Monowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Monowie, Mon (birm. မွန်လူမျိုး‌ /mʊ̀ɴ lù mjó/; taj. มอญ /mɔ̄ːn/) – grupa etniczna zamieszkująca Mjanmę (przede wszystkim stan Mon) oraz Tajlandię^[1]. Posługują się językiem mon z rodziny austroazjatyckiej.

Monowie odegrali w przeszłości ważną rolę kulturową, przyczyniając się do rozprzestrzenienia cejlońskiego buddyzmu therawada w Azji Południowo-Wschodniej. Stworzyli konfederację państw-miast na terenie dzisiejszej Tajlandii, określaną zbiorczo mianem królestwa Dwarawati. Po upadku księstw mońskich w Tajlandii wschodnie grupy Monów uległy asymilacji, utraciły swój język na rzecz języka tajskiego. Monowie zachodni (dzisiejsza Mjanma) zaadaptowali południowo-indyjskie pismo pallawa i zmodyfikowali je przystosowując do własnego języka. Z dawnego pisma mon wywodzi się współczesne pismo birmańskie^[2][3], powstałe po upadku mońskiego królestwa Thaton w XI wieku.

• Randy J. LaPolla: The role of migration and language contact in the development of the Sino-Tibetan language family. W: Alexandra Y. Aikhenvald, Robert M. W. Dixon (red.): Areal Diffusion and Genetic Inheritance: Problems in Comparative Linguistics. Oxford–New York: Oxford University Press, 2006, s. 225–254. ISBN 0-19-928308-7. OCLC 255647472. (ang.).

• Strona niezależnej agencji informacyjnej Monów