kwalifikacji uzyskali jedynie zwycięzcy grup. Możliwe było za zgodą wszystkich zespołów z danej grupy przeprowadzenie eliminacji w formie turnieju rozegranego w jednej hali, choć podstawową formą była rywalizacja systemem ligowym w poniższych sześciu terminach[8]:

  • Rundy 1 i 2: 23-27 października 2019
  • Rundy 3 i 4: 1-5 stycznia 2020
  • Rundy 5 i 6: 8-12 stycznia 2020.
Grupa 1 Grupa 2 Grupa 3 Grupa 4
 Litwa  Izrael  Włochy  Turcja
 Słowacja  Grecja  Rumunia  Belgia
 Wyspy Owcze  Finlandia  Kosowo  Estonia
 Luksemburg  Cypr  Gruzja

Tylko jedna z grup rozegrała eliminacje w formie systemu ligowego, pozostałe trzy zorganizowały je w formie jednego turnieju, a prawa do ich organizacji otrzymały Litwa, Włochy i Turcja, choć ostatecznie grupa 1 zagrała w Luksemburgu[9][10][11]. W swoich grupach zwyciężyły Turcja, Izrael, Litwa i Rumunia[12][13][14][15][16].

Grupa 1

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Mecze Bramki Pkt
M W R P + − +/−
1.  Litwa 3 3 0 0 93 71 +22 6
2.  Słowacja 3 2 0 1 73 67 +6 4
3.  Wyspy Owcze 3 1 0 2 75 85 −10 2
4.  Luksemburg 3 0 0 3 60 78 −18 0
10 stycznia 2020
 Litwa  36:25[17]  Wyspy Owcze Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
17:00
 (18:12) Widzów: 100
Sędzia: Czarnogóra Vešović, Mitrović
10 stycznia 2020
 Słowacja  22:16[18]  Luksemburg Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
19:30
 (11:9) Widzów: 651
Sędzia: Białoruś Nabokau, Kulik
11 stycznia 2020
 Wyspy Owcze  26:27[19]  Słowacja Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
15:00
 (13:14) Widzów: 65
Sędzia: Białoruś Nabokau, Kulik
11 stycznia 2020
 Luksemburg  22:32[20]  Litwa Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
17:30
 (10:15) Widzów: 700
Sędzia: Czarnogóra Vešović, Mitrović
12 stycznia 2020
 Litwa  25:24[21]  Słowacja Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
15:00
 (11:12) Widzów: 130
Sędzia: Czarnogóra Vešović, Mitrović
12 stycznia 2020
 Wyspy Owcze  24:22[22]  Luksemburg Centre National Sportif et Culturel, Luksemburg
17:30
 (11:10) Widzów: 1 100
Sędzia: Białoruś Nabokau, Kulik

Grupa 2

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Mecze Bramki Pkt
M W R P + − +/−
1.  Izrael 6 4 1 1 169 150 +19 9
2.  Grecja 6 4 0 2 173 137 +36 8
3.  Finlandia 6 3 1 2 165 157 +8 7
4.  Cypr 6 0 0 6 112 175 −63 0
23 października 2019
 Cypr  18:31[23]  Grecja Eleftheria Indoor Hall, Nikozja
17:30
 (8:18) Widzów: 300
Sędzia: Rumunia Harabagiu, Stănescu
23 października 2019
 Izrael  33:32[24]  Finlandia Drive in Arena, Tel Awiw-Jafa
18:00
 (21:16) Widzów: 1 000
Sędzia: Węgry Bíró, Kiss
27 października 2019
 Finlandia  30:20[25]  Cypr Cocks Areena, Riihimäki
15:00
 (13:15) Widzów: 600
Sędzia: Ukraina Novikov, Rozhkov
27 października 2019
 Grecja  26:25[26]  Izrael Municipal Sports Center Lefkovrisi, Kozani
16:00
 (12:11) Widzów: 800
Sędzia: Bośnia i Hercegowina Jović, Arnautović
8 stycznia 2020
 Grecja  30:16[27]  Cypr Municipal Sports Center Lefkovrisi, Kozani
17:00
 (15:8) Widzów: 500
Sędzia: Luksemburg Rauchs, Linster
8 stycznia 2020
 Finlandia  26:26[28]  Izrael Cocks Areena, Riihimäki
18:30
 (12:7) Widzów: 600
Sędzia: Niemcy Baumgart, Wild
11 stycznia 2020
 Izrael  24:22[29]  Grecja Drive in Arena, Tel Awiw-Jafa
19:30
 (11:9) Widzów: 1 800
Sędzia: Czarnogóra Kaludjerović, Vujacić
12 stycznia 2020
 Cypr  14:23[30]  Finlandia Eleftheria Indoor Hall, Nikozja
17:00
 (6:9) Widzów: 200
Sędzia: Polska Chrzan, Janas

