Mistrzostwa CONCACAF U-17 w piłce nożnej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dyscyplina | |
---|---|
Organizator rozgrywek | |
Data założenia | 1983 |
Rozgrywki | |
Liczba drużyn | 12 (finał) |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Obecny zwycięzca | Meksyk U-17 |
Najwięcej zwycięstw | Meksyk U-17 |
Strona internetowa |
Mistrzostwa Ameryki Północnej do lat 17 w piłce nożnej (hiszp. Campeonato Sub-17 de la Concacaf) – rozgrywki piłkarskie w Ameryce Północnej organizowane co dwa lata przez CONCACAF dla zrzeszonych reprezentacji krajowych do lat 17. Pełni funkcję kwalifikacji do mistrzostw świata U–17 – do światowego czempionatu awansują cztery najlepsze zespoły danej edycji turnieju północnoamerykańskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zapoczątkowany został w 1983 roku przez CONCACAF jako Turniej U-16. W turnieju uczestniczyły reprezentacje Trynidadu i Tobago, Stanów Zjednoczonych, Salwadoru, Meksyku, Hondurasu i Puerto Rico. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Trynidadu i Tobago. 6 drużyn najpierw zostały rozbite na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych zespołów systemem pucharowym wyłoniła mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Stanów Zjednoczonych.
W II edycji uczestniczyło już 9 reprezentacji i turniej otrzymał nazwę Mistrzostwa Ameryki Północnej do lat 16 w piłce nożnej. Najpierw drużyny podzielono na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych systemem kołowym wyłoniła mistrza. Do 1988 roku turniej był organizowany dla reprezentacji do lat 16, a potem do lat 17[1]. Do 1996 CONCACAF organizowała rozgrywki w jednym państwie przyjmującym. W 1999 roku format został zmieniony: 8 drużyn podzielono na dwie grupy, mecze jednej grupy odbywały się w jednym kraju, a mecze drugiej grupy w drugim państwie, zwycięzcy grup bezpośrednio awansowały do turnieju finałowego mistrzostw świata U–17, a drużyny z drugich miejsc walczyli w dwumeczu play-off o trzeci bilet na mistrzostwa. Od 2009 CONCACAF w finałach reprezentowało cztery najlepsze zespoły.
Od 2009 ponownie turniej gościł jeden kraj, ale najlepsze drużyny z grup już nie rozgrywały tytuł mistrza, a bezpośrednio awansowały do turnieju finałowego mistrzostw świata U–17. Dopiero od 2011 w turnieju uczestniczą 12 drużyn, które podzielono na 4 grupy, które potem walczyły o miejsca na podium.
Finały
[edytuj | edytuj kod]Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Drużyna | Mistrz | Wicemistrz | Lata triumfów |
---|---|---|---|---|
1. | Meksyk | 8 | 1 | 1985*, 1987, 1991, 1996, 2013, 2015, 2017, 2019 |
2. | Stany Zjednoczone | 3 | 7 | 1983, 1992, 2011 |
3. | Kostaryka | 1 | 1 | 1994 |
4. | Kuba | 1 | 0 | 1988* |
5. | Trynidad i Tobago | 0 | 1 | |
Kanada | 0 | 1 | ||
Panama | 0 | 1 | ||
Honduras | 0 | 1 |
- * = jako gospodarz.
- Uwagi: W latach 1999–2009 nie rozgrywano tytuł mistrza.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- CONCACAF. concacaf.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-19)]. (ang. • hiszp.)
- Mistrzostwa CONCACAF U-17 w serwisie RSSSF (ang.)