Grupa 3

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Mecze Bramki Pkt
M W R P + − +/−
1.  Rumunia 3 3 0 0 90 69 +21 6
2.  Kosowo 3 1 1 1 77 79 −2 3
3.  Gruzja 3 1 0 2 73 84 −11 2
4.  Włochy 3 0 1 2 75 83 −8 1
10 stycznia 2020
 Rumunia  29:24[31]  Gruzja PalaTedeschi, Benewent
18:00
 (16:13) Widzów: 300
Sędzia: Cypr Argyridis, Mouttas
10 stycznia 2020
 Włochy  26:26[32]  Kosowo PalaTedeschi, Benewent
20:00
 (11:11) Widzów: 600
Sędzia: Holandia Geraets, Geraets
11 stycznia 2020
 Kosowo  21:32[33]  Rumunia PalaTedeschi, Benewent
18:00
 (7:15) Widzów: 300
Sędzia: Holandia Geraets, Geraets
11 stycznia 2020
 Gruzja  28:25[34]  Włochy PalaTedeschi, Benewent
20:00
 (13:11) Widzów: 700
Sędzia: Cypr Argyridis, Mouttas
12 stycznia 2020
 Kosowo  30:21[35]  Gruzja PalaTedeschi, Benewent
16:00
 (18:13) Widzów: 500
Sędzia: Holandia Geraets, Geraets
12 stycznia 2020
 Włochy  24:29[36]  Rumunia PalaTedeschi, Benewent
18:00
 (12:13) Widzów: 1 200
Sędzia: Cypr Argyridis, Mouttas

Grupa 4

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Drużyna Mecze Bramki Pkt
M W R P + − +/−
1.  Turcja 2 2 0 0 66 53 +13 4
2.  Belgia 2 1 0 1 49 53 −4 2
3.  Estonia 2 0 0 2 49 58 −9 0
25 października 2019
 Estonia  29:33[37]  Turcja Porsuk Spor Salonu, Eskişehir
17:00
 (14:18) Widzów: 1 500
Sędzia: Słowacja Mandák, Rudinský
26 października 2019
 Belgia  25:20[38]  Estonia Porsuk Spor Salonu, Eskişehir
17:00
 (11:9) Widzów: 900
Sędzia: Słowacja Mandák, Rudinský
27 października 2019
 Turcja  33:24[39]  Belgia Porsuk Spor Salonu, Eskişehir
17:00
 (17:11) Widzów: 2 400
Sędzia: Słowacja Mandák, Rudinský

Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Kwalifikację na mistrzostwa świata uzyskają maksimum trzy najlepsze – prócz mającej zapewniony awans Danii – drużyny Mistrzostw Europy 2020, które odbędą się w dniach 9–26 stycznia 2020 roku[3][40]. Po turnieju nastąpiło potwierdzenie struktury dalszej części europejskich eliminacji[41][42]. Awans uzyskali medaliści europejskiego czempionatu – Hiszpania, Chorwacja i Norwegia[43].

Europejski turniej eliminacyjny – pierwsza faza play-off

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej fazie play-off zaplanowanej na połowę kwietnia 2020 roku uczestniczyć mieli zwycięzcy grup z fazy grupowej oraz zespoły, które nie uzyskały awansu z mistrzostw kontynentu i jednocześnie nie były uczestnikami światowych turniejów kwalifikacyjnych do IO 2020, a zwycięzcy dwumeczów awansują do drugiej fazy play-off[3]. W gronie tych ośmiu zespołów połowę stanowiły reprezentacje, które na ME 2020 zajęły cztery ostatnie pozycje[40]. Losowanie czterech par tej rundy odbyło się 30 stycznia 2020 roku w Wiedniu, a dwumecze zaplanowano na połowę kwietnia tegoż roku[44][45].

Koszyk 1
 Łotwa
 Bośnia i Hercegowina
 Rosja
 Polska
Koszyk 2
 Izrael
 Litwa
 Rumunia
 Turcja
Drużyna 1 Wynik dwumeczu Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz
Turcja  M1  Rosja odwołane odwołane
Rumunia  M2  Bośnia i Hercegowina odwołane odwołane
Polska  M3  Litwa odwołane odwołane
Izrael  M4  Łotwa odwołane odwołane

Europejski turniej eliminacyjny – druga faza play-off

[edytuj | edytuj kod]

W drugiej fazie play-off zaplanowanej na pierwszą połowę czerwca 2020 roku mieli wziąć udział zwycięzcy dwumeczów z poprzedniej fazy oraz zespoły (nie licząc Duńczyków), które w ME 2020 zajęły pozycje 4–20, łącznie dwadzieścia reprezentacji rywalizujących w dwumeczach o dziesięć miejsc w turnieju finałowym MŚ 2021[3][40]. Losowanie grup zaplanowano na 9 marca 2020 roku w Wiedniu[46][47] i w jego wyniku wyłoniono dziesięć par[48][49].

Koszyk 1
 Słowenia
 Niemcy
 Portugalia
 Szwecja
 Austria
 Węgry
 Białoruś
 Islandia
 Czechy
 Francja
Koszyk 2
 Macedonia Północna
 Szwajcaria
 Holandia
 Czarnogóra
 Ukraina
 Serbia
M1
M2
M3
M4
Drużyna 1 Wynik dwumeczu Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz
Szwajcaria  •  Islandia odwołane odwołane
M4 •  Portugalia odwołane odwołane
Czechy  •  Czarnogóra odwołane odwołane
Szwecja  • M1 odwołane odwołane
Słowenia  •  Serbia odwołane odwołane
M2 •  Węgry odwołane odwołane
Macedonia Północna  •  Francja odwołane odwołane
Ukraina  •  Niemcy odwołane odwołane
M3 •  Białoruś odwołane odwołane
Austria  •  Holandia odwołane odwołane

Europejski turniej eliminacyjny – odwołanie

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec marca 2020 roku EHF przedstawiła plan wznowienia rozgrywek wstrzymanych przez rozwój pandemii COVID-19 – mecze pierwszej fazy play-off zostały przełożone na połowę czerwca, zaś drugiej na początek lipca[50]. Jednakże miesiąc później zostały one definitywnie odwołane, a awans na MŚ 2021 przyznano najlepszej dziesiątce ME 2020, która do tej pory nie uzyskała awansu. Były to drużyny z miejsc 4–12 i 14, odpowiednio: Słowenia, Niemcy, Portugalia, Szwecja, Austria, Węgry, Białoruś, Islandia, Czechy i Francja[51][52].

Afryka

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Afryki w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Turniejem kwalifikacyjnym w Afryce były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 16–26 stycznia 2020 roku w trzech tunezyjskich miastach. Szesnaście uczestniczących zespołów rywalizowało początkowo systemem kołowym w ramach czterech czterozespołowych grup. Czołowe dwójki z każdej z grup utworzyły następnie dwie czterozespołowe grupy, które ponownie walczyły systemem kołowym o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do półfinałów, pozostałe zaś rozgrywały mecze o miejsca 5–8[53][54]. Czołowa szóstka zawodów – nie licząc Egiptu – uzyskała awans na MŚ 2021[55][56].

W fazie wstępnej w swoich grupach zwyciężały Egipt, Tunezja, Algieria oraz Angola, dwie pierwsze odniosły także po dwa zwycięstwa w fazie zasadniczej[56][57]. Spotkały się następnie w finale, gdzie wyraźnie lepszy okazał się Egipt[58][59], brąz zaś zdobyła Algieria po zwycięstwie nad Angolą[60]. Pozostałe miejsca dające awans na MŚ 2021 zajęły Republika Zielonego Przylądka, Maroko i Demokratyczna Republika Konga[58].

Azja

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Azji w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Turniejem kwalifikacyjnym w Azji były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 16–27 stycznia 2020 roku w Kuwejcie, a awans otrzymać miała czołowa czwórka, ewentualnie też piąta reprezentacja, gdyby w tej piątce znalazł się zespół z Oceanii[61]. Trzynaście uczestniczących reprezentacji rywalizowało w pierwszej fazie w ramach czterech grup (trzech trzy- i jednej czterozespołowej) systemem kołowym. Czołowa dwójka z każdej z grup utworzyła następnie dwie czterozespołowe grupy, które ponownie walczyły systemem kołowym o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do półfinałów[62][61].

Faworyzowane zespoły łatwo awansowały do fazy zasadniczej[63]. Reprezentacja Bahrajnu – triumfatorzy rozegranego trzy miesiące wcześniej turnieju kwalifikacyjnego do IO 2020 – niespodziewanie uległa Japończykom zarówno w niej, jak i w meczu o trzecie miejsce. Dominację na kontynencie potwierdził zaś Katar, w drodze do mistrzowskiego tytułu nie przegrywając meczu, zaś sam pojedynek finałowy wygrywając z Koreą Południową dwunastoma bramkami[64]. Czwórka półfinalistów uzyskała awans do MŚ 2021[65].

Ameryka Południowa i Środkowa

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Ameryki Południowej i Centralnej w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2020.

Ameryce Południowej i Środkowej w MŚ 2021 przysługiwały cztery miejsca, a regionalna federacja postanowiła przyznać je w dwóch turniejach. Główny turniej kwalifikacyjny – będący mistrzostwami tej strefy – odbył się w dniach 21–25 stycznia 2020 roku w Brazylii. Sześć uczestniczących zespołów rywalizowało systemem kołowym podczas pięciu meczowych dni w trzech halach w położonym w stanie Parana mieście Maringá[66][67][68]. Z kompletem zwycięstw w zawodach triumfowała Argentyna, wraz z Brazylią i Urugwajem kwalifikując się jednocześnie do Mistrzostw Świata 2021[69][70].

Czwarte miejsce premiowane awansem do światowego czempionatu miało przypaść zwycięzcy turnieju ostatniej szansy. Zaplanowany on został pierwotnie do rozegrania w maksymalnie sześciozespołowej obsadzie rywalizującej systemem kołowym w Salwadorze w czerwcu, następnie przesunięty na październik 2020 roku[71][72]. W tymże miesiącu został jednak przeniesiony do Urugwaju na początek listopada z udziałem czterech drużyn[73][74], z uwagi na pandemię COVID-19 wycofała się Kolumbia[75], następnie Paragwaj, zatem pod koniec października COSCABAL zdecydował o odwołaniu turnieju[76][77]. Nominował następnie na wakujące miejsce reprezentację Chile, która zajęła czwarte miejsce w mistrzostwach kontynentu, do czego przychyliła się Rada IHF[78].

Ameryka Północna i Karaiby

[edytuj | edytuj kod]

Turniej kwalifikacyjny – będący jednocześnie mistrzostwami Ameryki Północnej i Karaibów – został pierwotnie zaplanowany, standardowo dla tych zawodów, w pierwszej połowie 2020 roku. Ze względu na pandemię COVID-19 został on następnie przesunięty na późniejszy termin[72], a ostatecznie odwołany[79]. NACHC zwrócił się następnie do IHF z wnioskiem o wyznaczenie reprezentanta regionu, a nominację otrzymała reprezentacja Stanów Zjednoczonych – z uwagi na najwyższy ranking spośród chętnych krajów, możliwości komercyjne oraz chęć zwiększenia poziomu jej gry przed zbliżającymi się LIO 2028[80].

Dzika karta

[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na fakt, iż zespół z Oceanii nie zajął w mistrzostwach Azji miejsca w pierwszej piątce, IHF mogła przyznać dwie dzikie karty, a otrzymały je Polska i Rosja[81].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ IHF Council decides to increase number of teams at World Championships. ihf.info. [dostęp 2019-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-22)]. (ang.).
  2. ↑ Distribution of places for expanded World Championship. ihf.info. [dostęp 2019-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-11)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Explained: Pathway to Men’s World Championship 2021 and Men’s EHF EURO 2022 Qualifiers. eurohandball.com. [dostęp 2019-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-22)]. (ang.).
  4. ↑ EGYPT 2021 QUALIFICATION UPDATE. ihf.info. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  5. ↑ a b c North Macedonia to replace Czech Republic at 27th IHF Men’s World Championship. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-13)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Switzerland replace USA at 27th IHF Men’s World Championship. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-13)]. (ang.).
  7. ↑ Double draw on the cards for World Championship and EHF EURO Qualification. eurohandball.com. [dostęp 2019-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-25)]. (ang.).
  8. ↑ 15 nations discover EHF EURO and World Championship Qualification fate. eurohandball.com. [dostęp 2019-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-25)]. (ang.).
  9. ↑ Lithuania, Italy and Turkey secure World Championship Qualification hosting rights. eurohandball.com. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-02)]. (ang.).
  10. ↑ Long road to Egypt 2021 begins with Mediterranean derby. eurohandball.com. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-23)]. (ang.).
  11. ↑ FIFTEEN EUROPEAN TEAMS SET FOR FIRST 2021 MEN’S WORLD CHAMPIONSHIP QUALIFICATION PHASE. ihf.info. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-28)]. (ang.).
  12. ↑ Turkey proceed to next stage of 2021 World Championship qualification. eurohandball.com. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-28)]. (ang.).
  13. ↑ TURKEY THROUGH TO NEXT EGYPT 2021 EUROPEAN QUALIFICATION PHASE. ihf.info. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-30)]. (ang.).
  14. ↑ Israel remain on the road to Egypt. eurohandball.com. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (ang.).
  15. ↑ Lithuania and Romania secure last tickets. eurohandball.com. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (ang.).
  16. ↑ ISRAEL, LITHUANIA AND ROMANIA REACH EUROPE’S EGYPT 2021 PHASE TWO QUALIFIERS. ihf.info. [dostęp 2020-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-15)]. (ang.).
  17. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/002
  18. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/001
  19. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/003
  20. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/004
  21. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/006
  22. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/005
  23. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/008
  24. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/007
  25. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/010
  26. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/009
  27. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/016
  28. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/015
  29. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/017
  30. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/018
  31. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/019
  32. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/020
  33. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/021
  34. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/022
  35. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/023
  36. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/024
  37. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/025
  38. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/026
  39. ↑ http://web.archive.org/web/20200128141634/http://www.eurohandball.com/wch/men/2021/match/2/027
  40. ↑ a b c World championship qualification procedure confirmed. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-25)]. (ang.).
  41. ↑ The road to Egypt continues in April. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-22)]. (ang.).
  42. ↑ Men’s World Championship Qualification 2021. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-25)]. (ang.).
  43. ↑ SPAIN TAKE SECOND STRAIGHT EUROPEAN TITLE. ihf.info. [dostęp 2021-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-30)]. (ang.).
  44. ↑ Eight teams to learn opponents for first play-off phase in race to Egypt. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  45. ↑ Eight teams to duel for place in next play-off phase on road to Egypt. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  46. ↑ Men’s World Championship 2021 qualification play-off draw set for 9 March in Vienna. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-28)]. (ang.).
  47. ↑ Men's World Championship 2021 hopefuls to discover play-off opponents on Monday. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-09)]. (ang.).
  48. ↑ EURO semi-finalists Slovenia in regional derby on path to Egypt. eurohandball.com. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-10)]. (ang.).
  49. ↑ EUROPEAN SIDES LEARN OPPONENTS FOR EGYPT 2021 PLAY-OFFS. ihf.info. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-10)]. (ang.).
  50. ↑ EHF presents feasibility study for potential re-start of European handball. eurohandball.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-11)]. (ang.).
  51. ↑ Information on the future of the European handball season 2019/20. eurohandball.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-14)]. (ang.).
  52. ↑ EHF Competitions Commission (Meeting no. 14 of the period 2016 – 2021). handball.no. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
  53. ↑ TUNISIA READY TO WELCOME THE 16 BEST MEN’S NATIONS. ihf.info. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (ang.).
  54. ↑ Calendrier. can2020.tn. [dostęp 2020-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (fr.).
  55. ↑ 2020 CAHB MEN’S AFRICAN CHAMPIONSHIP DRAW COMPLETE. ihf.info. [dostęp 2019-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-29)]. (ang.).
  56. ↑ a b LAST FOUR IN AFRICA KNOWN AS TOKYO 2020 AND EGYPT 2021 RACES HEAT UP. ihf.info. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  57. ↑ Récap du premier tour de la CAN 2020. can2020.tn. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-10)]. (fr.).
  58. ↑ a b EGYPT ARE KINGS OF AFRICA AGAIN AND HEADING TO TOKYO 2020. ihf.info. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (ang.).
  59. ↑ L’Egypte champion d’Afrique 2020. can2020.tn. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-27)]. (fr.).
  60. ↑ L’Algérie, 3e sur le podium Africain. can2020.tn. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-27)]. (fr.).
  61. ↑ a b ASIA’S BEST 13 MEN’S TEAM READY FOR BATTLE IN KUWAIT. ihf.info. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-30)]. (ang.).
  62. ↑ Match Schedule. asianhandball.org. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
  63. ↑ BAHRAIN, QATAR, SAUDI ARABIA AND KUWAIT STRONG AT MEN’S ASIAN CHAMPIONSHIP HALFWAY STAGE. ihf.info. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-30)]. (ang.).
  64. ↑ QATAR DOMINATE FINAL TO RETAIN ASIAN CHAMPIONSHIP. ihf.info. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-30)]. (ang.).
  65. ↑ FINAL STANDINGS. AHF @ facebook.com. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (ang.).
  66. ↑ SIX NATIONS TO CONTEST FIRST SOUTH AND CENTRAL AMERICAN MEN’S CHAMPIONSHIP. ihf.info. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (ang.).
  67. ↑ 2020 MEN'S SOUTH AND CENTRAL AMERICAN CHAMPIONSHIP. ihf.info. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (ang.).
  68. ↑ HANDBALL SUR CENTRO AMERICANO MASCULINO – MARINGÁ (BRA). handballsca.tv. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (hiszp.).
  69. ↑ ARGENTINA BEAT BRAZIL FOR SOUTH AND CENTRAL AMERICAN TITLE. ihf.info. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-28)]. (ang.).
  70. ↑ ARGENTINA AND BRAZIL IN CONTROL IN SOUTH AND CENTRAL AMERICAN CHAMPIONSHIP. ihf.info. [dostęp 2020-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-27)]. (ang.).
  71. ↑ 2020 SCAHC Men's Senior Last Chance Tournament. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-06)]. (ang.).
  72. ↑ a b Qualification deadline for 2021 Men’s World Championship extended. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-18)]. (ang.).
  73. ↑ South and Central America qualification tournament for Egypt 2021 to go ahead in November. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-26)]. (ang.).
  74. ↑ Last Chance to Egypt 2021 / Definition 4th Place Egypt 2021. handballsca.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-20)]. (ang.).
  75. ↑ LAST CHANCE: COLOMBIA IN QUARANTINE. handballsca.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-20)]. (ang.).
  76. ↑ Update: South and Central America qualification tournament for Egypt 2021. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-18)]. (ang.).
  77. ↑ ¡¡¡SUSPENDED!!!. handballsca.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-20)]. (ang.).
  78. ↑ Chile nominated for Egypt 2021. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-12)]. (ang.).
  79. ↑ NACHC communication regarding Egypt 2021 qualification. norcahandball.com. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-30)]. (ang.).
  80. ↑ United States of America nominated for Egypt 2021. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)]. (ang.).
  81. ↑ Egypt 2021 Wild Cards awarded to Poland and Russia. ihf.info. [dostęp 2024-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-10)]. (ang.).
Mistrzostwa świata w piłce ręcznej
Mężczyźni
A
B
C
U-21
U-19
Kobiety
A
B
C
U-20
U-18

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_w_Piłce_Ręcznej_Mężczyzn_2021_(eliminacje)&oldid=75290637”